பொதுக்காலம் 2ஆம் வாரம் ழா

திருப்பலி முன்னுரை

நாளாந்த வாசகம்

வருடாந்த
வாசக வழிகாட்டி

ஞாயிறு முன்னுரைMP3	இறைவனின் அன்புக்குரியவர்களே
B தவக்காலம்1	இன்று ஆண்டின் பொதுக்காலம் 2ம் ஞாயிறு 'இதோ இறைவனின் ஆட்டுக்குட்டி"என்று இயேசுவைக் குறித்து சான்று பகர்கின்றார். திருமுழுக்கு யோவான் பாபிலோனிய அடிமைத்தனத்தில் சிக்கி நாடு, திருச்சட்டம் ஆலயம் என அனைத்தையும் இழந்து, இருளில் உழன்ற இஸ்ராயேல் மக்களுக்கு மெசியா என்னும் ஒளியை வாக்களிக்கிறார், யாவே இறைவன். நம் வாழ்வில் இருக்கும் இருளின் காரணிகளைக் களைந்து, இறைவனின் ஒளியைப் பெற அழைக்கிறது இன்றைய முதல் வாசகம். கிறிஸ்துவின் உறுப்பினர்களாக இருக்க வேண்டும் என்று அறிவுறுத்துகிறார் தூய பவுல் அடிகள். அன்றாடம் வளர்ந்து வரும் அறிவியல் உலகில் கடவுளுக்கான இடம் குறைந்து கொண்டே வருகிறது. கடவுள் எதற்கு? என்று கேட்கும் நிலை வந்து கொண்டேயிருக்கிறது. மற்றொரு பக்கம் கடவுள் பக்தி வெறும் சடங்காக மாறிக்கொண்டிருக்கும் நிலையில், இயேசு நமக்கு யார்? என்ற வினாவை எழுப்புகிறது. இன்றைய வழிபாடு, நமது பதில் என்ன? நமக்குள்ளே பயணம் செய்��.. நமது பதில் வெறும் வார்த்தைகளாக இராமல் அனுபவமாக அமையட்டும். அனுபவமே சிறந்த ஆசான். இதுவே வாழ்க்கையைப் புரட்டிப்போடும். ஒவ்வொரு திருப்பலியிலும் "இதோ இறைவனின் செம்மறி" என்று சொல்கிறோம். இந்த வார்த்தைகளுக்கு நம் வாழ்வாலும், நம் அன்பாலும், தியாகத்தாலும் சான்று பகர்வது நம்மவர் கடமை, இயேசு நமக்கு மட்டுமல்ல அனைவருக்கும் ஆண்டவர். இந்த உண்மையை உலகம் உணர வைப்பது திருமுழுக்குப் பெற்ற கிறிஸ்தவனின் கடமை. நாம் கிறிஸ்துவை அனுபவிக்க வேண்டும். அனுபவித்து கிறிஸ்துவை நம் வாழ்வால் வார்த்தையால் அறிக்கையிட உலகு வளர்ந்திட உழைக்க முன்வருவோம். இருளாக நம்மை போர்த்தியுள்ள வெறுப்பு, பகைமை, கோபம், பேராசை போன்றவைகளை நீக்குவோம். அன்புப் போர்வையால் நம்மை மூடி பாசம் பண்பு, கருணை, இரக்கம் இவைகளால் நம்மை நிரப்புவோம். இதற்கான அருளை வேண்டியவர்களாக பலியில் இணைவோம்.
B தவக்காலம்2
B தவக்காலம்3
B தவக்காலம்4















இறைவேண்டல்
1) அன்பின் ஆண்டவராகிய இயேசுவே! நீர் எங்களுக்கு மட்டுமல்ல உலகின் அனைத்து மக்களுக்குமே ஆண்டவர் என்பதை உணர்ந்து, எங்களது வார்த்தையால், வாழ்வால் அறிக்கையிடவும், மக்களும்: நீரே உண்மையான கடவுள் என்பதை தங்களது வாழ்வின் நிகழ்வுகளில் கண்டு கொள்ளக்கூடிய ஞானத்தைத் தந்து வழிநடத்த வேண்டுமென்று இறைவா உம்மை மன்றாடுகிறோம் 2) அன்புத் தந்தையே இறைவா! இன்றைய முதல் வாசகத்தில் நாங்கள் அனைவரும் உமது பார்வையில் மதிப்புப் பெற்றவர்கள் என்பதை இறைவாக்கினர் எசாயா வாயிலாக உணர்த்தினீர், எங்கள் எண்ணங்கள், சிந்தனைகள், சொற்கள், செயல்கள் மதிப்புக்குரியதாக உமது மேன்மையை வெளிப்படுத்தக் கூடியதாக. இருந்திட வரம் தந்து காக்கும்படியாக, இறைவா உம்மை மன்றாடுகின்றோம். 3) எங்கள் உள்ளத்தில் குடிகொள்ளும் இறைவா! எங்கள் உடல் தூய ஆவியானவர் குடிகொள்ளும் கோவில் என்பதை நாங்கள் உணர்ந்து, எங்கள் உடலை தூய்மை குலையாது பேணிக்காக்கவும், ஒருவர் மற்றவரை கடவுளின் கோவிலாக எண்ணி, வேற்றுமைகளைக் களைந்து மாண்புடன், மதிப்புடன் நடத்திட அருள்தர வேண்டுமென்று, ஆண்டவரே உம்மை மன்றாடுகிறோம். 4) வந்து பாருங்கள் என்று அழைத்த இயேசுவே! அன்புப்பணி புரிய அர்ப்பணித்துள்ள அனைவரும் தங்கள் வாக்குறதியில் நிலைத்து இடர்வரினும் புயல்வரிலும், உம்மைச் சிக்கெனப் பற்றிக்கொண்டு இறைவார்த்தை அருளடையாளங்கள், மாந்தர் உறவுகள் இவற்றில் எல்லாம் உமது பிரசன்னத்தை உணர்ந்து அர்ப்பண வாழ்வு வாழ அருள்புரிய வேண்டுமென்று இறiவா உம்மை மன்றாடுகிறோம். 5) சான்று வாழ்வுக்கு அழைத்த இறiவா! இதோ கடவுளின் ஆட்டுக்குட்டி என்று உம் திருமகனைச் சுட்டிக்காட்டி தன் வாழ்வினால் சான்று பகர்ந்த தூய திருமுழுக்கு யோவானைப் போல, அன்றாட வாழ்க்கைச் சூழலில் உம் அன்புக்கும், அருளுக்கும் சான்று பகரும் இறை மக்களாக வாழ்ந்திட அருள் பொழிய வேண்டுமென்று இறiவா உம்மை மன்றாடுகிறோம்.
மறையுரை சிந்தனை
ஜென் துறவி ஒருவரிடம், ஜென் ஞானம் பற்றிக் கேட்பதற்காகக் கல்லூரிப் பேராசிரியர் ஒருவர் வந்தார். துறவி அவரைத் தன் உணவறைக்கு அழைத்துச் சென்று, தேநீர் பரிமாறினார். தேநீர் கோப்பையை பேராசிரியரின் முன் வைத்து, அது நிறையும்வரை, ஊற்றினார். கோப்பை நிறைந்த பின்னும் தொடர்ந்து ஊற்றிக் கொண்டே இருந்தார். தேநீர் நிறைந்து மேசையின் மேல் கொட்டியது. உடனே பேராசிரியர், ஐயா! நிறுத்துங்கள்! கோப்பை நிறைந்து விட்டது. அதற்குமேல் ஒன்றும் ஊற்ற முடியாது. நீயும் நிறைந்துதான் வந்துள்ளாய். அதற்குமேல் உன்மேல் ஊற்ற முடியாது என்றார் துறவி. ஞானம் பெற்றார் பேராசிரியர். �இதோ! கடவுளின் ஆட்டுக்குட்டி!� என்று இயேசுவைச் சுட்டிக்காட்டுகின்றார், திருமுழுக்கு யோவான். எனக்குப் பின் வந்தவர் எனக்கு முன்னேயே இருந்தவர் என்று, இயேசுவைக் குறித்து சான்று பகர்கின்றார். தான் ஒரு வெற்றுக்கோப்பை எனவும், அதில் இறைவன் நிரப்ப வேண்டும் எனவும் ஆசைப்படுகின்றார். இன்றைய நற்செய்தியின் மையமாகக் இருப்பது, சான்று பகர்வதும் நாம் மற்றவர்களிடம் பேசும்போது எதையாவது பற்றி, நம்மையறியாமலே சான்று பகர்ந்து கொண்டேதான் இருக்கிறோம். மற்றவர்கள் விரும்புகின்றனரா, கேட்கின்றனரா என்பதை எல்லாம் நாம் கண்டு கொள்வதே இல்லை. நம்மேல் நமக்கு அவ்வளவு அக்கறை. நாம் இயேசுவைப்பற்றி எந்த அளவுக்குப் பேசுகிறோம். நாம் வெறும் இறையனுபவம் நம்மைப்பாதிக்கிறதா? இயேசுவைப் பற்றி விவிலியத்தில், மறைக்கல்வி வகுப்புகளில், வழிபாடுகளில் கேட்கிறோம், படிக்கிறோம். இவையெல்லாம் மற்றவர்கள் இயேசுவைப் பற்றிச் சொல்வது. இயேசுவைப் பற்றி நான் என்ன சொல்வேன்? என் இறையனுபவம் என்ன? என்று கேள்வி கேட்க முனைந்தால், அங்கே மௌனம் மிஞ்சுகிறது. இன்று என் வாழ்வில் கடவுளின் நிலை என்ன? யோவானின் இறையனுபவம் அவரது தனிப்பட்ட ஒன்றாக இருக்கிறது. இன்று: ஞாயிறு திருப்பலி, கடமை அன்று என்று சொல்லிவிட்டால், நம்மில் எத்தனைபேர் ஆர்வமுடன் ஆலயம் நோக்கி விரை வர். இறையனுபவம் நம் வாழ்வில் முக்கியமான ஒன்று. இறையனுபவமே நம் மற்ற அனுபவங்களுக்கு ஊற்றாக அமைகிறது. இறையனுபவம் நம் வேர், நம் வேர் உறுதியாக இல்லாவிட்டால் நாம் காற்றில் ஆடும் நாணலாகத்தான் இங்கும் அங்கும் சாய்ந்து கொண்டிருப்போம். இன்று இறைவன் எனக்கு யார்? என்பது நாம் கேட்கவேண்டிய முதற்கேள்வி. தான்சேன் என்கின்ற இசைக் கலைஞர் அக்பருடைய அவையில் இருந்தார். அவருடைய கம்பீரமான இசை அரண்மனத் தாழ்வாரங்களை எல்லாம் நிரப்பும். தான்சேனின் இசையின் பல்வேறு பரிமாணங்களில் சொக்கிய அக்பர், இவ்வளவு அழகாக நீங்களே பாடுகிறீர்களே, உங்கள் குரு எப்படிப் பாடுவார் என்பதை நான் கேட்க வேண்டும்� என்று தன் விருப்பத்தைத் தெரிவித்தார். ஆனால் அவர் குரு ஹரிதாஸ் பாடுவதை நிறுத்திப் பல ஆண்டுகள் ஆகின்றன். அந்தப் பாட்டைக் கேட்பதற்காக அக்பரும், தான்சேனும் இசைக் கலைஞர்களைப்போல அவருடைய தோட்டத்திற்குச் சென்றார்கள். அங்கே தான்சேன் தவறான இராகம் ஒன்றைப் பாடினார். ஹரிதாஸ் இப்படியா பாடுவது என்று கடிந்து கொண்டே அதைச் சரியாகப்பாடும் விதத்தைப் பாடிக்காட்டினார். அந்த இசையின் இனிமையில் அக்பர் தன்னை மறந்தார். அவர் தான்சேனிடம் கேட்டார்: �உன்குருவைப்போல் உன்னால் ஏன் பாடமுடியவில்லை� அதற்கு தான்சேன் �நான் உங்களுக்காகப் பாடுகிறேன். அதனால் அது சாதாரணமாக உள்ளது. அவர் கடவுளுக்காகப் பாடுகிறார். அதனால் அது அபரிமிதமாக உள்ளது� என்றார். நாம் செய்கின்ற செயலில் நம்மை விட்டு விலக்கிவிட்டு, ஆன்மாவைச் செலுத்தி அர்ப்பணிப்புடன் செயல்பட்டோமெனில், இறைமையை எளிதில் அடையமுடியும். இறையனுபவம் உதயமாகும். இந்த இறையனுபவம் திருமுழுக்கு யோவானிடம் இருந்தமையால்தான் இயேசுவைக் கண்டு கொள்ள முடிந்தது. கடவுளின் ஆட்டுக்குட்டி உலகின் பாவங்களைப் போக்க வந்தவர் என்று சுட்டிக்காட்ட முடிந்தது. ஆம் திசை மாறிய ஆடுகளை நேரிய பாதையில், சரியான பாதையில் அழைத்துச் செல்லவே, பாவங்களைப் போக்கும் செம்மறியாகவும், சுமைகளைச் சுமக்கும் மனிதராகவும், தன்னையே உட்படுத்திக் கொண்டார் இயேசு. மனித குலம் பாவம் செய்து கடவுள் கொடுத்த மேன்மையை இழந்தது. (உரோ:3:23) இப்படிப்பட்ட சூழ்நிலையில், இயேசு செம்மறியாக நமக்காகத் தம்மையே கையளித்தார். பாவத்தைச் சுமந்தவர் மட்டுமல்ல, பாவத்திலிருந்து புனித வாழ்வு வாழ நம்மை அழைக்கின்றார். (எசா:53:56) இன்று இறைவன் நம்மேல் இறங்கி வர எது தடையாக இருக்கிறது? �எனக்கு எல்லாம் இருக்கிறது� என்ற மனநிலையா? இல்லை �இறைவன் எனக்குத் தேவையில்லை� என்ற மனநிலையா? எது தடுக்கின்றது. நம் இதயத்தை சலவை செய்வோம். வெறும் திருப்பலியும், நவநாட்களும் நம் வாடிக்கையான ஒன்றாகிவிடாது. அர்த்தமுள்ள வகையில் ஈடுபாட்டுடன் முழமையான பங்கேற்பாக மாறட்டும். பலியில் இணையும் நாம், அன்றாட வாழ்வில் நிகழ்வனவற்றில் எல்லாம், நம்மை மறந்து இறைவனில் நம்மைப் பலியாக்குவோம். நமக்கு எதெல்லாம் நம்பிக்கை தருகிறதோ, அதுவே நம் கடவுள். நமக்கு எதெல்லாம் பயம் தருகிறதோ அதுவே சாத்தான். இறைமை என்பது அன்பு, நட்பு, பாசம் போன்றதொரு உணர்வு. அதை உணரத்தான் முடியும். இப்படி இருக்கும், அப்படியிருக்கும் என்று மற்றவர்கள் கூறினால் எல்லாம் அது நமக்குப் புரியாது. யோவான் உணர்ந்தார். நாமும் உணர்வோம், அனுபவிப்போம்.
மறையுரை சிந்தனை - அருட்சகோதரி: மெரினா ம.ஊ.ச.

விடியலைத் தேடும் நெஞ்சங்களே! விடியாக் கனவின் சொந்தங்களே!!
நமக்கொரு தாய் இருக்கின்றாள்!!! வாருங்கள் அவளிடம் செல்வோம்!!!!