அயலார் மீது அக்கறை கொண்டு இரக்கம்காட்டி உதவி செய்ய அழைக்கும்
திருப்பலி இது! அக்கறையும் இரக்கமும் காணாது போன உலகில் வாழ்ந்து
கொண்டிருக்கிறோம்.
இயந்திர மனிதர்களாக இடைவிடாது ஓடி ஓடி வேலை செய்து பணம் சம்பாதிக்கும்
நாம், அடுத்த வீட்டில் உடல் நலமற்று கிடப்போரையும், ஆறுதல் இழந்து
தவிப்போரையும், நோயினால் படுக்கையில் இருப்போரையும் நேரில்
பார்த்து ஆறுதல் சொல்ல நேரமின்றி இருக்கின்றோம்.
நாம் தேடிச் சம்பாதிக்கும் பணத்தை விட உயர்வானது அயலாரைத்
தேடிச்சென்று இரக்கத்துடன் உதவி செய்வது. அதைத்தான் இன்றைய நற்செய்தியாக
யேசு அன்றே போதித்துக் காட்டினார்.
இறைவனின் இதயத்தை படம் பிடித்துக் காட்டும் இன்றைய நற்செய்தி, நமது
இதயத்தில் இரக்கம் இயல்பாகத் தோன்ற உணர்த்துகிறது. மக்களின் மேல்
இரக்கம் கொண்டு எண்ணற்ற புதுமைகள் படைத்த நம் பெருமான் நமது இதயத்திலும்
இரக்கம் சுரக்க வேண்டும் என ஆசைப்படுவதற்கும், நம் அயலார் மீது இரக்கம்
காட்ட அக்கறையுடன் செயல்படுவதற்கும் அருள்தரும் திருப்பலியில் இறைவா
எங்கள் அயலாரை அக்கறையுடன் நேசிக்கவும் அவர்கள் மீது இரக்கம் காட்டவும்
அருள் தாரும் என மனமுருகி மன்றாடுவோம்.
1. ஆடுகளை பேணிக்காக்க மேய்ப்பவர்களை நியமிக்கும் உன்னதரே!
மந்தையில் உள்ள ஆடுகளை அச்சமுறாமல், திகிலுறாமல், காணாமல்
போகாமல் மந்தையை பேணிக்காக்க திருப்பீடத்தை அலங்கரிக்கும்
மேய்ப்பர்கள் செயல்பட அருள்தர இறைவா உம்மை மன்றாடுகிறோம்.
2. நீதியுள்ள தளிர் நாட்டில் முளைக்கச் செய்யும் தேவனே!
நாட்டில் நிலவும் ஏற்றத்தாழ்வுகளை அகற்றி நீதியையும்
நேர்மையையும் நிலைநாட்டும் ஞானத்துடன் செயல்பட,
நாட்டுத் தலைவர்களுக்கு அருள்தர இறைவா உம்மை மன்றாடுகிறோம்.
3. பரிவையும் பாசத்தையும் எம்மீது பொழியும் ஆண்டவரே!
உமது பரிவையும் பாசத்தையும் எம்மீது பொழியும் எமது பங்குத்தந்தை
மீது உம் பரிவான பார்வையை பதியச் செய்ய வேண்டுமென்று
இறைவா உம்மை மன்றாடுகிறோம்.
4. அமைதியை நற்செய்தியாய் அறிவிக்கும் இறைவா!
அமைதியின்றி தவிக்கும் நாடுகளையும், குடும்பங்களையும்,
நிறை அமைதியின் பாதையில் வழிநடத்த வேண்டுமென்று இறைவா
உம்மை மன்றாடுகிறோம.
5. இரக்கத்தை எல்லோர் மீதும் பொழியும் இறைவா!
மனிதாபிமான உணர்வோடு நீர் காட்டிய பரிவையும்
இரக்கத்தையும் நாங்களும் ஒருவர் ஒருவர் மீது காட்ட
அருள் தர வேண்டுமென்று இறைவா உம்மை மன்றாடுகிறோம்.
மறையுரை சிந்தனைகள்
ஒருமுறை கடவுள் வானதூதர்களை பூமிக்கு அனுப்பி விலையுயர்ந்த பொருட்களைக்
கண்டுபிடித்து கொண்டுவரச் சொன்னார். ஒரு நாட்டில் விலையுயர்ந்த
பொற்கிரீடம் கிடைத்தது. இன்னொரு நாட்டில் விலையுயர்ந்த வைர மாலை
கிடைத்தது. எங்கெல்லாம் மிகச்சிறந்த பொருட்கள் உண்டோ அவற்றையெல்லாம்
சேகரித்துவிட்டு வரும்போது ஒர் அனாதை இல்லத்தைப் பார்த்துவிட்டு
அதன் உள்ளே சென்றார்கள். அங்கே ஒரு வயதான பாட்டி தனது கடந்த கால உழைப்பால்
திறமையால் சேமித்து வைத்த செல்வத்தைக் கொண்டு நாற்பது ஏழை அனாதைக்
குழந்தைகள் மீது இரக்கப்பட்டு மனமிரங்கி தினமம் உணவு கொடுத்து அவர்களின்
அடிப்படைத் தேவைகளையும் நிறைவு செய்து வந்தார்.அனாதைப் பிள்ளைகள்
சாப்பிடுவதைப் பார்க்கப் பார்க்க அந்தப் பாட்டியின் கண்களில் இருந்து
ஆனந்தக்கண்ணீர் வடிந்தது. வானதூதர் ஒருவர் பாட்டியின் கண்ணீரை
பொற்கிண்ணத்தில் ஏந்திக் கொண்டார். பூலோக பயணம் முடிந்து கடவுளிடம்
சென்று அனைத்துப் பொருட்களையும் பரப்பி வைத்தார்கள். தங்கம் வைர
பொருட்களெல்லாம் ஒளி இழந்துக் கிடந்தது. ஆனால் தனது நேரத்தையும் காலத்தையும்
வீணாக்காமல் ஓய்வில்லாமல் உழைத்து இரக்கப்பட்டு அனாதைக் குழந்தைகளின்
மகிழ்வில் உருவான பாட்டியின் ஆனந்தக் கண்ணீர் மட்டும் பிரகாசமாக
மின்னியது. பூமியில் மட்டுமல்ல மறுவுலகிலும் கூட நிலையானது பிறர்
மீது இரக்கப்பட்டு நாம் செய்யும் உதவி தான் என்பதை இந்நிகழ்வு
வெளிப்படுத்தியது.
நாம் பிறருக்குச் செய்யும் இரக்கச் செயல்கள் எவை? என்று
சிந்திப்போம்.
நமது அன்றாட வாழ்வில் யாருக்கு இரக்கம் காட்டுகிறோம்? என
சிந்திப்போம்.
பணம் இருப்பவர்களிடம் குணம் இருப்பதில்லை. குணம் இருப்பவர்களிடமோ
பணம் இருப்பதில்லை.
அந்த ஆதரவற்ற சிறுவர் விடுதியின் முன் தினமும் மாலை வேளையில்
பிச்சை கேட்டு முதியவர் ஒருவர் வந்து செல்வது வழக்கம். பக்கவாத்தால்
கை கால் இழுத்து விட்டதால் அவரால் சரியாக நடக்க முடியாது. அவருக்கு
அந்த விடுதியில் உள்ள ஆனந்தி என்ற சிறுமி மிகுந்த இன்முகத்துடன்
உணவு கொண்டு வந்து கொடுப்பாள்.
"ஆனந்தி நம்ம விடுதியில் உள்ள பசங்க எல்லோருக்கும் நூறு ரூபாய்க்கு
மிட்டாய் வாங்கிக் கொடுக்கனும்" இது பிச்சைக்கார தாத்தாவின் ஆசை!
பிறர் மீது நாம் காட்டும் அன்பும் இரக்கமும் நம்மை மீண்டும் வந்து
சந்திக்கும் என்பதில் ஐயமில்லை.
இரக்கம் இருக்கும் இடத்தில் இறைவன் குடியிருப்பார்.
இரக்கம் இருக்கும் இடத்தில் அன்பு குடியிருக்கும்.
இரக்கம் இருக்குமிடத்தில் ஈகை குடியிருக்கும்.
இரக்கம் இருக்குமிடத்தில் நமது இதயத்தை குடியிருக்கச் செய்வோம்.
தேவையான அளவிற்கு பணம் சம்பாதித்து விட்டு, அதன் பிறகு நல்ல நிம்மதியான
வாழ்க்கை வாழலாம் என்று நினைத்து பணம் சம்பாதிக்கும் பலர், அந்த எல்லைக்
கோடு எங்கு இருக்கிறது என்று தெரியாமலே, கடைசி வரை சம்பாதித்துக்
கொண்டு மட்டுமே இருக்கிறார்கள் வாழாமலே.....
இன்றைய நற்செய்தி வாசகம் நமக்கு கொடுக்கும் செய்தி இதுதான் . ஓய்வு
மனித நலத்துக்கு எவ்வளவு முக்கியம் என்பதை இயேசு தனது சீடர்களிடம்
காண்பிக்கும் அன்பிலிருந்து தெரிந்து கொள்ளலாம். நமது வீடுகளில்
சிறு குழந்தைகள் பள்ளியில் இருந்து சுற்றுலா சென்று வீடு
திரும்பினால் அன்றிலிருந்து குறைந்தது ஒரு வாரமாவது அந்த சுற்றுலா
பற்றிய பேச்சைத் தான் பேசிக்கொண்டு இருப்பார்கள். அதே போல் தான் இயேசுவின்
சீடர்களும் திரும்பி ஒன்றாகக கூடி வந்து தங்களது அனுபவங்களை அவருடன்
பகிர்ந்து கொள்கிறார்கள். இயேசுவும் பிள்ளைகளின் குரலுக்கு செவிமடுக்கும்
பெற்றோர்களைப் போல ஆர்வமுடன் அவர்கள் கூறுவதைக் கேட்கிறார். தன்
பிள்ளைகள் சோர்வடைந்திருக்கிறார்கள் என்பதை தாய் நன்கு அறிவாள். இயேசுவும்
தாயாக தன் பிள்ளைகளை ஓய்வெடுக்க சொல்கிறார். சீடர்களும் படகேறி ஓய்வெடுக்க
செல்கின்றார்கள். இந்த நற்செய்தி வாசகத்தின் மூலம் இயேசு நமக்கு
விடுக்கும் செய்தி என்ன?
* உழைத்துக் கொண்டே இருக்காதே சற்று ஓய்வெடு.
* உன்னை தனிமையில் கண்டறி.
* உன் செயல் மூலம் உன்னை அடையாளப்படுத்து.
* உற்சாகத்துடன் முன்னேறு.
* உனக்குரிய ஆயனை தேடிக்கண்டு பிடி.
1. உழைத்துக் கொண்டே இருக்காதே சற்று ஓய்வெடு.
இன்று பெரும்பாலான மனிதர்கள் எதற்காக உழைக்கிறோம் என்று தெரியாமலே
வாழ்நாள் முழுவதும் உழைக்கிறார்கள். தன் குடும்பம் தன் பிள்ளைகள்
என்று எண்ணுபவர்கள் கடைசிவரை அவர்களுக்காகவே வாழ்ந்து தாங்கள் வாழாமலே
போய்விடுகிறார்கள். வெளிநாட்டவர்கள் இதற்கு நேர்மாறாக, அந்த வருடத்தில்
சம்பாதித்ததில் ஒரு பகுதியை அந்த வருடத்திலேயே ஓய்விற்காக செலவழித்து
தங்களை புதுப்பித்து கொண்டு புதுவருடத்திற்கு உழைக்கத் தயாராகின்றனர்.
ஓய்வு மனிதனுக்கு மிகவும் முக்கியமான ஒன்று. கடவுளே படைப்பின் போது
ஏழாம் நாள் ஓய்வெடுத்ததாக விவிலியம் கூறுகிறது. நம்மில் சிலர் ஓய்வே
எடுப்பதில்லை . சிலர் ஓய்வெடுக்காமல் இருப்பதே இல்லை. இரண்டிற்கும்
அதிக வித்தியாசம் உள்ளது. நாமும் சில நேர்ங்களில் ஓய்வு எடுக்கிறோம்
ஆனால் தொலை தொடர்பு சாதனங்களோடு. அது உண்மையான முழுமையான ஓய்வாகாது.
இயேசு, நமது புறச்சூழலிலிருந்து, தொலை தொடர்பு சாதனங்களில் இருந்து,
நமது சிந்தனை ஓட்டங்களிலிருந்து நம்மை சற்று ஓய்வெடுக்க
சொல்கிறார். நாமோ நமது உடழுழைப்பால் செய்யும் வேலைகளிலிருந்து நமக்கு
ஓய்வு கொடுப்பதாய் நினைத்து இவை அனைத்திற்கும் முதலிடம்
கொடுக்கிறோம். உனது நினைவுகளிலிருந்து உன்னை பிரித்தெடுத்து ஓய்வு
கொள் இதுவே உண்மையான ஓய்வு. இத்தகைய ஒய்வைத் தான் இயேசு நம்மை எடுக்கச்சொல்கிறார்.
எதற்காக? இதன் மூலம் நம்மை புதுப்பித்து மீண்டும் நமது அன்றாட செயலை
நல்ல முறையில் தொடங்குவதற்காக.
2. உன்னை தனிமையில் கண்டறி:
ஏராளமான அருள் அடையாளங்களையும் புதுமைகளையும் செய்து விட்டு
திரும்பி வந்த சீடர்களுக்கு இயேசு பரிசுப் பொருள் எதுவும் தரவில்லை.
இன்று நமது குழந்தைகள் ஏதாவது சாதனை புரிந்தால் பெற்றோர்கள் முதலில்
பரிசுப்பொருட்கள் மூலம் அவர்கள் மனதை மகிழ்விக்கிறார்கள். ஏதாவது
மின்னனு தொழில்நுட்ப பொருட்கள் தான் பெரும்பாலும் அவர்களது விருப்பமாகவும்,
தெரிவாகவும் இருக்கிறது. இத்தகைய பெற்றோர்கள் மத்தியில் இயேசு மிகச்சிறப்பான
பெற்றோராக செயல்படுகிறார். சீடர்கள் செய்த அருஞ்செயல்களால் அவர்களது
எண்ணம் பெருமையினாலும் செருக்கினாலும் நிறைந்து விடாது இருக்க முயல்கிறார்.
சின்ன செயல் செய்து சிலரிடம் பாராட்டு வாங்கினாலே அதை மிகப்பெரிய
செயல் தாங்கள் செய்து விட்டதாய் எண்ணி பெருமையடைவர் பலர். அத்தகைய
நிலை தனது சீடர்களுக்கு வராத வண்ணம் இயேசு செயல்படுகிறார். நீங்களாக
இத்தகைய செயலைச் செய்ய வில்லை மாறாக கடவுளின் அருள் உங்களில்
நிறைந்து உங்களை இவ்வாறு செய்யத் தூண்டி இருக்கிறது என்று அவர்கள்
உணர செய்கிறார். அதற்காக தான் பாலைவனத்திற்கு அனுப்புகிறார். கூட்டம்
அதிகமாக உள்ள இடத்தில் இருக்கும் போது மேலும் மேலும் அவர்களது அருஞ்செயல்களைப்
பற்றியே பேசிக் கொண்டிருக்க தோன்றும். இதனால் அவர்கள் கடவுளின் அருள்
தங்கள் மீது செயலாற்றியதை விடுத்து தற்புகழ் பாட தோன்றிவிடும் என்று
எண்ணியே இயேசு அவர்களை தனிமையான ஒரு இடத்திற்கு அனுப்புகிறார். தனிமையில்
நாமும் நமது செயல்களை ஆராய்ந்து பார்க்க வேண்டும் என்று இயேசு
விரும்புகிறார்.
இன்று நாம் தனிமையில் இருப்பது மிக அபூர்வமான ஒன்றாக மாறிவிட்டது.
எல்லா நேரமும் அலைபேசி, எல்லா இடத்திலும் மின்னனு கருவிகள், என்று
நமது வாழ்க்கையை நாம் குறுக்கிக்கொண்டோம். நாகரீக மாற்றத்தின் காரணமாக
குரங்கிலிருந்து மனிதனாக மாறி நிமிர்ந்து நடந்த நாம் அதீத நாகரீக
மாற்றத்தின் காரணமாக இப்போது மீண்டும் குனிந்து நடக்க ஆரம்பித்து
இருக்கிறோம் . இது மீண்டும் நம்மை விலங்கின நிலைமைக்கு மாற்றாமல்
இருந்தால் சரி. தனிமையே நாம் நம்மை யார் என்று கண்டு பிடிக்க சரியான
இடம். தனிமையில் நீ எப்படி இருக்கிறாயோ அது தான் உண்மையான நீ...
நாம் செய்யும் பல நல்ல செயல்கள் அனைத்தும் நாமாக செய்ய வில்லை கடவுளின்
அருளாலேயே செய்கிறோம் என்பதை தனிமையில் உணர்வோம்.
3. உன் செயல் மூலம் உன்னை யார் என்று அடையாளப்படுத்து:
சீடர்கள் செய்த அருள் அடையாளங்களை வைத்து மக்கள் அவர்கள் இன்னாரென்று
அடையாளம் கண்டு கொள்கின்றனர். நாம் செய்யும் பல செயல்களும் நாம்
யார் என்று பிறருக்கு நம்மை அடையாளப்படுத்தும். எனவே செய்யும் செயல்களை
மிகவும் கவனமாக செய்ய வேண்டும். நமது ஒரு சில செய்கைகளும் கூட பலருக்கு
பல கருத்துக்களை தெரிவிக்கும். எனவே எல்லா நேரத்திலும் பிறருக்கு
நல்ல முன் மாதிரிகையாக திகழும் மனிதர்களாக வாழ முற்படுவோம். நமது
நல்ல அடையாளத்தை பிறருக்கு விட்டுச்செல்வோம்.
4. உற்சாகத்துடன் முன்னேறு:
சீடர்களோடு இயேசு படகேறி மறுகரைக்கு செல்லும் முன் மக்கள் கால்நடையாக
சென்று அவர்களுக்கு முன் நிற்கின்றார்கள். இது அவர்களது ஆர்வத்தையும்
நம்பிக்கையையும் காட்டுகிறது. அவர்களது இத்தகைய செயலைக் கண்ட இயேசு
அவர்கள் மீது பரிவு கொண்டு பலவற்றை கற்பிக்கின்றார். பாடம் நடத்தும்
ஆசிரியர்கள் மாணவர்களின் கவனிக்கும் திறம் அறிந்து அவர்களுக்கு
தெரிந்த அனைத்தையும் கற்பிப்பது போல இயேசு அவர்களுக்கு கற்பிக்கின்றார்.
எந்த அளவிற்கு நாம் நமது தேவையையும் நம்பிக்கையையும் கடவுள் முன்
வெளிப்படுத்துகிறோமோ அதை விட அதிகமான அளவு திரும்ப பெற்றுக்
கொள்வோம் என்பதற்கு இந்நிகழ்வு ஒரு சான்று . எனவே எப்போதும் உற்சாகத்துடன்
முன்னேறுவோம். தாகம் எடுக்கும் போது தான் அதிகமாக தண்ணீர் குடிக்க
முடியும். ஆண்டவரைப் பற்றி அறிந்து கொள்ள எப்போதும் தாகமாய் இருப்போம்.
5. உனக்குரிய ஆயனைத் தேடிக் கண்டு பிடி:
மக்கள், இயேசு தான் தங்களது ஆயன் என்று கண்டு கொண்டனர். அவரைத்
தேடிக் கண்டடைந்தனர். நாம் நமது ஆயன்களைக் கண்டடைந்து விட்டோமா? இப்போதுள்ள
நமது சூழலில் ஒவ்வொரு போராட்டத்திற்கும் ஒவ்வொரு ஆயன்களை நாம்
பின்தொடர்கின்றோம். எதற்கு போராட்டம்? யாருக்கு எதிராக போராட்டம்
என்று உணராது யார் போராடினாலும் பின்னால் சென்றுவிடும் நிலைக்கு தள்ளப்பட்டு
விட்டோம். நமது உண்மையான ஆயன் யார்? நாம் யாருடைய மந்தையைச்
சேர்ந்த ஆடுகள் என்ற சந்தேகம் பலருக்கும் இருக்கிறது. அதனால் இது
ஆயனின் தவறா? ஆடுகளின் தவறா? என்று விவாதம் செய்தே காலத்தைக் கழித்துக்
கொண்டு இருக்கிறோம். மந்தையை விட்டு ஆயன் ஒரு போது மறைவதில்லை . ஆடுகளாகிய
நாம் தாம் நமது தொழில்நுட்ப சாதனங்களின் சத்தத்தினால் காதுகளையும்,
அவை உமிழும் ஒளி வெள்ளத்தில் கண்களையும் மறைத்துக் கொண்டு இருக்கிறோம்.
இதனால் ஆயனின் குரலையும் கேட்காது அவர் உருவத்தையும் காணாது சிதறடிக்கப்பட்ட
மந்தைகளாக இருக்கிறோம். நமக்குரிய ஆயனைத் தேடிக் கண்டடைந்து வாழ
முற்படுவோம்.
நல்ல ஆயனாக இயேசு நம்மோடு இருக்கிறார். நாம் அவரைக் கண்டறிவோம்.
அவரைப் பின் தொடர்வோம். வாழ்க்கை ஒரு முறை தான், வாழும் போதே அதை
ரசித்து வாழ்ந்து விட வேண்டும். இல்லையெனில் அது திரும்ப
கிடைக்காது. உழைப்போம் அதற்கேற்ற ஓய்வினையும் எடுப்போம். பாலைவனம்
வெறுமையின் அடையாளம் . அந்த வெறுமையின் தனிமையில் நாம் யார் என்று
கண்டறிவோம். உற்சாகத்துடன் முன்னேறுவோம். நமக்குரிய ஆயன் நம்மைப்
பின் தொடர்கிறார் என்ற நம்பிக்கை கொள்வோம். அவரைக் கண்டறிந்து அவர்
பின் செல்லும் ஆடுகளாய் மாறுவோம். இயேசுவின் பாலைவன அனுபவம் அவரது
பணிவாழ்விற்கு மிக அதிக பலனைத் தந்தது. இயேசு மட்டுமல்லாது பழைய ஏற்பாட்டு
இறைவாக்கினர்கள் முதல் திருத்தூதர்கள் வரை அனைவரும் தங்கள்
நிலையையும் இறையாசீரால் தங்களுக்கு கிடைத்த பலத்தையும் பாலைவன அனுபவம்
மூலமாகவே கண்டு கொண்டனர். நாமும் நமது நிலையையும் பலத்தையும் உணரும்
தருணம் நமது பாலைவனத் தனிமை அனுபவமே என்பதை உணர்வோம். பாலைவன ஓய்வில்
பரமனையும் அவரது அருளையும் கண்டடைய முயல்வோம். இறையாசீர் என்றும்
நம்மோடும் நம் குடும்பத்தார் மீதும் இருப்பதாக ஆமென்.
மறையுரைச்சிந்தனை -
அருட்சகோதரி: செல்வராணி O.S.M.
மறையுரைச்சிந்தனை -
அருள்பணி ஏசு கருணாநிதி
கற்பி கலகம் செய் - ஒன்றுசேர்!
இரண்டு ஆண்டுகளுக்கு முன் புனித பவுல் இறையியல் கல்லூரியில்
நடைபெற்ற அருள்பணியாளர்களுக்கான கூடுகையை நெறிப்படுத்த
செங்கை மறைமாவட்ட அருள்பணியாளர் பேரருள்திரு பாக்கிய
ரெஜிஸ் அவர்கள் வந்திருந்தார்கள். அறிவர் அம்பேத்கர் அவர்கள்
1942ஆம் ஆண்டு ஆற்றிய உரையில் பயன்படுத்தி அவருடைய ட்ரேட்
மார்க் ஸ்லோகன் என உயர்ந்த, "கற்பி கலகம் செய் - ஒன்றுசேர்"
என்னும் மூன்று சொல்லாடல்களை எடுத்து, அருள்பணியாளர்களின்
"எளிமை கீழ்ப்படிதல் - கன்னிமை" என்னும் மூன்று
வாக்குறுதிகளோடு இணைத்து மிக அழகான செய்தியைத் தந்தார்கள்.
"எந்த வயிறும் சோறில்லாமல் காயக் கூடாது. எந்தக் கண்ணும்
எழுதப்படிக்கத் தெரியாமல் இருக்கக் கூடாது" என்று தன் தாய்
தன் குருத்துவ அருள்பொழிவு அன்று சொன்னதையும் அருள்பணியாளர்
நினைவுகூர்ந்தார்.
"கற்பி கலகம் செய் - ஒன்றுசேர்!" என்னும் சொல்லாடல்கள்
முதன் முதலாக எஸ்.டி.எஃப் (சமூக சனநாயகக் கூட்டமைப்பு) என்ற
அமைப்பின் இலச்சினையாக 1883ஆம் ஆண்டு வெளி வந்தது. "கற்பி
ஏனெனில் நம் எல்லா அறிவும் நமக்குத் தேவை! கலகம் செய் -
ஏனெனில் நம் எல்லா ஆர்வமும் நமக்குத் தேவை! ஒன்றுசேர் ஏனெனில்
நம் எல்லா ஆற்றுலும் நமக்குத் தேவை!" என்று இலச்சினையின்
பொருள் விளக்கப்பட்டது. ஆக, அறிவு, ஆர்வம், மற்றும் ஆற்றலின்
ஒருங்கியக்கமே மேற்காணும், "கற்பி கலகம் செய் - ஒன்றுசேர்"
என்னும் சொல்லாடல்களின் உட்பொருளாக இருக்கின்றது.
அண்ணல் அம்பேத்கர் மேற்காணும் சொல்லாடல்களைத் தன் 1942ஆம்
ஆண்டு உரையில் பின்வருமாறு பயன்படுத்துகின்றார்:
"என் இறுதி அறிவுரை வார்த்தைகள் இவையே: கற்பி கலகம் செய்
- ஒன்றுசேர்! உன்மேல் நீ நம்பிக்கை கொள்! நீதி நம் பக்கம்
இருக்க, நாம் தோல்வியடைய முடியாது. என்னைப் பொருத்தவரையில்
போராட்டம் என்பது மகிழ்ச்சி. போராட்டம் என்பது ஆன்மிகம்.
அது பொருள்வகையோ சமூகவகையோ அல்ல. நம் போராட்டம் பணத்திற்கோ
அல்லது அதிகாரத்துக்கோ அல்ல. மாறாக, கட்டின்மைக்கு. நம் மனித
ஆளுமையை மீட்டெடுப்பதற்கு!"
கற்பி கலகம் செய் - ஒன்றுசேர்! என்னும் சொல்லாடல்கள் இன்றைய
இறைவார்த்தை வழிபாட்டின் மூன்று வாசகங்களுக்கும் மிக அழகாகப்
பொருந்துகின்றன. அறிவர் அம்பேத்கர் குறிப்பிடுவது போல, இவ்வார்த்தைகளில்
ஒரு தனிமனிதர் ஆன்மிக எழுச்சியைக் காண முடியும் என்றால்,
இன்றைய இறைவார்த்தை வழிபாட்டோடு இணைத்துப் பார்ப்பதில் தவறில்லை.
இன்றைய நற்செய்தி வாசகம் (காண். மாற் 6:30-34), "அவர்கள் (மக்கள்
கூட்டத்தினர்) ஆயரில்லா ஆடுகளைப் போல் இருந்ததால் அவர்கள்மீது
பரிவு கொண்டு, அவர்களுக்குப் பலவற்றைக் கற்பித்தார்" என்று
நிறைவு பெறுகின்றது. இன்றைய நற்செய்தி வாசகத்தின் தொடர்ச்சியாக
வரும் பகுதியில் இயேசு ஐந்து அப்பங்களை ஐயாயிரம்
பேருக்குப் பகிர்ந்தளிக்கின்றார். வயிற்றுக்கு உணவு
கொடுக்குமுன் செவிக்கு உணவு கொடுக்கின்றார் இயேசு. இயேசு
எதைக் கற்பித்தார் என்பதைப் பற்றிய நற்செய்தியாளர் பதிவிடவில்லை.
ஆனால், "பலவற்றைக் கற்பித்தார்" என்று மாற்கு நற்செய்தியாளர்
மிகவும் திருத்தமாக எழுதுகின்றார்.
"டிடாஸ்கெய்ன்" (கற்பித்தல்) என்ற கிரேக்கச் சொல்லாடல்
புதிய ஏற்பாட்டில் 13 முறை வருகின்றது. அவற்றில் 4 முறை
மாற்கு நற்செய்தியில் வருகின்றது. ஓரிடத்தில் இயேசு உவமைகள்
வழியாக விண்ணரசு பற்றிக் கற்பிக்கின்றார். இன்னொரு முறை
மானிட மகன் பட வேண்டிய துன்பங்கள் பற்றிப் பேசுகின்றார்.
இரு இடங்களில் வெறும் "கற்பித்தல்" மட்டும் நடைபெறுகிறது.
"கற்பித்தல்" என்ற சொல்லாட்சியைப் பயன்படுத்தி நற்செய்தியாளர்
இயேசுவைப் பற்றிய மூன்று புரிதல்களைக் கொடுக்கின்றார்:
(அ)
முதல் ஏற்பாட்டில் மோசே ஆண்டவராகிய கடவுளின் திருச்சட்டத்தை
இஸ்ரயேல் மக்களுக்குக் கற்பிக்கின்றார் (காண். இச 4). அவ்வகையில்,
இயேசு ஒரு புதிய மோசே என முன்மொழியப்படுகின்றார். மத்தேயு
நற்செய்தியாளர் இந்தக் கருத்துருவை மிக நேர்த்தியாகக் கையளாளுகின்றார்
(காண். மத் 5).
(ஆ) இயேசுவின் சமகாலத்தில் ரபிக்கள் திருச்சட்டங்களைப் பற்றிய
விளக்கவுரைகளை தங்கள் சீடர்களுக்குக் கற்பித்தனர். பெரிய
அலெக்சாந்தரின் காலத்திற்குப் பின்னர் பாலஸ்தீனாவில் நிறைய
தெருப் போதகர்கள் தங்களுக்கென சீடர்களைச் சேர்த்துக்கொண்டு
போதித்து வந்தனர். இயேசுவை ஒரே நேரத்தில் ரபி என்றும்,
தெருப் போதகர் என்றும் காட்டுவதற்காக நற்செய்தியாளர்கள், "கற்பித்தல்"
என்ற சொல்லைப் பயன்படுத்துகின்றனர்.
(இ) இயேசுவின் எளிய பின்புலம் அறிந்தவர்கள் அவருக்குக் கற்பிக்கத்
தெரியாது என்று இடறல்பட்டனர். அக்கருத்தை எதிர்ப்பதற்காகவும்
நற்செய்தியாளர்கள் இயேசு கற்பித்தார் எனப் பதிவு செய்கின்றனர்.
இயேசு இன்றைய நற்செய்தி வாசகத்தில் இரு குழுவினருக்குக் கற்பிக்கின்றார்:
முதல் குழுவினர் சீடர்கள். அவர்களுக்குத் தன் வார்த்தையால்
கற்பிக்கின்றார். பணி முடிந்து வெற்றியோடு வந்தவர்களிடம்,
"நீங்கள் சற்று ஓய்வெடுங்கள்!" என்று கற்பிக்கின்றார். இரண்டாம்
குழுவினர் மக்கள். அவர்களுக்குத் தன் பரிவு என்னும் உணர்வால்
கற்பிக்கின்றார். இவ்விரண்டிலுமே கற்பித்தல் என்பது ஒருவருடைய
இருத்தலை அவருக்குச் சுட்டிக்காட்டுகிறது.
கற்பித்தலின் நோக்கம் இதுதான். "நீ இப்போது இங்கே, இப்படி
இருக்கிறாய்!" என்ற மெய்யறிவை நான் மற்றவருக்குத் தரும்போது
அவருக்கு நான் கற்றுக்கொடுக்கிறேன். அந்த மெய்யறிவு அவருக்கு
வந்தவுடன் அவர் அந்தநிலையிலிருந்து தன்னையே
விடுவித்துக்கொள்வார். தங்கள் பணிகளோடு சீடர்கள் தங்களையே
ஒன்றிணைத்துக்கொண்டு அதுவே தங்களுடைய அடையாளம் என
நினைக்கின்றனர். ஆனால், பணி மட்டுமே அடையாளம் அல்ல. அதையும்
தாண்டிய ஓய்வு இருக்கிறது என்று அவர்களுக்கு மெய்யறிவு அளிக்கின்றார்
இயேசு. தாங்கள் யாவே இறைவனால் தேர்ந்தெடுத்த மக்கள் என்ற
பெருமையில் இருந்தனர் இயேசுவின் சமகாலத்தவர். ஆனால், தங்களை
உரோமையர்கள் அடிமைப்படுத்தி வைத்திருந்தார்கள் என்பதை மறந்துவிட்டனர்.
அரசியல், பொருளாதாரம், மற்றும் சமய அடிமைத்தனங்களால் அல்லல்பட்டவர்களுக்குக்
கற்பித்தலின் வழியாக அவர்களின் மெய்நிலையை உணரச்
செய்கின்றார் இயேசு.
புனித அகுஸ்தினாரின் வாழ்வில், "நான் இப்படி இருக்கிறேனே!"
என்ற மெய்யறிவுதான் அவருடைய பழைய வாழ்க்கையை உதறிவிட அவருக்குத்
துணைநிற்கிறது. ஆக, கற்பித்தல் என்பது வெளியிலிருந்து உள்ளேயோ,
அல்லது ஒருவருக்கு உள்ளே புறப்பட்டு உள்ளேயே நகர்வதாகவோ இருக்கலாம்.
இரண்டாவதாக, கலகம் செய்.
அறிவர் அம்பேத்கரைப் பொருத்தவரையில் கலகம் செய் என்பது
போராட்டம் செய்தல், அல்லது கிளர்ச்சி செய்தல் என்று பொருள்
அல்ல. மாறாக, ஆர்வத்தை ஒருங்கிணைப்பது. கலகம் செய்தல் ஒவ்வொருவருடைய
தனி மனிதருக்கு உள்ளே நடக்கின்ற செயல். மெய்யறிவு பெற்ற ஒருவர்
தன்னிலை உணர்ந்தவுடன், தன் இருத்தலுக்கும் செல்ல வேண்டிய
இடத்திற்கும் இடையே ஓர் இழுபறி நிலை உருவாகிறது. அதுவே "கலகம்."
எடுத்துக்காட்டாக, இளைய மகன் பன்றிகள்
மேய்த்துக்கொண்டிருக்கும்போது, அறிவு தெளிகின்றார். அது கற்பித்தல்.
"என் தந்தையிடம் செல்வேன்" என்று தனக்குள்ளே பேச ஆரம்பிக்கின்றார்.
அதுதான் கலகம். யாக்கோபு தன் மாமனார் லாபானின்
வீட்டிலிருந்து தப்பி ஓடி வந்தபோது ஆடவர் ஒருவர் அவருடன்
இரவு முழுவதும் போரிடுகின்றார். அங்கே அந்தக் கலகம்
யாக்கோபின் உள்ளத்தில் நிகழ்கிறது. ஆக, மெய்யறிவு பெற்ற ஒவ்வொருவரும்
கலகத்தைத் தன் உள்ளத்தில் உணர்கின்றார்.
முதல் வாசகத்தில், இறைவாக்கினர் எரேமியா வழியாக ஆண்டவராகிய
கடவுள் இஸ்ரயேலின் ஆயர்களைச் சாடுகின்றார். எரேமியா
பாபிலோனியப் படையெடுப்பு பற்றி எச்சரிக்கை விடுத்ததுடன்,
அப்படையெடுப்பை தானே நேருக்கு நேராகக் காண்கின்றார். இஸ்ரயேலின்
அரசர்கள், குருக்கள், மற்றும் தலைவர்களின் சிலைவழிபாட்டால்
ஒட்டுமொத்த மக்களும் பாதிக்கப்படுகின்றனர். நாடுகடத்தப்படுகின்றனர்.
"ஆயர்கள் மந்தையைச் சிதறடித்தார்கள்" என்ற சொல்லாடல் இஸ்ரயேல்
மக்கள் நாடுகடத்தப்பட்டதையே குறிக்கின்றது. மேலும், "நான்
மேய்ப்பர்களை நியமிப்பேன் ... யூதா விடுதலை பெறும் ... ஆண்டவரே
நமது நீதி என்னும் பெயரால் நாடு அழைக்கப்பெறும்" என இறைவாக்குரைக்கின்றார்
எரேமியா. இறைவாக்கினர் எரேமியாவின் இவ்வார்த்தைகள் எருசலேம்
நகரில் ஒரு கலகத்தை ஏற்படுத்துகிறது. அரசர்கள், குருக்கள்,
மற்றும் மக்கள் தலைவர்களுக்கு நடுவே ஒரு சலசலப்பை ஏற்படுத்துகின்றார்
எரேமியா. ஒரு பக்கம் ஆண்டவராகிய கடவுளுக்கு தாங்கள்
கொண்டிருக்கின்ற பிரமாணிக்கம், இன்னொரு பக்கம் தங்களுடைய
வேற்றுத் தெய்வ வழிபாடு என இவ்விரண்டுக்கும் நடுவே எதைத்
தெரிவு செய்வது என்று முடிவெடுக்க முடியாமல் உள்ளத்தில்
கலங்கித் தவிக்கின்றனர்.
"யாவே சித்கேனு ஆண்டவரே நமது நீதி" என்பது இந்நகரின் பெயர்
என்றால், நீதி என்னவாயிற்று? என்று தங்களுக்குள்ளே கேள்வி
கேட்கின்றனர். இதுதான் கலகம் செய்தல். ஆக, கலகம் என்பது இங்கே
பொதுவான ஓர் உணர்வாகத் தொடங்கி ஒவ்வொருவருடைய உள்ளத்திலும்
அரங்கேறுகிறது.
ஆக, கலகம் செய்தல் என்பது மாற்றத்திற்கான வழியை முன்னெடுப்பதைக்
குறிக்கின்றது.
மூன்றாவதாக, ஒன்றுசேர்.
எபேசு நகரத் திருஅவைக்கு எழுதுகின்ற பவுல், அவர்கள்
கிறிஸ்து வழியாகப் பெற்ற மீட்பு என்னும் பேறு பற்றிப்
பாராட்டிவிட்டு, கிறிஸ்து வழியாக ஏற்பட்ட ஒப்புரவு பற்றி
எடுத்துரைக்கின்றார்: "அவரே (கிறிஸ்து) இரண்டு இனத்தவரையும்
பிரித்து நின்ற பகைமை என்னும் சுவரை, தமது உடலில் ஏற்ற
துன்பத்தின் வழியாய்த் தகர்த்தெறிந்து, அவர்களை ஒன்றுபடுத்தினார்
(ஒன்று சேர்த்தார்)." அதாவது, மீட்பு என்பது யூதர்களுக்கு
மட்டுமே என்று எண்ணி, புறவினத்தாரை ஒதுக்கி வைத்த, அல்லது
தள்ளி வைத்த நிலையைத் தகர்த்தெறிகின்றார். யூதர்களும் புறவினத்தார்களும்
கிறிஸ்துவில் ஒன்றுசேர்கின்றனர். இப்படி அவர்கள் ஒன்று
சேர்வதால் பாவத்திலிருந்து மீட்பு அல்லது விடுதலை பெறுகின்றனர்.
ஆக, ஒன்று சேர்தல் என்பது தனிமனித விடுதலைக்கும் குழும
விடுதலைக்கும் வழிகோலுகிறது.
இந்த ஒன்று சேர்தல் எப்படி நடக்கிறது? "பல கட்டளைகளையும்
விதிகளையும் கொண்ட யூதச் சட்டத்தை அழித்ததன் வழியாக"
கிறிஸ்து மக்களை ஒன்றுசேர்க்கின்றார். அதாவது, பிரிக்கின்ற
அனைத்தையும் தகர்க்கின்றார். இங்கே ஒருவருடைய ஆற்றல் இன்னொருவருடைய
ஆற்றலோடு இணைகின்றது.
ஒன்று சேர்தல் என்பதை இங்கே, நாம் இரண்டு நிலைகளில்
புரிந்துகொள்ளலாம்: ஒன்று, யூதர்களும் புறவினத்தார்களும்
மீட்பில் ஒன்றுசேர்கின்றனர். இரண்டு, கிறிஸ்துவின் வழியாக
இவர்கள் அனைவரும் கடவுளோடு ஒன்றுசேர்கின்றனர். மனிதர்கள்
ஒருவர் மற்றவரோடு ஒன்றுசேர்தலே ஆற்றலின் குவியலாக இருக்கிறது
என்றால், இறைவனோடு நாம் சேரும்போது நம் ஆற்றல் இன்னும்
பெருகும் அல்லவா!
ஆக, இயேசு தன் சீடர்களுக்கு வார்த்தையும், தன்னைத் தேடி வந்த
மக்களுக்கு பரிவு என்னும் உணர்வாலும் கற்பிக்கின்றார்.
எரேமியா, தன் சமகாலத்தவர்கள் நடுவே கலகம் செய்கின்றார். ஒருவிதமான
பாதுகாப்பின்மையை உருவாக்குகின்றார்.
பவுல், கிறிஸ்து வழியாக மனுக்குலம் ஒன்றுசேர்ந்ததையும், இறைவனோடு
அது ஒப்புரவாக்கப்பட்டதையும் சுட்டிக்காட்டுகின்றார்.
கற்பித்தல் - கலகம் செய்தல் - ஒன்று சேர்தல் என்னும்
சொல்லாடல்கள் இன்று நம் ஆன்மிக வாழ்வுக்கு எப்படி சவால்
விடுகின்றன?
(அ) கற்பி: இன்று நான் மெய்யறிவு பெற வேண்டிய தேவை என்ன?
எதில் எனக்கு கற்பித்தல் தேவைப்படுகிறது? எதை நான் கற்க
வேண்டும்? பரபரப்பான என் வாழ்விலிருந்து, பக்தி முயற்சிகளில்
மட்டுமே மூழ்கிக் கிடந்து, "பூசை பார்த்தேனா? செபமாலை
செய்தேனா? நவநாள் செய்தேனா?" என்னும் செயல்பாடுகளின் பரபரப்பிலிருந்து
விடுபட்டு, ஆண்டவர் தருகின்ற ஓய்வு பற்றிய மெய்யறிவைப்
பெறுகின்றேனா? என்னைச் சுற்றி நிற்கும் மக்களின் கண்களின்
வழியாக அவர்களுடைய இதயங்களை என்னால் கண்டு அவர்கள்மேல் பரிவு
கொள்ள நான் கற்றுள்ளேனா?
(ஆ) கலகம் செய்: இறைவனுக்கு நான் கொடுக்க வேண்டிய அர்ப்பணம்
மற்றும் பிரமாணிக்கத்திலிருந்து என்னைப் பிரித்து வைப்பது
எது? என் உள்ளே எழும் பாதுகாப்பின்மை குறித்தும், அச்சம்
குறித்தும் நான் கவனமாக இருக்கின்றேனா?
(இ) ஒன்றுசேர்: ஒருவர் மற்றவரோடு நான் ஒன்றுசேர்வதற்குத்
தடையாக இருக்கின்ற காரணிகள் எவை? இறைவனிடமிருந்து நான் அந்நியப்பட்டுக்
கிடந்தால் என் வாழ்வை நான் எப்படிச் சரி செய்வேன்?
இறுதியாக,
கற்பி கலகம் செய் - ஒன்றுசேர் என்னும் சொல்லாடல்களின் ஊற்று
நம் இறைவனே எனக் கற்றுக்கொடுக்கின்றது இன்றைய பதிலுரைப்பாடல்
(காண். திபா 23).
"தம் பெயர்க்கேற்ப அவர் என்னை நீதி வழி நடத்துகிறார்" - இதுவே
கற்பித்தல்!
"என் எதிரிகளின் கண்முன்னே எனக்கொரு விருந்தினை ஏற்பாடு
செய்கின்றார். என் தலையில் நறுமணத் தைலம் பூசுகின்றார்" -
இதுவே கலகம் செய்தல்!
"உண்மையாகவே, என் வாழ்நாள் எல்லாம் உம் அருள்நலமும் பேரன்பும்
என்னைப் புடைசூழ்ந்து வரும். நானும் ஆண்டவரின் இல்லத்தில்
நெடுநாள் வாழ்ந்திருப்பேன்" - இதுவே ஒன்று சேர்த்தல்!
I எரேமியா 23: 1-6
II எபேசியர் 2: 13-18
III மாற்கு 6: 7-13
சிந்தனை 1
"ஓய்வறியா நல்லாயன் இயேசு"
தனது எழுபத்தெட்டாவது வயதில், இருநூற்று அறுபத்தைந்தாவது
திருத்தந்தையாகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டவர், ஜோசப் அலோசியஸ்
இரட்சிங்கர் எனப்படும் நமது முன்னாள் திருத்தந்தை
பதினாறாம் பெனடிக்ட் அவர்கள். இவர் ஜெர்மனியில் உள்ள
முனிச் நகரில் பேராயராக இருந்த சமயத்தில் (1977-1982)
மக்கள் தன்னை எந்த நேரத்தில் வேண்டுமானா; ஏன்,
நள்ளிரவிலும்கூடச் சந்திக்கலாம் என்றார். அந்தளவு இவர்
தன்னை மக்களில் ஒருவராக இனங்கண்டுகொண்டார். .
இப்படிப்பட்டவரிடம் ஒருமுறை சிறுவன் ஒருவன், "ஓய்வில்லாமல்
உழைத்துக்கொண்டு இருக்கின்றீர்களே...! நீங்கள் தூங்குவதே
இல்லையா?" என்றான். "நீ நிம்மதியாகத் தூங்கினாலே போதும்
மகனே! அது எனக்குப் புத்துணர்ச்சியைத் தந்துவிடும். அந்தப்
புத்துணர்ச்சியைக் கொண்டு நான் நீண்டே நேரம் உழைப்பேன்"
என்று வாஞ்சையோடு பதிலளித்தார் பின்னாளில் திருத்தந்தை
பதினாறாம் பெனடிட்.டாக உயர்ந்த ஜோசப் அலோசியஸ் இரட்சிங்கர்
அவர்கள்.
ஆம், கடவுளின் மக்களுக்காக ஓய்வின்று உழைத்த திருத்தந்தை
பதினாறாம் பெனடிக்ட் அவர்கள் ஒரு நல்ல ஆயனுக்கு
மிகச்சிறந்த எடுத்துக்காட்டு. பொதுக்காலம் பதினாறாம்
ஞாயிறான இன்று நாம் வாசிக்கக்கேட்ட இறைவார்த்தை, இயேசு
ஓய்வறியாது உழைத்த நல்லாயன் என்ற செய்தியைத் தருகின்றது.
அது குறித்து நாம் சிந்தித்துப் பார்ப்போம்.
மக்களைப் பராமரிக்காத ஆயர்கள் தலைவர்கள்
இயேசு கிறிஸ்து உயர்த்தெழுந்த பின் பேதுருவோடு
பேசுகின்றபொழுது, அவரிடம், "என் ஆட்டுக்குட்டிகளைப் பேணி
வளர்" (யோவா 21: 15), "என் ஆடுகளை மேய்" (யோவா 21: 16),
"என் ஆடுகளைப் பேணி வளர்" (யோவா 21: 17) என்பார். இயேசு
பேதுருவிடம் இவ்வாறு சொல்லக் காரணம், திருஅவையின் தலைவராக
இருக்கப் போகிறவர், தன்னிடம் ஒப்படைக்கப்பட்ட மக்களை
ஆடுகளைப் பேணிப் பராமரிக்கவேண்டியது அவருடைய முதன்மையான
கடமை என்பதாலேயே ஆகும். இயேசு பேதுருவிடம் ஒப்படைத்த
இப்பொறுப்பினை அவர் தன் உயிரையே தந்து சிறப்பாகச்
செய்தார்.
ஆனால், இறைவாக்கினர் எரேமியாவின் காலத்தில் வாழ்ந்த
தலைவர்கள், அதாவது ஆயர்கள் மக்களைப் பராமரிக்கவில்லை.
மாறாக, அவர்கள் மக்களை மந்தையைச் சிதறடித்தார்கள்;
துரத்தியடித்தார்கள். மக்களைப் பேணிக் காத்து,
நலிவுற்றத்தைத் திடப்படுத்தி, பிணியுற்றத்தை நலப்படுத்தி,
காயமுற்றவற்றிற்குக் கட்டு போட்டு, வழி தப்பியவற்றைத்
திரும்பக் கூட்டிவந்து, காணாமல் போனவற்றைத் தேடவேண்டிய
ஆயர்கள் (எசே 34: 4) அவ்வாறு இல்லாததால், ஆண்டவரின் சினம்
அவர்கள்மேல் எழுகின்றது. இதனால் ஆண்டவர் இறைவாக்கினர்
எரேமியா வழியாக, "என் ஆடுகளைச் அழித்துச் சிதறடிக்கும்
மேய்ப்பர்களுக்கு ஐயோ கேடு!" என்கிறார். அதைவிடவும்,
"ஆடுகளைப் பேணிக் காக்க நான் மேய்ப்பர்களை நியமிப்பேன்"
என்கிறார்.
ஆண்டவர், இறைவாக்கினர் எரேமியா வழியாகச் சொன்ன, ஆயர்களை
நியமிப்பேன்... அவர் ஞானமுடன் செயல்படுவார்... நீதியையும்
நேர்மையும் நிலைநாட்டுவார் என்ற வாக்குறுதி நிறைவேற்றியதா
என்று சிந்தித்துப் பார்ப்போம்.
மக்கள்மீது பரிவுகொண்ட நல்லாயர்
இயேசு
வான்ஸ் ஹாவ்னர் (Vance Havner) என்ற எழுத்தாளர் ஒருமுறை
குறிப்பிட்ட செய்தி இது: "ஓய்வெடுக்க நேரம் ஒதுக்காதவர்,
வெகு சீக்கிரம் நிரந்தரமாக ஓய்வெடுத்து விடுவார்."
இக்கூற்று கேட்பதற்குக் கசப்பாக இருந்தாலும். யாராலும்
மறுக்க முடியாத உண்மை. இன்றைக்குப் பலர் வேலை வேலை என்று
ஓய்வெடுக்க நேரம் ஒதுக்காமல் தொடர்ந்து உழைப்பதைக்
காணமுடிகின்றது. இத்தகையோர் தங்களுடைய வாழ்வினை ஆய்வுக்கு
உட்படுத்திப் பார்த்து, ஓய்வெடுக்க நேரம் ஒதுக்குவது
நல்லது.
நற்செய்தியில், பணித்தளங்களுக்குச் சென்றுவிட்டுத்
திரும்வி வருகின்ற தன் சீடர்களிடம் இயேசு மேலும் வேலை
கொடுக்காமல், அவர்களிடம், "நீங்கள் பாலை நிலத்திலுள்ள
தனிமையான ஓர் இடத்திற்குச் சென்று, சற்று ஓய்வெடுங்கள்"
என்கிறார். இயேசு தன் சீடர்கள் எத்துனை அன்பும் பரிவும்
கொண்டிருந்தால், இத்தகைய வார்த்தைகளை அவர்
சொல்லியிருப்பார் என்று கற்பனை செய்து
பார்த்துக்கொள்ளலாம். இயேசு தன்னுடைய சீடர்கள்மீது
உண்மையான அன்பும் பரிவும் கொண்டிருந்தார். அதனால்தான் அவர்
அவர்களிடம், "சற்று ஓய்வெடுங்கள்" என்கிறார். இயேசு தன்
சீடர்களிடம் மேற்கூறிய வார்த்தைகளைச் சொல்வதற்கு மற்றொரு
காரணமும் இருந்தது. அது என்னவெனில், ஏரோது மற்றும்
பரிசேயர்கள், மறைநூல் அறிஞர்கள் ஆகியோரிடமிருந்து கிளம்பிய
எதிர்ப்பு. இத்தகைய காரணங்களால் இயேசு சீடர்களிடம் அவ்வாறு
சொல்கின்றார்.
இதையடுத்து இயேசு தன்னுடைய சீடர்களோடு பாலை நிலத்திலுள்ள
தனிமையான ஓர் இடத்திற்குச் செல்கின்றார். இயேசு தன்
சீடர்களோடு தனிமையான இடத்திற்குப் போவதைக் கண்ட மக்கள்,
அவருக்கு முன்பாகவே அங்கு வந்து சேர்கின்றார்கள்.
"ஓய்வெடுக்க வந்த இடத்திற்கு மக்கள் வந்துவிட்டார்களே!"
என்று இயேசு அவர்களைத் துரத்திவிடவில்லை அல்லது அவர்களிடம்
பாராமுகமாகவும் இல்லை. மாறாக, அவர் ஆயனில்லா ஆடுகளைப்
போன்று இருந்த மக்கள்மீது பரிவு அவர்களுக்குப் பலவற்றைக்
கற்பிக்கின்றார். இவ்வாறு "மேய்ப்பர்களை நியமிப்பேன்..."
என்று கடவுள் இறைவாக்கினர் எரேமியா வழியாகத் தந்த
வாக்குறுதி இயேசுவில் நிறைவேறுகின்றது.
ஆம், நீதியுள்ள தளிரான இயேசு ஞானத்தோடு செயல்பட்டு, நீதியை
நிலைநாட்டி, ஆயனில்லா ஆடுகள் போன்று இருந்த மக்கள்மீது
பரிவுகொண்டார். இது இயேசுவின் காலத்திற்கு முன்பு யாருமே
செய்யாத ஒன்று. அதனால்தான் இயேசு, "எனக்கு முன்பு வந்தவர்
அனைவரும் திருடரும் கொள்ளையருமே" (யோவா 10: 8) என்று
துணிவோடு சொல்ல முடிந்தது. இயேசு தனக்குக் கிடைத்த ஓய்வு
நேரத்தையும் மக்களுக்காகப் பயன்படுத்தித் தான் பரிவுள்ள
ஓர் என்பதை வெளிப்படுத்துகின்றார். இதைவிடவும் ஒன்றைச்
செய்தார். அது என்ன பார்ப்போம்.
தம் இரத்தத்தைச் சிந்திய நல்லாயர்
இயேசு
நற்செய்தி வாசகம், இயேசு மக்கள்மீது பரிவு கொண்டதை
எடுத்தியம்புகின்ற வேளையில், இன்றைய இரண்டாம் வாசகம்,
இயேசு மக்கள்மீதுகொண்ட பரிவின் வெளிப்பாடாகச் சிலுவையில்
தம் விலை மதிக்கப்பெறாத இரத்தத்தைச் சிந்தி, யூதர்,
பிறவினத்தார் என்று பிரிந்து கிடந்தவர்களிடையே அமைதியைக்
கொண்டுவந்து, அவர்களை ஒன்றுபடுத்தினார் என்று
எடுத்தியம்புகின்றது.
யூதர்கள், தாங்கள் கடவுளால் தேர்ந்துகொள்ளப்பட்டவர்கள் என
நினைத்தார்கள். மற்றவர்களையோ அவர்கள் விலங்கினும் கீழாகத்
"தீட்டுப்பட்டவர்களாக" நினைத்தார்கள். இதனால்
யூதர்களுக்கும் யூதரல்லாத பிறவினத்தாருக்கும் இடையே
பகைமையும் வெறுப்பும் இருந்துகொண்டே இருந்தன. இந்நிலையில்
நல்லாயனாம் இயேசு மக்கள்மீது கொண்ட பேரன்பின், பரிவின்
வெளிப்பாடாகச் சிலுவையில் சிந்திய தம் விலை மதிக்கப்பெறாத
இரத்தத்தின் வழியாக அவர்களை ஒன்றுபடுத்தினார். எனவேதான்
புனித பவுல், "இனி உங்களிடையே யூதர் என்றும் கிரேக்கர்
என்றும் வேறுபாடு இல்லை; கிறிஸ்து இயேசுவோடு இணைந்துள்ள
நீங்கள் யாவரும் ஒன்றாய் இருக்கிறீர்கள்" (கலா 3: 28)
என்கிறார்.
ஆதலால், மக்களுக்காக ஓய்வின்றி உழைத்த, மக்கள்மீது
பரிவுகொண்டு, அவர்களுக்காகத் தம் உயிரையும் தந்து,
இம்மண்ணுலகில் அமைதியைக் கொணர்ந்த நல்லாயர் இயேசுவின்
வழியில் நாமும் நடந்து, நம்மிடம் ஒப்படைக்கப்பட்ட
மக்களுக்கு நல்ல ஆயர்களாக இருந்து, அவர்களைப் பேணிப்
பராமரிப்போம்.
சிந்தனை
"மக்களுக்குப் பணிபுரிவது ஒன்றே ஆயர்களுக்கும்
அருள்பணியாளர்களும் அளிக்கப்பட்ட முதன்மையான கடமை" என்பார்
திருத்தந்தை பிரான்சிஸ். ஆகையால் நாம் ஒவ்வொருவரும்
மக்களுக்குப் பணிபுரிவது ஒன்றே நமது முதன்மையான கடமை
என்பதை உணர்ந்து, அதற்கேற்றாற்போல் பணிசெய்வோம்.
அதன்வழியாக இறையருளை நிறைவாகப் பெறுவோம்.
இயேசுவின்
பரிவுள்ளம்!
சிறுவன் ஒருவன் சாலையோரமாக இருந்த ஒரு மரத்தடி நிழலில்
அமர்ந்திருந்தான். அவனுடைய கையில் அப்போதுதான் மேலிருந்து
கீழே தவறி விழுந்து, சிறகு முறிந்துபோன ஒரு பறவை இருந்தது.
சிறுவன் தன்னுடைய கையில் இருந்த அந்த சிறகு முறிந்து போன
பறவையை வாஞ்சையோடு நீவிவிட்டுக் கொண்டிருந்தான்.
சிறுதுநேரம் கழித்து அந்த வழியாக பெண்மணி ஒருத்தி வந்தார்.
அவர் இயல்பிலே இரக்ககுணம் கொண்டவர். அவர் சிறுவன்
மரத்தடியில் அமர்ந்திருப்பதையும் அவனுடைய கையில் சிறகு
முறிந்துபோன பறவை இருப்பதையும் கண்டார். உடனே அவர் அவன்
அருகே சென்று, "தம்பி! உன்னுடைய கையில் சிறகு முறிந்துபோய்
இருக்கும் இந்தப் பறவையை என்னிடம் தருவாயா?, அதை நான்
வீட்டிற்குக் கொண்டுபோய், அதற்கு நல்லவிதமாய் மருத்துவம்
பார்த்து, அது குணமடைந்ததும் உன்னிடமோ அல்லது
இங்கிருக்கும் காட்டிலோ விட்டுவிட்டுப் போகிறேன்" என்றார்.
அதற்கு சிறுவன் அவரிடம், "வேண்டாம்மா! இந்தப் பறவையை நானே
பார்த்துக்கொள்கிறேன், ஏனென்றால், இந்தப் பறவையை என்னைவிட
சிறப்பாக வேறு யாராலும் கவனித்துக்கொள்ள முடியாது"
என்றான்.
"உன்னைப் போன்று அந்தப் பறவையை வேறு யாராலும் அவ்வளவு
சிறப்பாகக் கவனித்துக்கொள்ள முடியாது என்று எதை வைத்துச்
சொல்லமுடிகிறது" என்று அவர் கேட்க, சிறுவன் மெல்ல எழுந்து
நின்றான். அப்போதுதான் அவர் கவனித்தார் அந்தச் சிறுவனின்
ஒரு கால் ஊனம் என்பதை. அவருக்குக் கண்களில் கண்ணீரே
வந்துவிட்டது. இருந்தாலும் அதை அடக்கிக்கொண்டு, "ஆம்
தம்பி! நீ சொல்வது சரிதான். இந்தப் பறவையை உன்னைப் போன்று
வேறு யாராலும் அவ்வளவு சிறப்பாகக் கவனித்துக்கொள்ள
முடியாது" என்று சொல்லிவிட்டு, அங்கிருந்து நகர்ந்து
சென்றார்.
மேலே சொல்லப்பட்ட நிகழ்வில் வரும் சிறுவன் சிறகு
முறிந்துபோன பறவையின் துயரத்தைத் தன்னுடைய துயரமாகவே
பார்த்தான். அதனால்தான் அந்தப் பறவையை தானே
கவனித்துக்கொள்வது என்று முடிவுசெய்தான். ஓர் உண்மையான
மனிதனுக்கு அல்லது தலைவனுக்கு இருக்கவேண்டிய முதன்மையான
தகுதியே துன்புறும் சக மனிதனோடு உடன் துன்புற்று, அவனுடைய
துன்பத்தை இன்பமாக மாற்ற முயற்சி செய்வதுதான்.
நம் ஆண்டவர் இயேசு கிறிஸ்து மக்களின் துன்பத்தை தன்னுடைய
துன்பமாகவே பார்த்தார். அது மட்டுமல்லாமல், அவர்களுடைய
துன்பத்தை, அவல நிலையைப் போக்க இறப்பதற்கும் துணிந்தார்.
இவ்வாறு இயேசு பரிவுள்ளம் கொண்ட நல் ஆயனாகத் திகழ்ந்தார்.
பொதுக்காலத்தின் பதினாறாம் ஞாயிற்றுக்கிழமையான இன்று நாம்
படிக்கக்கேட்ட வாசகங்கள் பரிவுள்ளம் கொண்ட இயேசு என்னும்
சிந்தனையைத் தருகின்றன. நாம் அதைக் குறித்து இப்போது
சிந்தித்துப் பார்ப்போம்.
நற்செய்தியில் இயேசுவால் பணித்தளங்களுக்கு அனுப்பப்பட்ட
திருத்தூதர்கள் அவரிடம் வந்து, தங்களை செய்தவை, கற்பித்தவை
அனைத்தையும் ஆண்டவரிடம் எடுத்துக்கூறுகின்றார்கள். உடனே
இயேசு அவர்களிடம், "நீங்கள் பாலை நிலத்திலுள்ள தனிமையான
ஓர் இடத்திற்குச் சென்று, சற்று ஓய்வெடுங்கள்"
என்கின்றார். இங்குதான் நாம் இயேசுவின் பரிவுள்ளத்தைப்
புரிந்துகொள்ளவேண்டும். ஏனையவர்களாய் இருந்திருந்தால்
ஏற்கனவே சோர்வாகவும் களைப்பாகவும் இருந்த சீடர்களுக்கு
மேலும் வேலைகளைக் கொடுத்து, அவர்களைத்
தொல்லைபடுத்தியிருப்பார்கள். ஆனால், ஆண்டவர் இயேசு
அப்படிச் செய்யவில்லை. அவர் அவர்களிடம் ஓய்வெடுக்கச்
சொல்கின்றார். அதன்மூலம் இயேசு தன்னுடன் இருந்த
சீடர்கள்மீது உண்மையான பரிவினைக் காட்டுகின்றார்.
இயேசு தன் உடன் வாழ்ந்த சீடர்கள்மீது மட்டும் பரிவு
காட்டவில்லை, உலகத்தார்மீதும்/ மக்கள்மீதும் பரிவு
காட்டினார் என்பதை இன்றைய நற்செய்தி வாசகம்
எடுத்துரைக்கின்றது. இயேசுவும் அவருடைய சீடர்களும்
தனிமையான ஓர் இடத்திற்குச் சென்று, ஓய்வெடுக்க விரைந்தபோது
மக்கள் அவர்களைக் கண்டு, அவர்கள் இருக்கும் இடத்திற்கு
வந்து சேர்கின்றார்கள். ஓய்வெடுக்க வந்த இடத்தில் மக்கள்
இப்படித் தொந்தரவு செய்கின்றார்களே என இயேசு
நினைக்கவில்லை, மாறாக அவர்கள்மீது பரிவுகொண்டு
அவர்களுக்குப் பலவற்றைக் கற்பிக்கின்றார். ஏனென்றால்
மக்கள் ஆயனில்லாத ஆடுகளைப் போன்று இருந்தார்கள்.
ஆயனில்லா ஆடுகளின் நிலை என்பது மிகவும் கொடியது,
ஏனென்றால், ஆயனில்லாத நிலையில் ஆடுகள் கேட்பாரற்றுக்
கிடக்கும், அது மட்டுமல்லாமல், எந்த நேரத்திலும்
எதிரிகளின் தாக்குகளுக்கு உள்ளாகும். எல்லாவற்றையும் விட,
ஆடுகளின் வாழ்வே கேள்விக்குள்ளாகிவிடும். இஸ்ரயேல் மக்கள்
ஆயனில்லா ஆடுகளைப் போன்று இருந்து சந்தித்த துன்ப,
துயரங்கள் கஷ்டங்கள் ஏராளம். அவர்கள் எத்தகைய
கஷ்டங்களையும் பிரச்னைகளையும் சந்தித்தார் என்பதை இன்றைய
முதல் வாசகம் மிகத் தெளிவாக எடுத்துக் கூறுகின்றது.
இறைவாக்கினர் எரேமியா புத்தகத்திலிருந்து எடுக்கப்பட்ட
முதல் வாசகத்தில், ஆண்டவர், "என் மேய்ச்சலுக்குட்பட்ட
ஆடுகளை அழித்துச் சிதறடிக்கும் மேய்ப்பவர்களுக்கு ஐயோ
கேடு, நீங்கள் என் மந்தையைச் சிதறடித்துவிட்டீர்கள்;
அதனைத் துரத்தியடித்துவிட்டீர்கள்; அதனைப்
பராமரிக்கவில்லை. இதோ உங்கள் தீச்செயல்களின் காரணமாக
உங்களைத் தண்டிக்கப்போகிறேன்" என்று கூறுகின்றார்.
இஸ்ரயேல் மக்கள் பொல்லாத, இலாபத்தை மட்டுமே கணக்கில்
கொண்டு செயல்பட்ட போலியான ஆயர்களால் சரியாகப்
பராமரிக்கப்படவில்லை, அவர்கள் நன்றாக வழிநடத்தப்படவும்
இல்லை. மாறாக அவர்கள் சிதறடிக்கப்பட்டார்கள்,.
துரத்தியடிக்கப்பட்டார்கள். இதனால் மக்களுடைய வாழ்வே
கேள்விக்குறியாகிப் போனது. இயேசுவுக்கு முன்பாக இருந்த
ஆயர்களைக் குறித்து சொல்லவேண்டும் என்றால், அவர்கள்
ஆடுகளாகிய மக்கள்மீது உண்மையான அக்கறை இல்லாமல்
இருந்தார்கள்.
இயேசு, அவருக்கு முன்பு இருந்த ஆயர்களைப் போன்று இல்லை.
அவர் ஆடுகளின் மீது உண்மையான அக்கறைகொண்டிருந்தார், அது
மட்டுமல்லாமல், அவர்கள் மீது பரிவுகொண்டு அவர்களுக்கு
பலவற்றைக் கற்பித்து, அவர்களை ஆண்டவர் பக்கம் கொண்டு
வந்தார். இன்னும் சொன்னப்போனால் இன்றைய இரண்டாம்
வாசகத்தில் பவுலடியார் கூறுவது போன்று, மக்களுக்காக,
மந்தைக்காக துன்பங்களைத் தன்னுடைய உடலில் ஏற்றுக்கொண்டு,
அவர்களுடைய மீட்புக்குக் காரணமாக இருந்தார். இவ்வாறு இயேசு
ஓர் உண்மையான பரிவுள்ளம் கொண்ட ஆயராகத் திகழ்கின்றார்.
இயேசு பரிவுள்ளம் கொண்டவராக இருக்கின்றார் என்று சிந்தித்த
நாம், அவரைப் போன்று நம்மோடு வாழ்பவர்களிடம், நாம்
சந்திக்கின்ற எளியவர், வறியவர்மீது பரிவுகொண்டு
வாழ்கின்றோமா? என்று சிந்தித்துப் பார்க்கவேண்டும். பல
நேரங்களில் அடுத்தவரைக் குறித்த அக்கறை சிறிதளவும் நமக்கு
இல்லை என்பது வேதனையான விஷயம். ஆகவே, நம் ஆண்டவர்
இயேசுவைப் போன்று பரிவுள்ளம் கொண்டவர்களாய் வாழ்வோம்.
அதன்வழியாய் இறையருள் நிறைவாய் பெறுவோம்.
இயேசு என்
மீட்பர்
நியூயார்க் நகரிலே எலினா என்ற கிராமப் பகுதியிலே ஒரு
நீக்ரோ பெண்மணி தன் 4 வயது குழந்தையை வைத்துக் கொண்டு
மணிக்கணக்காகக் காத்து நிற்கிறாள். சிறிய பையனுக்கோ
ஒன்றுமே புரியவில்லை . ஓடியாடி விளையாடும் சிறுவன்
அம்மாவின் முகத்தைப் பார்க்கிறான். தாயோ சோக நிலையில்
ஆவலோடு எதையோ எதிர்நோக்கி காத்திருக்கிறாள். அம்மா ஏன்
இங்கு நிற்கிறீர்கள்? வாங்கம்மா வீடு போவோம் எனக்
கூப்பிடுகிறான். அதேநேரத்தில் அவள் எதிர்பார்த்த புகைவண்டி
நிலையம் வந்து சேர்ந்தது. ஆவலோடு நெருங்குகிறாள். மகனே
இங்கே பார்! இங்கே இறந்து கிடக்கும் ஆப்ரகாம் லிங்கன்
இவர்தான் உன்னையும் என்னையும் உரிமையோடு இந்த நாட்டிலே வாழ
வைக்க உயிர் கொடுத்த மகான். நமக்கு உரிமை பெற்றுத்தர தன்
உயிரையே பலியாக்கத் துணிந்துவிட்டார் என்று கண்ணீர் மல்கத்
தாய் தன் மகனிடம் கூறினாள். உடலைத் தொட்டு முத்தமிட்டு
இடம் நகர்ந்தாள்.
இதேபோல் உலகிலே எத்தனையோ தலைவர்கள் உயிர்
கொடுத்துள்ளார்கள். பாரத நாட்டின் உரிமைக்காக உயிர்
கொடுத்தார் காந்திமகான் . மாந்தருள் மாணிக்கமாய்த்
திகழ்ந்த ஜான் கென்னடி நீதிக்குச் சான்று பகரத் தன்
உயிரையும் கொடுத்தார். தென் அமெரிக்காவில் எல் சால்வடோர்
மறைமாவட்ட பேராயர் ஆஸ்கார் ரோமோரோ அந்த மறைமாவட்ட ஏழை
மக்களுக்கு குரல் கொடுத்ததால் பலி பீடத்தில் நிற்கும்போதே
சுட்டுக்கொல்லப் பட்டார். இவர்கள் எல்லாம் நாட்டின்
அரசியல் விடுதலைக்காக, உரிமைக்காக உயிர் கொடுத்தவர்கள்.
ஆனால் சரித்திரத்தில் ஒரே ஒருவர் தான் உலகின் பாவங்களைப்
போக்க உயிர் கொடுத்துள்ளார். இவர்தான் இயேசு என்ற நாமம்
கொண்ட பெருமகான்.
இவரைப் பற்றி இன்றைய நற்செய்தியிலே புனித மாற்கு என்பவர்
6-ஆம் அதிகாரத்தில் 34- ஆம் வசனத்தில் குறிப்பிடுவதுபோல்
ஆடுகளின் மேல் அக்கறையும் இரக்கமும் கொண்டவராக காட்சி
தருகின்றார். நெடுநேரம் போதிக்கின்றார். பழைய ஏற்பாட்டிலே
இஸ்ரயேல் மக்கள் ஆட்டின் தலையிலே கை நீட்டி தங்கள்
பாவங்களை அதன் மேல் சுமத்தி காட்டுக்குள்ளே விரட்டி
விடுவார்கள். அது அவர்களின் பாவங்களைச் சுமந்து போகும் பலி
ஆடாகும். அதேபோல் அனைத்துப் பாவங்களையும் தன் மேல்
சுமந்தவராய் யோர்தான் நதிக்கரையிலே நடந்து வர இவரே உலகின்
பாவங்களைப் போக்க வந்த உன்னத செம்மறி என திருமுழுக்கு
யோவானால் (யோவா. 1:29) சுட்டிக்காட்டப்படுகிறார். இவர்
சென்ற இடமெல்லாம் நன்மையே செய்துகொண்டு சென்றார். எப்படி
சந்தனக் கட்டையானது அரைக்கப்பட்டுத் தண்ணீரில்
கலக்கப்பட்டால் தன் மணத்தைப் பரப்புகின்றதோ அதேபோல்
நல்லாயன் இயேசு ஆடுகளின் மேல் அக்கறை கொண்டவராய்
போதிக்கின்றார். ஆடுகளுக்காக உயிர் கொடுக்கும் ஆயனாக
மாறிவிட்டார்.
பன்றியும் பசுவும் நடத்திய உரையாடலை கற்பனையாக இங்கு
குறிப்பிட விரும்புகிறேன். கேட்க விரும்புகிறீர்களா?
அன்றொரு நாள் பன்றியானது பசுவை நோக்கி பேசியது: ஓபசுவே!
எத்தனையோ மக்கள் என்னை வெட்டி சமைத்து நாட்கணக்காக
சாப்பிடுகிறார்கள், ஊறுகாய் உண்டாக்கி உலகம் முழுவதும்
அனுப்புகிறார்கள். ஆனால் மக்களோ சீ பன்றி என்று கூறி என்னை
வெறுக்கிறார்கள். ஆனால் உன்னை ஓ பசுவே என்று
பெருமதிப்போடும் பெருமிதத்தோடும் அழைக்கிறார்கள். ஏன் இந்த
பாரபட்சமான வித்தியாசம்! சிறிது நேரம் அமைதியாகக் கேட்டுக்
கொண்டிருந்த பசு பேச ஆரம்பித்தது : ஓ பன்றி! நீயும் நானும்
மிருகங்கள் தான். ஆனால் ஒன்று, நீ இறந்த பின் மக்களுக்கு
பயன்படுகின்றாய். நானோ உயிரோடு இருக்கும்போதே
பயன்படுத்தப்படுகின்றேன். எனவே என்னை மக்கள்
மதிக்கிறார்கள், விரும்புகிறார்கள் என்று பதில் உரைத்தது.
ஆம் அன்புக்குரிய வர்களே நல்லாயனாகிய இறைவன் நமக்குத்
தரும் பாடம் உயிரோடு இருக்கும்போதே நல்ல ஆடுகளாக, ஆயனின்
குரலுக்குச் செவிமடுக்கும் ஆடுகளாக, ஏன் பலி ஆடாக கூட மாற
வேண்டும். அப்போது நாம் நிறை வாழ்வு பெறுவோம்.
இன்றைய வாசகங்கள்:-
எரேமியா. 23:1-6
எபேசியர் 2:13-18
மாற்கு 6:30-34
இயேசு என் மீட்பர்
நியூயார்க் நகரிலே எலினா என்ற கிராமப் பகுதியிலே ஒரு
நீக்ரோ பெண்மணி தன் 4 வயது குழந்தையை வைத்துக் கொண்டு மணிக்கணக்காகக்
காத்து நிற்கிறாள். சிறிய பையனுக்கோ ஒன்றுமே புரியவில்லை .
ஓடியாடி விளையாடும் சிறுவன் அம்மாவின் முகத்தைப்
பார்க்கிறான். தாயோ சோக நிலையில் ஆவலோடு எதையோ எதிர்நோக்கி
காத்திருக்கிறாள். அம்மா ஏன் இங்கு நிற்கிறீர்கள்? வாங்கம்மா
வீடு போவோம் எனக் கூப்பிடுகிறான். அதேநேரத்தில் அவள் எதிர்பார்த்த
புகைவண்டி நிலையம் வந்து சேர்ந்தது. ஆவலோடு
நெருங்குகிறாள். மகனே இங்கே பார்! இங்கே இறந்து கிடக்கும்
ஆப்ரகாம் லிங்கன் இவர்தான் உன்னையும் என்னையும் உரிமையோடு
இந்த நாட்டிலே வாழ வைக்க உயிர் கொடுத்த மகான். நமக்கு உரிமை
பெற்றுத்தர தன் உயிரையே பலியாக்கத் துணிந்துவிட்டார் என்று
கண்ணீர் மல்கத் தாய் தன் மகனிடம் கூறினாள். உடலைத் தொட்டு
முத்தமிட்டு இடம் நகர்ந்தாள்.
இதேபோல் உலகிலே எத்தனையோ தலைவர்கள் உயிர் கொடுத்துள்ளார்கள்.
பாரத நாட்டின் உரிமைக்காக உயிர் கொடுத்தார் காந்திமகான் .
மாந்தருள் மாணிக்கமாய்த் திகழ்ந்த ஜான் கென்னடி நீதிக்குச்
சான்று பகரத் தன் உயிரையும் கொடுத்தார். தென் அமெரிக்காவில்
எல் சால்வடோர் மறைமாவட்ட பேராயர் ஆஸ்கார் ரோமோரோ அந்த மறைமாவட்ட
ஏழை மக்களுக்கு குரல் கொடுத்ததால் பலி பீடத்தில்
நிற்கும்போதே சுட்டுக்கொல்லப் பட்டார். இவர்கள் எல்லாம்
நாட்டின் அரசியல் விடுதலைக்காக, உரிமைக்காக உயிர் கொடுத்தவர்கள்.
ஆனால் சரித்திரத்தில் ஒரே ஒருவர் தான் உலகின் பாவங்களைப்
போக்க உயிர் கொடுத்துள்ளார். இவர்தான் இயேசு என்ற நாமம்
கொண்ட பெருமகான்.
இவரைப் பற்றி இன்றைய நற்செய்தியிலே புனித மாற்கு என்பவர்
6-ஆம் அதிகாரத்தில் 34- ஆம் வசனத்தில் குறிப்பிடுவதுபோல்
ஆடுகளின் மேல் அக்கறையும் இரக்கமும் கொண்டவராக காட்சி தருகின்றார்.
நெடுநேரம் போதிக்கின்றார். பழைய ஏற்பாட்டிலே இஸ்ரயேல் மக்கள்
ஆட்டின் தலையிலே கை நீட்டி தங்கள் பாவங்களை அதன் மேல் சுமத்தி
காட்டுக்குள்ளே விரட்டி விடுவார்கள். அது அவர்களின் பாவங்களைச்
சுமந்து போகும் பலி ஆடாகும். அதேபோல் அனைத்துப் பாவங்களையும்
தன் மேல் சுமந்தவராய் யோர்தான் நதிக்கரையிலே நடந்து வர இவரே
உலகின் பாவங்களைப் போக்க வந்த உன்னத செம்மறி என
திருமுழுக்கு யோவானால் (யோவா. 1:29) சுட்டிக்காட்டப்படுகிறார்.
இவர் சென்ற இடமெல்லாம் நன்மையே செய்துகொண்டு சென்றார். எப்படி
சந்தனக் கட்டையானது அரைக்கப்பட்டுத் தண்ணீரில் கலக்கப்பட்டால்
தன் மணத்தைப் பரப்புகின்றதோ அதேபோல் நல்லாயன் இயேசு ஆடுகளின்
மேல் அக்கறை கொண்டவராய் போதிக்கின்றார். ஆடுகளுக்காக உயிர்
கொடுக்கும் ஆயனாக மாறிவிட்டார்.
பன்றியும் பசுவும் நடத்திய உரையாடலை கற்பனையாக இங்கு
குறிப்பிட விரும்புகிறேன். கேட்க விரும்புகிறீர்களா? அன்றொரு
நாள் பன்றியானது பசுவை நோக்கி பேசியது: ஓபசுவே! எத்தனையோ
மக்கள் என்னை வெட்டி சமைத்து நாட்கணக்காக சாப்பிடுகிறார்கள்,
ஊறுகாய் உண்டாக்கி உலகம் முழுவதும் அனுப்புகிறார்கள். ஆனால்
மக்களோ சீ பன்றி என்று கூறி என்னை வெறுக்கிறார்கள். ஆனால்
உன்னை ஓ பசுவே என்று பெருமதிப்போடும் பெருமிதத்தோடும் அழைக்கிறார்கள்.
ஏன் இந்த பாரபட்சமான வித்தியாசம்! சிறிது நேரம் அமைதியாகக்
கேட்டுக் கொண்டிருந்த பசு பேச ஆரம்பித்தது : ஓ பன்றி!
நீயும் நானும் மிருகங்கள் தான். ஆனால் ஒன்று, நீ இறந்த
பின் மக்களுக்கு பயன்படுகின்றாய். நானோ உயிரோடு இருக்கும்போதே
பயன்படுத்தப்படுகின்றேன். எனவே என்னை மக்கள் மதிக்கிறார்கள்,
விரும்புகிறார்கள் என்று பதில் உரைத்தது. ஆம் அன்புக்குரிய
வர்களே நல்லாயனாகிய இறைவன் நமக்குத் தரும் பாடம் உயிரோடு
இருக்கும்போதே நல்ல ஆடுகளாக, ஆயனின் குரலுக்குச் செவிமடுக்கும்
ஆடுகளாக, ஏன் பலி ஆடாக கூட மாற வேண்டும். அப்போது நாம்
நிறை வாழ்வு பெறுவோம்.
ஞாயிறு இறைவாக்கு அருள்பணி முனைவர் அருள் பாளையங்கோட்டை
நற்செய்தியாளர்களாக மாறுவோம்.
எதற்காகத் தனிமையான இடத்திற்குச் சென்று திருத்தூதர்களை
இயேசு ஓய்வெடுக்கச் சொன்னார்? இதற்கு எண்ணற்ற காரணங்கள்
இருக்கலாம். அதில் ஒரு தலையாய காரணம் அவர்கள் இறைவனை அன்பு
செய்ய வேண்டும் என்பதற்காக!
ஒவ்வொரு செயலுக்கும் நேரம் ஒதுக்குவதுபோல, இறைவனோடு
தனித்திருக்கவும் நாம் நேரம் ஒதுக்க வேண்டும் என்ற உண்மையை
இயேசு நமக்கு இன்று சுட்டிக்காட்டுகின்றார்.
ஞான முத்துக்கள் (Pearls of Wisdom) என்ற நூலிலிருந்து
எடுக்கப்பட்ட உவமை இது.
எல் பெத்தேல் (EI Bethel) என்பவர் ஒரு மடாதிபதியைச்
சந்தித்தார். அவருக்குத் துறவியாக ஆசை. அவர் துறவற
மடத்திற்குள் நுழைவதற்கு முன்னால் ஒரு சந்தேகத்தை
நிவர்த்தி செய்துகொள்ள விரும்பினார். எல் பெத்தேல்
மடாதிபதியைப் பார்த்து, ஏன் துறவிகள் தனிமையில் வாழ
வேண்டும்? கடவுள்தான் எல்லா இடங்களிலும் இருக்கின்றாரே!
அவரை எங்கு வேண்டுமானாலும் அன்பு செய்யலாமே! என்றார்.
மடாதிபதி பதில் ஒன்றும் சொல்லவில்லை. ஒரு மெழுகுதிரியை
ஏற்றி அதை எல் பெத்தேலிடம் கொடுத்து, குடிசைக்கு வெளியே
நின்று இதை அணையாமல் பார்த்துக்கொள் என்றார்.
எத்தனை முறை ஏற்றினாலும் அத்தனை முறையும் மெழுகுதிரி
காற்றில் அணைந்துவிட்டது. அப்போது எல் பெத்தேல், இது
குடிசைக்குள் மட்டுமே அணையாது எரியும் என்றார். அதற்கு
மடாதிபதி, நீ கேட்ட கேள்விக்கு நீயே பதில் சொல்லிவிட்டாய்.
இறை அன்பு என்பது இந்த மெழுகுதிரியைப் போன்றது. சத்தமும்,
சந்தடியும், பராக்குகளும், சோதனைகளும் நிறைந்த உலகத்திலே
அதனால் எளிதாக எரிய முடியாது; அமைதியில்தான் அது எரிய
முடியும் என்றார். எல் பெத்தேல் ஞானம் பெற்று துறவற
மடத்தில் சேர்ந்தார்.
சீடர்கள் மனத்தில், இதயத்தில் இறை அன்பு சுடர்விட்டு எரிய
வேண்டும். அந்த இறை அன்பில் அவர்கள் மனம், இதயம்
வெதுவெதுப்பாகி இறை அன்பை உலகுக்கு அவர்கள் பிரதிபலிக்க
வேண்டும் என இயேசு விரும்பினார். இதனால்தான் தனிமையான
இடத்திற்குச் செல்லுமாறு அவர்களுக்கு அன்புடன்
கட்டளையிட்டார். அவரே தனிமையை நாடி, அவரது சீடர்களுக்கு
முன்மாதிரியாய் விளங்கினார் (மாற் 1:35).
தனிமையில் நமது மனமும், இதயமும் இறை அன்பால் பற்றி
எரியும்போது நாம் உள்ளொளி பெற்று நீதி நிறைந்த ஆயர்களாக
(முதல் வாசகம்), அமைதி நிறைந்த நற்செய்தியாளர்களாக
(இரண்டாம் வாசகம்) மாறுவோம் என்பதில் எள்ளளவும் ஐயமில்லை !
பொருள்: அன்பு நிறைந்த உள்ளத்துடன் இயங்குவதே உயிருடன்
கூடிய உடலாகும். அன்பு நெஞ்சம் இல்லாத உடல், உயிரற்ற
எலும்புக்கூட்டைத் தோலால் போர்த்திய வெற்றுடல் ஆகும்.
பங்குத் தந்தை ஞாயிறு திருப்பலியில்
மறையுரை ஆற்றிக் கொண்டிருந்தபோது மக்கள் தங்குவதைக் கண்டு,
"ஐயோ! தீ. தீ" என்று கத்த, மக்கள் கோவிலைவிட்டு ஓட
ஆரம்பித்தனர், ஆனால், எங்குமே தீயைக் காணாத அவர்கள்
பங்குத் தந்தையிடம், "சாமி, தீ எங்கே?" என்று கேட்க, அவர்,
"நரகத்தில் " என்று அமைதியாகச் சொன்னார். மக்கள் கோபமும்
ஆத்திரமும் அடைந்து அவரை மனதாரத் திட்டினார்கள். அப்போது
பங்குத் தந்தை அவர்களிடம், "நான் பிரசங்கத்தில் உண்மையைச்
சொல்லும்போது தூங்கி விழுகிறீர்கள்; பொய் சொன்னால்
விழித்துக் கொள்கிறீர்கள்" என்றார்.
ஆம், இன்றைய உலகில் பொய்க்கு இருக்கிற வரவேற்பு
உண்மைக்குக் கிடையாது. இன்றைய விளம்பர உலகில் பொய்
மெய்யாகி விடுகிறது; மெய் பொ யயாகி விடுகிறது. பழங்காலத்
தமிழ்ப்பாடல் பின்வருமாறு உள்ளது:
பொய்யுடை ஒருவன் சொல்வன்மையால்
மெய்போலும்மே மெய்போலும்மே
மெய்யுடை ஒருவன் சொல்லமாட்டாமையால்
பொய் போலும்மே பொய் போலும்மே
ஒருவர் பேசுவதெல்லாம் பச்சைப்பொய்; ஆனால் அவர்
கவர்ச்சியாகப் பேசுகிறார். எனவே அவரது பொய்யையும் மக்கள்
மெய்யென நம்புகின்றனர். மாறாக, மற்றொருவன் உண்மை
பேசினாலும், அவருடைய பேச்சில் கவர்ச்சி இல்லாததால்,
அவருடைய மெய்யும் பொய்யாகிவிடுகிறது. வழியும் வாழ்வும்
உண்மையும் உயிருமான இயேசு கிறிஸ்து (யோவா 14:6) உண்மையை
எடுத்துரைக்கவே இவ்வுலகிற்கு வந்த இயேசு கிறிஸ்து (யோவா
3:37). உண்மையினால் தம் சீடர்களை இறைவனுக்கு
அர்ப்பணமாக்கிய இயேசு கிறிஸ்து (யோவா 17:17-19), இன்றைய
தற்செய்தியில், மக்கள், "ஆயரில்லா ஆடுகளைப் போல்
இருந்ததால் அவர்கள் மீது பரிவு கொண்டு, அவர்களுக்குப்
பலவற்றைக் கற்பித்தார் (மாற் 6:34) என்று வாசிக்கிறோம்,
இன்றைய உலகம் பொய்யாலும் பொய்மையின் பிறப்பிடமான சாத்தான்
பிடியிலும் (யோவா 8:44) சிக்கித் தவிக்கின்றது. எனவே,
இன்றைய உலக மக்களுக்குத் தேவை உண்மை, முழுமையான உண்மை.
திருமேய்ப்பர்கள் மக்களுக்கு உண்மையை எடுத்துரைக்க
வேண்டும். இன்றைய முதல் வாசகத்தில். ஆடுகளை மேய்க்காமல்,
அவற்றைச் சிதறடிக்கும் போலி மேய்ப்பர்களைக் கடவுள்
சபிக்கின்றார். ஆனால், அதே நேரத்தில் ஆடுகளின்மேல்
உண்மையான அக்கறை கொண்டுள்ள நல்ல மேய்ப்பர்களை மக்களுக்குக்
கொடுக்கப் போவதாகவும் வாக்களிக்கின்றார் (எரே 23:1-4).
நல்லாயர் தனது ஆடுகளைப் "பசும்புல் வெளிக்கும். அமைதியான
நீர் நிலைக்கும் அழைத்துச் செல்வார்; புத்துயிர்
அளிப்பார்; நீதி வழி நடத்துவார், சுவையான விருந்தளிப்பான்
(பதிலுரைப்பாடல், திபா 23:1-5).
நல்லாயர் கிறிஸ்துவைப் பின்பற்றி, திருமேய்ப்பர்கள்
மக்களுக்குச் சுவையான விருந்தை நலமிக்கப்போதனையை வழங்க
வேண்டும். இறைவார்த்தையில் வேரூன்றியிராத எவ்விதப்
போதனையும் போலியானது; பொய்யானது: வஞ்சகமானது. அத்தகைய
மறையுரை. மக்களைத் தவறான வழியில் இட்டுச் செல்லும்;
மனமாற்றத்திற்கும் புதுவாழ்வுக்கும் வழிவகுக்காது. வாழ்வு
தரும் வார்த்தையைத் தேடி வருகிற மக்களுக்கு வெறும்
தவிட்டைக் கொடுத்து ஏமாற்றுவது அநீதியாகும்.
இரண்டாம் வத்திக்கான் சங்கம் கூறுகிறது: "இறைமக்களுக்கு
இறைவார்த்தைப் பந்தியில் நிறைவான 2,ணவு வழங்கப்பட
வேண்டும். விவிலியத்தின் கருவூலம் தாராளமாகத் திறந்து
விடப்படவேண்டும். மறையுரை திருவழிபாட்டின் ஒரு பகுதி:
இதில் நம்பிக்கையின் மறை பொருளும் வாழ்க்கை நெறிகளும்
விளக்கப்பட வேண்டும்" (திருவழிபாடு. 51-52)
நள்ளிரவு 12 மணிக்கு ஒரு பெண் பங்குத் தந்தையை எழுப்பி,
*சுவாமி, உடனடியாக எங்க வீட்டுக்கு வாங்க; என் மகள்
நீங்கள் இல்லாமல் தூங்கமாட்டேன் என்று அடம்பிடிக்கிறாள்"
என்றார், பங்குத் தந்தை அதிர்ச்சியுற்றவராய், "ஏன் அவ்வாறு
சொல்லுகிறாள்?" என்று கேட்டதற்கு அப்பெண், "சாமி நாங்கள்
அவளுக்கு எத்தனையோ தக்க மாத்திரைகள் கொடுத்தும் அவளுக்குத்
தூக்கம் வரவில்லை. நீங்கள் வந்து ஐந்து நிமிடம் பிரசங்கம்
வைத்தால், உடனடியாகத் தூக்கம் வந்துவிடும் என்கிறாள்"
என்றார்,
பங்குத் தந்தையர்களின் மறையுரை மக்களைத் தூங்க வைக்கும்
தூக்க மாத்திரையாக அமையாமல். சமுதாயத் தீமைகளுக்கு வேட்டு
வைக்கும் வெடி மருந்தாகவும், பாவ நோய்ககுக் குணமளிக்கும்
அருமருந்தாகவும் அமைய வேண்டும்.
இன்றைய உலகிற்குத் தேவை "அமைதியின் நற்செய்தி. இயேசு
கிறிஸ்துவே நமது அமைதி: அவர் யூத இனத்திற்கும் பிற
இனத்திற்கும் இடையே இருந்த பகைமை என்ற தடைச் சுவரைத் தமது
சிலுவையால் தகர்த்துவிட்டு, இரு இனத்திலுமிருந்து
புதியதொரு மனித குலத்தைப் படைத்து, அமைதியை நற்செய்தியாக
அறிவித்தார் (எபே 2:13-14) என்று இன்றைய இரண்டாம்
வாசகத்தில் எடுத்துரைக்கிறார் புனித பவுல்.
திருப்பணியாளர்கள் திரும்பத் திரும்ப அமைதியின்
நற்செய்தியைத் தங்களது மறையுரையில் விளக்க வேண்டும்,
கடவுள் மனிதரைக் கிறிஸ்து வழியாகத் தம்முடன் ஒப்புரவாக்கி,
அந்த ஒப்புரவுச் செய்தியைத் திருச்சபையிடம்
ஒப்படைத்துள்ளார் (2 கொரி 5:19-20), திருச்சபை ஒரே
நேரத்தில் ஒப்புரவு அடைந்த சமூகமாகவும், ஒப்புரவை வழங்கும்
சமூகமாகவும் திகழ்கிறது.
இன்று எங்கும் எதிலும் போர். கடமைக்கும் உரிமைக்கும் இடையே
போர்: காமத்திற்கும் காதலுக்கும் இடையே போர்; கொள்கைக்கும்
நடத்தைக்கும் இடையே போர், தனி மனிதனுக்கும்
சமுதாயத்திற்கும் இடையே போர், இவ்வுலகே ஒரு போர்க்களம்.
இன்று மனிதன் சமுதாயம் என்ற நிலத்தில் பகைமை என்ற விதையை
ஊன்றி, வெறுப்பு என்ற திரைப் பாய்ச்சிக் கொண்டிருக்கிறான்.
அதன் விளைவாக வேற்றுமை என்ற மரம் வளர்ந்து, பொறாமை என்ற பூ
பூத்து. கலகம் என்ற காய் காய்த்து. வன்முறை என்ற பழம்
பழுத்துக் கொண்டிருக்கிறது.
"மங்கை தீட்டுப்பட்டால் கங்கையில் நீராடலாம்; கங்கையே
தீட்டுப்பட்டால் எங்கே நீராடுவது? ஆம், உலகம் பிளவுபட்டால்
திருச்சபை அப்பிளவைச் சரி செய்யலாம். திருச்சபையே
பிளவுபட்டு நின்றால், பிளவுபட்ட திருச்சபை அமைதியின்
நற்செய்தியை எவ்வாறு உலகிற்கு அளிக்க முடியும்?
திருப்பணியாளர்களும் மக்களும் இனம், மொழி, நிறம், சாதி
அடிப்படையில் மக்களை, அரசியல்வாதிகள் போல்,
பிளவுபடுத்தாமல் ஆடுகளைச் சிதறடிக்காமல் திருச்சபையை
மாபெரும் அன்பியமாகக் கட்டி எழுப்பத் தங்கள் சொல்லாலும்
செயலாலும் உழைக்க வேண்டும்.
வேற்றுமை வேலிகளை வேரறுப்போம்;
பிரிவினைக் கவர்களைப் பிளந்தெரிவோம்;
ஒற்றுமையை உருவாக்குவோம்
புதியதோர் உலகம் செய்வோம் - கெட்ட
போர் புரியும் உலகை வேரோடு சாய்ப்போம்,
பொய்மையின் முகமூடியைக் கிழித்தெறிவோம்;
ஆவியிலும் உண்மையிலும் கடவுளைத் தொழுவோம்.
இயேசுவே பதில்! - இயேசு அழைக்கிறார், இயேசு வருகிறார்,
இயேசு விடுவிக்கிறார், Jesus saves என்பது போல இன்று
கிறிஸ்தவ உலகில் எழும் நற்செய்தி முழக்கங்களில் ஒன்று:
Christ is the answer. இதனைச் சுவர் எழுத்தாய்க் கண்ட
இளைஞன் ஒருவன் அதனடியில் எழுதி வைத்தானாம் "What then
is the question?" என்று.
கிறிஸ்து பதில் என்றால் எந்தக் கேள்விக்கு?
கிறிஸ்து தீர்வு என்றால் எந்தத் தேவைக்கு?
கிறிஸ்து மாற்று என்றால் எந்தப் பிரச்சனைக்கு?
கிறிஸ்து மருந்து என்றால் எந்த நோய்க்கு?
பதில் எந்த அளவுக்கு முக்கியமோ அந்த அளவுக்குக்
கேள்வியும் முக்கியம். இயேசுவே பதில்! எந்த கேள்விக்கு
இயேசு பதிலாக இருக்கிறார்?
முட்டி போட்டு நன்மை வாங்குவதா, முதுகு வளையாமல்
நிமிர்ந்து நின்று வாங்குவதா எது சரி என்ற கேள்விக்கா?
நற்கருணை வாங்க நாக்கை நீட்டுவதா, கைகளை ஏந்துவதா, எது சரி
என்ற கேள்விக்கா? குருக்கள் மொழி
செய்து கொள்ளலாமா,
இல்லை கட்டைப் பிரமச்சாரிகளாகத் தான் காலத்தைத் தள்ள
வேண்டுமா என்ற கேள்விக்கா? இது போன்ற கேள்விகளுக்கெல்லாம்
பதில் சொல்ல கிறிஸ்து வேலையற்றவரல்ல. நாமும் வேறு வேலை
இல்லாதவர்கள் போல இவற்றைப் பற்றி அலசிக்கொண்டும்
அலட்டிக் கொண்டும் நேரத்தை வீணடித்துக் கொண்டிருப்பதா?
அன்று சமயத்தால், அரசியலால் ஏற்பட்ட சமுதாயச்
சீர்கேடுகள், அநீதிகள், அடிமைத்தனங்கள் ... இவற்றின்
பின்னணியில்தான் இயேசு பதிலாக இருந்தார். இயேசு
எப்படிப் பதிலாக இருந்தார் என்பதை அவரது வார்த்தையைப்
படித்தாலே புரியும்; வாழ்க்கையைப் பார்த்தாலே தெரியும்.
லூக் 4:18,19 "ஆண்டவருடைய ஆவி என்மேல் உளது" என்று
நாசரேத் என்ற இயேசு வளர்ந்த ஊரில் ஒய்வு நாளில்
தொழுகைக் கூடத்தில் அவர் வாசித்த எசாயாவின் சுருளேடு.
இயேசு இப்படித்தான் பதிலாக இருந்தார் - நோயுற்றோருக்கு
நலமாக, பசித்தோருக்கு உணவாக, சிறைப்பட்டோருக்கு
விடுதலையாக, ஒடுக்கப்பட்டோருக்கு உரிமை வாழ்வாக,
பாவிகளுக்கு மீட்பாக, எளியவருக்கு நற்செய்தியாக...
வாழ்க்கையின் அனைத்துக் கேள்விகளுக்கும் பதிலாக
நோய்களுக்கெல்லாம் மருந்தாக, தேவைகளுக்கெல்லாம் தீர்வாக,
சிக்கல்களுக்கெல்லாம் மாற்றாக இருந்த இயேசுவை மக்கள்
திரள் தேடியதில் வியப்பென்ன இருக்க முடியும்! மக்களின்
இந்தத் தேடலில் இயேசு எப்படி செயல்படுகிறார் என்பதை
நற்செய்தி பரிவுமிக்க ஆயராகப் படம்பிடித்துக்
காட்டுகிறது. "அவர்கள் ஆயரில்லா ஆடுகளைப் போல்
இருந்ததால் அவர்கள் மீது பரிவு கொண்டு அவர்
அவர்களுக்குப் பலவற்றைக் கற்பித்தார்" (மார்க். 6:34).
நல்ல ஆயன் நானே. நல்ல ஆயன் தன் ஆடுகளுக்காக உயிரைக்
கொடுப்பான் என்று சொன்னவரல்லவா நம் இயேசு!
தூதுரைப் பணியை முடித்துவிட்டுத் திரும்பி வந்த
திருத்தூதர்கள் "தாங்கள் செய்தவை கற்பித்தவையெல்லாம்
அவருக்குத் தெரிவித்தார்கள்" (மார்க். 6 : 30).
அந்நேரத்தில் மக்கள் பலர் வருவதும் போவதுமாய்
இருந்ததால் அவர்களுக்கு உண்பதற்குக் கூட நேரம்
கிடைக்கவில்லை. அவர்களுக்கும் தனக்கும் தனிமையும்:
ஓய்வும் வேண்டும் என்று நினைக்கிறார்.
ஓய்வு என்பது உழைப்புக்கு எதீர்ச்-சால் அல்ல. மாறாக
உழைப்புக்குரிய ஆக்க சக்தியே! போதிய ஓய்வு இல்லாமல்
மனிதனால் உழைக்க இயலாது; கூடாது.
அந்த நிலையில் தன்னைத் தேடிய திரளான மக்களைப்
பார்க்கிறார். தனது தேவையை மறந்தார். பசியை மறந்தார்,
உணவை மறந்தார், ஒய்வை மறந்தார். மக்களுடைய தேவைகளை
உணர்ந்தார். தீர்த்து வைத்துத் தன் பரிவை
வெளிப்படுத்துகிறார்.
இராமகிருஷ்ண பரமஹம்சர் ஒருமுறை படகில் சென்று
கொண்டிருந்தார். படகு கரையை நெருங்குகின்ற தருணம்.
அப்போது திடீரென வலியால் துடித்தார். அவர் முதுகை
மூடியிருந்த துணியை விலக்கியபோது ' காயங்கள் காணப்பட்டன.
அவர் வலியால் முனகியபடியே கரையைச் சுட்டிக்காட்டினார்.
அந்தக் கரையில் சிலர் ஓர் அப்பாவி மனிதனை அடித்துக்
கொண்டிருந்தார்கள். ஒரு மனிதனைச் சில வன்முறையாளர்கள்
அடிப்பதைப் பார்க்கின்றபோதே அவர் முதுகு முழுவதும்
இரத்தம் கசிந்தது. அதற்குப் பெயர்தான் பரிவு.
பல சமயங்களிலும் பிறருடைய பசியை நம்மால் உணர
முடிவதில்லை. பிறருடைய வலியை நம் வலியாக உணர்வதில்லை.
மாறாக "இது அவன் தலையெழுத்து ... அவனுக்கு இதுவும்
வேண்டும் இன்னமும் வேண்டும்" என்று நினைப்போம்.
பேசுவோம். இயேசு அப்படி எப்போதும் நடந்து கொண்டதில்லை.
பிறருடைய துயரத்தை தன் துயரமாக உணர்ந்தார். அப்படி ஓர்
உணர்வுதான் நம்மை உதவிடும் செயல்பாட்டுக்கு இட்டுச்
செல்லும்.
பரிவு என்பது மனித நேய வெளிப்பாடு. அதுதான் நற்செய்திப்
பணியால் களைத்துச் சோர்ந்த சீடர்களை ஓய்வு கொள்ளச்
சொல்கிறது. பின்னர் மக்களின் பசியை உணர்ந்து அதைத்
தீர்க்க வழி வகுக்கிறது. பரிவு என்பது இறைவனுக்கே உரித்தான
பண்பு. சென்ற இடமெல்லாம். நன்மை செய்தது இதனால்தான்.
நயீன் பட்டணத்து விதவையின் மகனை உயிர்ப்பித்தது அந்த
ஏழைத்தாயின் மீது கொண்ட பரிவினால்தான். உங்கள்
பாவங்கள் செந்தூரம் போல் சிவந்திருந்தாலும் உங்களை
வெண்பனியிலும் வெண்மையாக்குவேன் என்று கூறுவதும் மனித
இனத்தின். மீது கொண்ட பரிவினால்தான். "தந்தையே இவர்களை
மன்னியும்" என்று தன்னைச் சிலுவையில் அறைந்தவர்களுகாக
மன்றாடியதும் அவர்கள் மீது கொண்ட பரிவினால்தான்.
இயேசுவின் பரிவு "காணாமல் போனதைத் தேடுவேன். அலைந்து
திரிவதைத் திரும்பக் கொண்டு வருவேன். காயப்பட்டதற்குக்
கட்டுப்போடுவேன். நலிந்தவற்றைத் திடப்படுத்துவேன்"
(எசேக். 34:16) என்ற இறைவாக்கினர் எசேக்கியேலின்
கூற்றை, உண்மையாக்குகிறது.
மனிதர்களாகிய நமக்கும் இம்மூன்றும் பொருந்தும். எந்த
வழி போவது என்று தெரியாததால் கண்ணைக் கட்டிக் காட்டில்
விட்ட நிலை. தவறான பல போதனைகளால் அலைக்கழிப்பு. எங்கு
யார் மூலம் தேவையானவைகளைப் பெறக்கூடும் என்று
வழிகாட்டி இல்லாத அவலம். இறுதியாக யாரை விழுங்கலாபெனக்
கர்ச்சிக்கும் சிங்கம் போல் தேடித் திரியும்
அலகையோடு, பலவிதமான தீய, தூய்மையற்ற மனிதர்களோடு நாம்
நடத்த வேண்டிய அன்றாடப் போராட்டங்கள்.
எனவே அன்றைய மக்களைக் குறித்து இயேசு பரிவிரக்கம்
கொண்டார். பலவற்றைக் கற்றுக் கொடுக்கலானார்.
இன்றைக்கும் இயேசு நம்மீது அதே அக்கறை உள்ளவராக
இருக்கிறார். எனவே "உங்கள் கவலைகளையெல்லாம் அவரிடம்
விட்டுவிடுங்கள். ஏனென்றால் அவர் உங்கள் மேல் கவலை
கொண்டுள்ளார்" (1 பேதுரு 5:7).
ஞாயிறு மறையுரை அருள்பணி எல்.எக்ஸ்.ஜெரோம் சே.ச.
திருச்சி
ஓய்வு...ஒப்பற்ற மருந்து
நான் துறவற வாழ்வில் சேர்ந்த புதிதில், பல பயிற்சிகள்
அளிக்கப்பட்டன. அவற்றில் ஒன்று அருள்பணிக்குச் செல்வது.
சனிக்கிழமை மதியம் நவதுறவு இல்லத்திலிருந்து இருவர்
இருவராகச் சைக்கிளில் கிளம்புவோம். அருகில் உள்ள
கிராமங்களுக்குச் சென்று, சிறுவர், சிறுமியருக்கு மறைகல்வி
பாடங்கள் நடத்துவோம். ஞாயிறு திருப்பலிக்கென பாடல்கள்
சொல்லித்தருவோம். இந்த அருள்பணி அனுபவம் பெரும்பாலும்
மகிழ்வான ஓர் அனுபவமாக இருந்தது. சனிக்கிழமை காலையிலேயே
மனதில் பரபரப்பு தோன்றும். இந்த பரபரப்புக்குக் காரணங்கள்
பல உண்டு. வாரம் முழுவதும் துறவு இல்லத்திலேயே இருப்பதால்,
வார இறுதியில் வெளி உலகைப் பார்க்கும் வாய்ப்பு, சைக்கிள்
பயணம், கிராமங்களில் மக்கள் தரும் அன்பான உபசரிப்பு,
குழந்தைகள் 'அண்ணா, அண்ணா' என்று கூப்பிட்ட பாசம்,
பங்குத்தந்தை இல்லத்தில் கிடைத்த வேறுபட்ட உணவு... இப்படி
பல காரணங்கள்.
நவதுறவு இல்லத்திற்குத் திரும்பியபின், இந்த நினைவுகளை
மீண்டும் நான் அசைபோட்டு, நண்பர்களுடன் பகிர்ந்து
மகிழ்ந்ததுண்டு. இந்த அனுபவங்கள் வெறும் மேலோட்டமான
மகிழ்ச்சியாக மட்டும் இருந்துவிடக்கூடாது என்பதற்காக,
துறவு இல்லத்தில் அவ்வப்போது இந்த அருள்பணி அனுபவங்களை
மதிப்பிடும் நேரங்களும் இருந்தன. ஆர்ப்பாட்டமாக,
ஆரவாரமாகச் செய்த அருள்பணியை அமைதியில் அசைபோட்டபோது பல
தெளிவுகள் பிறந்தன, பாடங்களைக் கற்றுக்கொண்டேன். பணிகள்
செய்வதோடு நிறுத்திவிடாமல், மீண்டும் அவைகளை அமைதியில்
சிந்திக்கவும், குழுவில் மதிப்பிடவும் துறவு வாழ்க்கை
எனக்குக் கற்றுக்கொடுத்த அந்தப் பழக்கத்திற்காக நான்
என்றும் நன்றிக்கடன் பட்டுள்ளேன். மதிப்பீடுகள் செய்யும்
வழிமுறைகள் அனைத்து பெரும் நிறுவனங்களிலும்
நடத்தப்படுகின்றன என்பதை பின்னர் அறிந்தபோது இன்னும்
மகிழ்வாக இருந்தது.
என் அருள்பணி அனுபவத்தை இன்று நான் அசைபோடக் காரணம்...
இன்றைய நற்செய்தி. இயேசு தன் சீடர்களை அருள்பணிக்கென
இருவர் இருவராக அனுப்பியதை சென்ற ஞாயிறு நாம்
சிந்தித்தோம். இந்த வாரம் அதன் தொடர்ச்சியை நாம்
சிந்திக்கிறோம். இதோ இன்றைய நற்செய்தியின் துவக்க வரிகள்:
மாற்கு நற்செய்தி 6: 30-31
அக்காலத்தில், திருத்தூதர்கள் இயேசுவிடம் வந்து கூடித்
தாங்கள் செய்தவை, கற்பித்தவையெல்லாம் அவருக்குத்
தெரிவித்தார்கள். அவர் அவர்களிடம், "நீங்கள்
பாலைநிலத்திலுள்ள தனிமையான ஓர் இடத்திற்குச் சென்று சற்று
ஓய்வெடுங்கள்" என்றார். ஏனெனில் பலர் வருவதும் போவதுமாய்
இருந்ததால், உண்பதற்குக்கூட அவர்களுக்கு நேரம்
கிடைக்கவில்லை.
தங்கள் அருள்பணியில் நிகழ்ந்தவற்றை, ஆர்வத்துடன்,
பரபரப்புடன் பகிர்ந்துகொண்ட சீடர்களுக்கு இயேசு சொன்ன
வார்த்தைகள் ஏமாற்றத்தைத் தந்திருக்க வேண்டும். 'நீங்கள்
பாலைநிலத்திலுள்ள தனிமையான ஓர் இடத்திற்குச் சென்று சற்று
ஓய்வெடுங்கள்'
மேலோட்டமாகப் பார்க்கும்போது, இயேசுவின் இந்தக் கட்டளை
போருத்தமற்றதாகத் தெரிகிறது. மக்கள் மத்தியில்
அட்டகாசமாகப் பணிபுரிந்து திரும்பி வந்துள்ள சீடர்களைப்
பாலைநிலத்திற்குப் போகச் சொன்னதற்குப்பதில், "சீடர்களே,
பிரமாதம், இன்னும் பல இடங்களுக்குச் சென்று போதியுங்கள்,
அருஞ்செயல்களை ஆற்றுங்கள்" என்று இயேசு உற்சாகப்படுத்தி
அனுப்பியிருக்க வேண்டாமா?
தன்னலம் மிக்க ஒரு சராசரித் தலைவன் தன்னுடைய சீடர்களுக்கு
இவ்விதக் கட்டளையைத் தந்திருப்பார். சராசரித் தலைவனுக்குத்
தேவையானதெல்லாம், அவரது கொள்கைகள், அவரது பெயர் மக்கள்
மத்தியில் மீண்டும், மீண்டும் ஒலிக்கவேண்டும். இந்தச்
சுயநலத் தேவைக்காக தன் தொண்டர்களைத் தலைவன் பயன்படுத்திக்
கொள்வார். தொண்டர்களை இவ்விதம் பயன்படுத்தி, தன் தேவைகள்
நிறைவடைந்ததும், அவர்களைத் தூக்கி எறியும் எத்தனைத்
தலைவர்களை நாம் பார்த்திருக்கிறோம்?
தங்கள் சுயநலத்திற்காகப் பிறரைப் பயன்படுத்தும்
தலைவர்களைப்போல், தவறாக வழிநடத்தும் போலியான
மேய்ப்பர்களைப்பற்றியும், அவர்களை இறைவன் எவ்விதம்
தண்டிப்பார் என்பதைப்பற்றியும் இன்றைய முதல் வாசகத்தில்
இறைவாக்கினர் எரேமியா தெளிவாகக் கூறுகிறார். போலி
மேய்ப்பர்களைத் தண்டிப்பதாகக் கூறும் இறைவன், ஆடுகளைப்
பேணிக்காக்கும் நல்ல மேய்ப்பர்களை அனுப்புவதாகவும்
வாக்களிக்கிறார். இந்த வாக்குறுதியின் உச்சகட்டமாக இறைவன்
அனுப்பியவரே இயேசு. அந்த நல்ல ஆயன் தன் சீடர்கள்மீது
உண்மையான அக்கறை கொண்டிருப்பதை இன்றைய நற்செய்தியில் நாம்
வாசிக்கிறோம்.
நல்லாயன் இயேசுவுக்கு, தன் பணிகளும், கொள்கைகளும்
முக்கியம்தான். ஆனால், அதே வேளை, அப்பணிகளைச் செய்யும்
சீடர்களும் மிகவும் முக்கியம். பணி செய்துத் திரும்பியுள்ள
சீடர்களின் நலனுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுத்து, அவர்களை
ஓய்வெடுக்கும்படி பணிக்கிறார் இயேசு.
உடலுக்கும், உள்ளத்திற்கும் புத்துயிர் தரும் மருந்து
ஓய்வு. உடல் ஓய்வெடுக்கும் நேரத்தில் நமது உள்ளம்
விழித்தெழுந்து, நாம் செய்த வேலைகளை, நமது அன்றைய நாளை
அலசிப்பார்க்கவும் வாய்ப்பு கிடைக்கும். வாய்ப்பு
கிடைக்கும்போது, அல்லது வாய்ப்புக்களை உருவாக்கிக்கொண்டு
வாழ்வை அலசிப்பார்ப்பது பல வழிகளில் பயனளிக்கும். ஒவ்வொரு
நாளும் இந்த அலசலுக்கு நேரம் ஒதுக்கினால், பல
பிரச்சனைகளுக்குத் தீர்வு கிடைக்கும். இதைத்தான் புனித
லொயோலா இஞ்ஞாசியார் தன் ஆன்மீகப் பயிற்சிகளில் நமக்குக்
கற்றுத்தந்துள்ளார்.
புனித இஞ்ஞாசியார் கற்றுக்கொடுத்த ஆன்மீகப் பயிற்சிகளில்
ஒரு முக்கியக் கூறு... ஒவ்வொரு நாளும் பத்து அல்லது
பதினைந்து நிமிடங்களை ஒதுக்கி, அந்நாளைப் பற்றிய
ஆன்மீகத்தேடலை மேற்கொள்வது. 'ஆன்மீக ஆய்வு' என்ற இந்த
பயிற்சிக்குப் புனித இஞ்ஞாசியார் தலையாய இடம்
கொடுத்திருந்தார். ஒரு நாளில் தியானம், செபம் என்ற மற்ற
ஆன்மீக முயற்சிகளில் ஈடுபட ஒருவருக்கு நேரம் இல்லை
என்றாலும், ஆன்மீக ஆய்வுக்குக் கட்டாயம் நேரம்
ஒதுக்கவேண்டும் என்று அவர் வலியுறுத்தினார். துறவு
வாழ்வில் நுழைந்தபோது இந்தப் பயிற்சியின் ஆழம் எனக்கு
அதிகம் விளங்கவில்லை. ஆனால், வயதில் வளர, வளர, அறிவு
தெளிய, தெளிய இந்த பயிற்சியின் ஆழம் எனக்குப் புரிந்தது.
புனித இஞ்ஞாசியார் கற்றுத்தந்த இந்த ஆன்மீக ஆய்வு, துறவு
வாழ்வில் உள்ளவர்கள் மட்டும் பின்பற்றும் வழிமுறை அல்ல.
நம் அனைவருக்குமே தேவையான ஒரு சிறந்த பாடம்.
காலையில் எழுந்தது முதல், இரவு படுக்கப் போகும்வரை, பல
நூறு வேலைகளால் நமது நாள் நிறைந்துவிடுகிறது. இவற்றில்,
மேலோட்டமாகச் செய்யும் பணிகள், முழு ஈடுபாட்டுடன் செய்யும்
பணிகள் என்று பலவகைப் பணிகள். இராக்கெட் வேகத்தில் மிகத்
துரிதமாக இயங்கும் இவ்வுலகில், உண்பது, குளிப்பது,
உடற்பயிற்சி செய்வது, உறங்குவது போன்ற தனிப்பட்டத் தேவைகளை
நிறைவேற்றினோமா என்ற கேள்வி பல நாட்கள் நமக்குள் எழும்
அளவுக்கு நாம் வேகமாகச் செல்கிறோம்.
எ அதேபோல், நமது குடும்ப உறவுகளுக்குத் தேவையான நேரமும்
ஈடுபாடும் தருகிறோமா என்ற கேள்விகளும் எழுகின்றன. இப்படி
இயந்திரமாக இயங்கும் நாம், ஒவ்வொரு நாளும் பத்து,
பதினைத்து நிமிடங்கள் அமைதியில் அமர்ந்து, அந்த நாளைச்
சீர்தூக்கிப் பார்த்தால், தெளிவுகள் பல பிறக்கும்.
குடும்பத்தில் ஏதேனும் பிரச்சனைகள் உருவானால், அவற்றை
முளையிலேயே கிள்ளி எறிய இந்த ஆன்மீக ஆய்வு பயன்தரும்.
நம்முடைய நலனுக்காக, இறைவனுடன் நாம் செலவிடும் இந்த சில
மணித்துளிகள் நிச்சயம் பயனளிக்கும்.
மின்காந்தத் திறனை உலகறியச் செய்த Michael Faraday, ஒரு
முறை அறிவியல் வல்லுனர்கள் கூட்டமொன்றில் ஒரு மணி நேரம்
உரை நிகழ்த்தினார். அந்த ஒரு மணி நேரமும் அரங்கத்தில்
இருந்தவர்கள் அனைவரும் அம்மேதை சொன்ன கருத்துக்களில்
ஆழ்ந்திருந்தனர். ஒரு மணி நேரம் சென்றதே தெரியவில்லை.
அவரது உரை முடிந்ததும், அனைவரும் எழுந்து நின்று நீண்ட
நேரம் கரவொலி எழுப்பினர். இங்கிலாந்து அரசனான ஏழாம்
எட்வர்ட் அப்போது Walesன் இளவரசராக இருந்தார். அவரும்
அக்கூட்டத்தில் பங்கேற்று, அறிவியல் மேதை Faradayஐப்
புகழ்ந்தார். கரவொலி மீண்டும் அரங்கத்தை நிறைத்தது.
திடீரென, அரங்கத்தில் அமைதி நிலவியது. ஏனெனில், மேதை
Faraday அங்கிருந்து அவசரமாகக் கிளம்பிச் சென்றார்.
அரங்கத்திற்கு அருகில் இருந்த ஒரு கோவிலில் அப்போது
நண்பகல் செபத்திற்காக மணி ஒலித்திருந்தது. இளவரசர்,
இன்னும் பிற அறிவியல் வல்லுனர்கள் தன்னைச்
சுற்றியிருந்தாலும், Faraday அந்த நேரத்தை இறைவனுக்கென
ஒதுக்கியதால், கூட்டத்திலிருந்து, புகழ் மழையிலிருந்து
விலகி, இறைவனை நாடிச்சென்றார். நம் அனைவருக்கும் தேவையான
ஒரு பாடம் இது.
என்னதான், பணிகள் இருந்தாலும், எவ்வளவுதான் பேரும் புகழும்
நம்மைச் சூழ்ந்திருந்தாலும் இறைவனைத் தேடிச்செல்லும்
நேரங்கள் நம் ஒவ்வொரு நாள் வாழ்விலும் இருந்தால், இன்னும்
நாம் உயர்வடைய வழியுண்டு. 'நீங்கள் பாலைநிலத்திலுள்ள
தனிமையான ஓர் இடத்திற்குச் சென்று சற்று ஓய்வெடுங்கள்'
என்று தன் சீடர்களிடம் இயேசு கூறியதன் பொருளை ஓரளவு
உணர்ந்திருப்போம் என்று நம்புகிறேன்.
பாலைநிலத்தில், தனிமையைத் தேடிச்செல்வது அங்கேயேத்
தங்குவதற்கு அல்ல, மாறாக, தனிமையில் பெற்ற இறை அனுபவத்தை,
வாழ்வைப்பற்றி தனிமையில் அறிந்துகொண்ட தெளிவுகளை மீண்டும்
மக்களிடம் பகிர்ந்துகொள்ளவே அந்தத் தனிமை. இதை நமக்குச்
சொல்லித்தருகிறது இன்றைய நற்செய்தியின் இறுதிப் பகுதி.
பாலை நிலத்திற்கு இயேசுவும், மற்ற சீடர்களும் சென்றுள்ளனர்
என்பதை அறிந்துகொண்ட மக்கள் அங்கும் அவர்களைத்
தேடிச்சென்றனர். இவ்வாறு தேடிச்சென்ற மக்கள் மேற்கொண்ட
முயற்சிகளை மாற்கு நற்செய்தி அழகாக விவரிக்கிறது: மாற்கு
நற்செய்தி 6: 33
திருத்தூதர்களும், இயேசுவும் புறப்பட்டுப் போவதை மக்கள்
பார்த்தார்கள். பலர் அவர்களை இன்னாரென்று தெரிந்து கொண்டு,
எல்லா நகர்களிலிருந்தும் கால்நடையாகவே கூட்டமாய் ஓடி,
அவர்களுக்குமுன் அங்கு வந்து சேர்ந்தனர்.
நகரங்களிலிருந்து பாலைநிலத்திற்கு மக்கள் வந்தனர் என்ற
பகுதி நகரத்தையும், பாலைநிலத்தையும் இணைத்து நம்மைச்
சிந்திக்கத் தூண்டுகிறது. திசைகாட்டும் அடையாளங்கள்,
வழிகாட்டும் அடையாளங்கள் நகரங்களில் மலிந்துகிடக்கும்.
ஆனால், நகரங்களில் நம்மைத் திசைத்திருப்ப, நாம் வழிதவறிச்
செல்லத் தூண்டும் பலர் இருப்பார்கள். இயேசுவின்
காலத்திலும் இஸ்ரயேல் நகரங்களில் தவறான வழிகாட்டிய போலி
மேய்ப்பர்கள் பலர் இருந்தனர். இவர்களின் தவறான
வழிகாட்டுதலால் சலித்துப்போன மக்கள், தங்களைச் சரியான
வழியில் நடத்தும் இயேசுவைத் தேடி நகரங்களைவிட்டு, பாலை
நிலத்திற்குச் சென்றனர். பாலை நிலமென்றும் பாராமல்,
தங்களைத் தேடி வந்த மக்களைக் கண்டதும் இயேசு நடந்துகொண்டது
நமக்கு மீண்டும் ஒரு பாடமாக அமைகிறது.
மாற்கு நற்செய்தி 6: 34
இயேசு கரையில் இறங்கியபோது, பெருந்திரளான மக்களைக்
கண்டார். அவர்கள் ஆயரில்லா ஆடுகளைப்போல் இருந்ததால்
அவர்கள் மீது பரிவு கொண்டு, அவர்களுக்குப் பலவற்றைக்
கற்பித்தார். பணிகளில் மூழ்கியதால், உண்ணவும் நேரமின்றி
தவித்த சீடர்களுடன் பாலை நிலத்தை நாடிச் சென்ற இயேசு,
அங்கும் மக்கள் தங்களைத் தேடி வந்துள்ளனர் என்பதை
அறிந்ததும், தனது தேவைகள், தன் சீடர்களின் தேவைகள்
ஆகியவற்றைப் புறந்தள்ளி, மீண்டும் மக்களின் தேவைகளை
நிறைவேற்றும் பணியைத் துவக்கினார் என்று இன்றைய நற்செய்தி
முடிவடைகிறது.
இரண்டு சிந்தனைகளை இன்று நாம் மனதில் ஆழமாகப் பதிப்போம்.
வேலைகளில் மூழ்கித் தத்தளிக்கும் நாம், ஒவ்வொரு நாளும்
சிறிது நேரம் ஒதுக்கி, இறைவனுக்கும், நம்முடைய நலனுக்கும்
தகுந்த இடத்தை வழங்க முயல்வோம். நமது தேவைகளுக்காக
ஒதுக்கும் நேரங்களிலும் அடுத்தவர் தேவை அதிகம் என்பதை நாம்
உணர்ந்தால், நமது தேவைகளை ஒதுக்கிவிட்டு, அடுத்தவருக்கு
உதவிக்கரம் நீட்டும் தாராள மனதை இறைவன் நமக்குத்
தரவேண்டும் என்று மன்றாடுவோம்.
பிளவுபட்ட உலகை மையப்படுத்த...
20ம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த சிறந்தக் கவிஞர்களில் ஒருவரான,
வில்லியம் பட்லர் ஏட்ஸ் (William Butler Yeats) அவர்கள்,
முதல் உலகப் போர் முடிவடைந்திருந்த நேரத்தில், "இரண்டாம்
வருகை" (The Second Coming) என்ற தலைப்பில் கவிதையொன்றை
வெளியிட்டார். இக்கவிதையில், கவிஞர் ஏட்ஸ் அவர்கள்
வெளியிட்டுள்ள துன்பகரமான கருத்துக்கள், வெளியிட்டுள்ள
கருத்துக்கள், நாம் வாழும் இன்றையச் சூழலுக்கும் மிகப்
பொருத்தமாகத் தெரிகின்றன. இதோ, அக்கவிதையின் ஒரு சில
வரிகள்:
"சுற்றிலும் பலவும் வீழ்கின்றன; மையம் எதையும் தாங்க
இயலவில்லை;
அராஜகம் இவ்வுலகில் அவிழ்த்துவிடப்பட்டுள்ளது
இரத்தம் தோய்ந்த வெள்ளம் எங்கும் பாய்கிறது
மாசற்ற நிலை மூழ்கடிக்கப்பட்டுள்ளது
மிகச் சிறந்தவர்கள், தங்கள் மனஉறுதியை இழந்துள்ள வேளையில்,
மிக மோசமானவர்கள் வெறியின் உச்சத்தில் உள்ளனர்"
மையமாக, நடுநிலையோடு செயலாற்றவேண்டிய உலக அரசுகள் பல,
தட்டுத் தடுமாறி வீழ்கின்றனவோ என்ற உணர்வு நமக்குள்
எழுகிறது. நடுநிலை தவறியுள்ள அரசுகள் உருவாக்கும் ஆழமான
பிரிவு உணர்வுகள், ஒவ்வொரு நாட்டையும், ஊரையும்
பிளவுபடுத்தியுள்ளன. "ஊர் இரண்டுபட்டால், கூத்தாடிக்குக்
கொண்டாட்டம்" என்ற பழமொழிக்கேற்ப, மக்கள் பிளவுபட்டு
நிற்பது, தலைவர்களுக்குக் கொண்டாட்டமாக மாறியுள்ளது.
பல தலைவர்கள், தங்கள் அதிகாரத்தைத் தவறாகப் பயன்படுத்தி,
பொய்களையும், முன்னுக்குப்பின் முரணான கருத்துக்களையும்
மக்கள் மீது திணித்து வருவதைக் காண்கிறோம். உலகின் பெரும்
சக்திகள் என்று கருதப்படும் இரு நாடுகளின் தலைவர்கள்,
அண்மையில் ஹெல்சின்கி நகரில் சந்தித்தபோது, ஊடகங்களுக்கு
அளித்த ஒரு பேட்டியும், அவர்களில் ஒரு தலைவர், அடுத்தநாள்,
தன் நாட்டுக்குத் திரும்பியதும், முந்திய நாள் தன்
பேட்டியில் கூறியவற்றை மறுத்துக் கூறி மழுப்பியதும், நம்மை
அதிர்ச்சியிலும், வேதனையிலும் ஆழ்த்துகின்றன. மக்களை
முட்டாள்களாக்க முயலும் இத்தலைவரைப் போலவே, பல நாட்டுத்
தலைவர்களும், பிரதமர்களும், எவ்வித தயக்கமும் இன்றி,
ஒவ்வொரு நாளும் மக்கள்முன் பொய்களை கூறி வருகின்றனர்.
அரசும், தலைவர்களும் செய்வது தவறு என்று சுட்டிக்காட்டும்
சமூக ஆர்வலர்கள், "சமூக விரோதிகள்" என்று பழி
சுமத்தப்படுகின்றனர். இந்தியாவில், பழி சுமத்தப்பட்ட பலரை,
வெறிகொண்ட கும்பல்கள் எவ்வித அச்சமுமின்றி உயிரோடு எரித்து
கொன்றுள்ளனர்.
தீயிட்டுக் கொளுத்தும் தீயவர்களை கடுமையாகத் தண்டிக்கும்
சட்டங்கள் உருவாக்கப்பட வேண்டும் என்று, இந்தியாவின் உச்ச
நீதிமன்றம், அண்மையில் (ஜூலை 17), இந்திய
பாராளுமன்றத்திற்கு ஆணை பிறப்பித்துள்ளது. உச்ச
நீதிமன்றத்தின் இந்தக் கண்டனமும், தீர்மானமும் வெளியான அதே
நாளில், சமூக ஆர்வலராக, பல ஆண்டுகள் பணியாற்றிவரும், 78
வயது நிறைந்த, சுவாமி அக்னிவேஷ் அவர்கள், ஜார்கண்ட்
மாநிலத்தில், பாரதீய ஜனதா கட்சியின் "யுவ மோர்ச்சா"
எனப்படும் இளையோர் அணியால் தாக்கப்பட்டுள்ளார்.
இந்தியாவில், மக்கள் கூடிவந்து ஒருவரை உயிரோடு எரிக்கும்
நிகழ்வுகளுக்கு, "வாட்ஸப்" வழியே பரப்பப்படும் வதந்திகள்
காரணம் என்று அரசும், ஊடகங்களும் கூறிவருகின்றன. ஆனால்,
இக்கொடூரங்களுக்கு உள்ளானவர்களில் பெரும்பாலானோர்,
சிறுபான்மையினர், மற்றும், அரசின் கொள்கைகளை
எதிர்ப்பவர்கள் என்ற உண்மையும், இக்கொடூரங்கள்,
பட்டப்பகலில் வெளிப்படையாக நிகழ்ந்துள்ள வேளைகளில், அங்கு
காவல்துறையினர் யாரும் வரவில்லை என்ற உண்மையும், வேறு பல
ஐயங்களை உருவாக்குகின்றன.
இந்தியாவில் நிகழ்வதுபோல், இன்னும் பல நாடுகளில் கொடுமைகள்
நிகழ்கின்றன. அதிகாரத்தில் இருப்போரை கேள்விகள் கேட்கத்
துணியும் மனிதர்கள் பலர், கொலை செய்யப்படுகின்றனர்,
அல்லது, காணாமற் போகின்றனர். அரசுக்கு சவாலாக இருப்போர்,
நாட்டைவிட்டு வெளியேறி வாழ்ந்தாலும், நாடுவிட்டு நாடு
சென்று, கொலை செய்வதற்கு, அரசின் உளவாளிகள்
அனுப்பப்படுகின்றனர்.
"சக்தியே சரியானது" அல்லது, "சக்திமிகுந்தோரே
சரியானவர்கள்" (Might is Right) என்ற தவறானக் கருத்தை
சரியென்று நிலைநாட்ட முயன்றுவரும் தலைவர்களை, இஞ்ஞாயிறு
வழங்கப்பட்டுள்ள முதல் வாசகம், வன்மையாகக் கண்டனம்
செய்கிறது. ஆண்டவர் கூறும் கண்டனமாக, இறைவாக்கினர் எரேமியா
பதிவு செய்துள்ள கடினமான சொற்கள், இஞ்ஞாயிறன்று,
உலகெங்கிலும் உள்ள கத்தோலிக்க ஆலயங்களில், பீடத்திலிருந்து
அறிக்கையிடப்படுவதை, இவ்வுலகிற்கு இறைவன் வழங்கும் ஓர்
எச்சரிக்கையாக நாம் எண்ணிப்பார்க்கலாம். மக்களை அழித்துச்
சிதறடிக்கும் தலைவர்களுக்கு, இறைவன் விடுக்கும் எச்சரிக்கை
இதோ:
இறைவாக்கினர் எரேமியா 23: 1-2
ஆண்டவர் கூறுவது: என் மேய்ச்சலுக்குட்பட்ட ஆடுகளை
அழித்துச் சிதறடிக்கும் மேய்ப்பவர்களுக்கு ஐயோ கேடு!...
நீங்கள் என் மந்தையைச் சிதறடித்துவிட்டீர்கள்; அதனைத்
துரத்தியடித்தீர்கள்; அதனைப் பராமரிக்கவில்லை. இதோ உங்கள்
தீச்செயல்களின் காரணமாக உங்களைத் தண்டிக்கப்போகிறேன்,
என்கிறார் ஆண்டவர்.
கண்டனம், தண்டனை என்ற கருத்துக்களோடு இறைவனின் சொற்கள்
முடிவடையவில்லை. நம்பிக்கை தரும் சொற்களையும் இறைவன்
கூறியுள்ளார்:
இறைவாக்கினர் எரேமியா 23: 3-4
என் மந்தையில் எஞ்சியிருக்கும் ஆடுகளை, நான் துரத்தியடித்த
அனைத்து நாடுகளிலிருந்தும் கூட்டிச்சேர்த்து
அவர்களுக்குரிய ஆட்டுப்பட்டிக்குக் கொண்டுவருவேன். அவையும்
பல்கிப் பெருகும். அவற்றைப் பேணிக்காக்க நான் மேய்ப்பர்களை
நியமிப்பேன். இனி அவை அச்சமுறா; திகிலுறா; காணாமலும் போகா,
என்கிறார் ஆண்டவர்.
நம்பிக்கை தரும் இச்சொற்களைத் தொடர்ந்து, "நான் தாவீதுக்கு
ஒரு நீதியுள்ள "தளிர்" தோன்றச் செய்வேன்" என்று, இறைவன்
அளிக்கும் வாக்கு, இயேசுவின் வடிவில் வந்த நல்லாயன்
என்பதை, நாம் உறுதியாக நம்புகிறோம்.
இறைவாக்கினர் எரேமியா 23: 5-6
ஆண்டவர் கூறுவது இதுவே: இதோ நாள்கள் வருகின்றன; அப்போது
நான் தாவீதுக்கு ஒரு நீதியுள்ள "தளிர்" தோன்றச் செய்வேன்.
அவர் அரசராய் ஆட்சி செலுத்துவார். அவர் ஞானமுடன்
செயல்படுவார். அவர் நாட்டில் நீதியையும் நேர்மையும்
நிலைநாட்டுவார். அவர்தம் நாள்களில் யூதா விடுதலை பெறும்;
இஸ்ரயேல் பாதுகாப்புடன் வாழும்.
ஞானம், நீதி, நேர்மை ஆகிய உன்னதப் பண்புகளைக் கொண்ட
மேய்ப்பரான இயேசு, ஒரு "தளிர்" போல, மென்மையான உள்ளமும்
கொண்டிருந்தார் என்பதை, இன்றைய நற்செய்தி விவரிக்கின்றது.
நற்செய்திப் பணிக்கென இயேசு தன் சீடர்களை அனுப்பிய நிகழ்வை
சென்ற வாரம் சிந்தித்தோம். அந்நிகழ்வின் தொடர்ச்சியை,
இன்றைய நற்செய்தியில் கேட்கிறோம். தங்கள் அருள்பணியில்
நிகழ்ந்தவற்றை, ஆர்வத்துடன் பகிர்ந்துகொண்ட சீடர்களிடம்,
"நீங்கள் பாலைநிலத்திலுள்ள தனிமையான ஓர் இடத்திற்குச்
சென்று சற்று ஓய்வெடுங்கள்" என்று இயேசு கூறுகிறார். உலகக்
கண்ணோட்டத்துடன் பார்க்கும்போது, இயேசு கூறியச் சொற்கள்,
புதிரானதாக, பொருளற்றதாகத் தெரிகின்றன. மக்கள் மத்தியில்
அட்டகாசமாகப் பணிபுரிந்து திரும்பி வந்துள்ள சீடர்களைப்
பாலைநிலத்திற்குப் போய் ஒய்வெடுக்கச் சொன்னதற்குப்பதில்,
"சீடர்களே, பிரமாதம், இன்னும் பல இடங்களுக்குச் சென்று
போதியுங்கள், அருஞ்செயல்களை ஆற்றுங்கள்" என்று இயேசு
உற்சாகப்படுத்தி, மீண்டும் அருள்பணிக்கு அனுப்பியிருக்க
வேண்டாமா?
தன்னலம் மிக்க ஒரு தலைவன், தன்னுடைய சீடர்களுக்கு,
இவ்விதக் கட்டளையைத் தந்திருப்பார். அத்தலைவனுக்குத்
தேவையானதெல்லாம், அவரது பேரும், புகழும், மக்கள் மத்தியில்
மீண்டும், மீண்டும் ஒலிக்கவேண்டும். தன் சுயநலத்
தேவைக்காக, தொண்டர்களை, பயன்படுத்தி, தேவைகள்
நிறைவடைந்ததும், தொண்டர்களைத் தூக்கியெறியும் எத்தனைத்
தலைவர்களை நாம் பார்த்திருக்கிறோம்?
தங்கள் சுயநலத்திற்காகப் பிறரைப் பயன்படுத்தி,
தூக்கியெறியும் தலைவர்களுக்கு ஒரு மாற்று அடையாளமாக,
இறைவன் அனுப்பியவரே இயேசு. அந்த நல்லாயன், தன்
சீடர்கள்மீது உண்மையான அக்கறை கொண்டிருந்ததை, "நீங்கள்
பாலைநிலத்திலுள்ள தனிமையான ஓர் இடத்திற்குச் சென்று சற்று
ஓய்வெடுங்கள்" என்ற சொற்கள் தெளிவாக்குகின்றன. நல்லாயன்
இயேசுவுக்கு, தன் பணிகளும், கொள்கைகளும் முக்கியம்தான்.
ஆனால், அதே வேளை, அப்பணிகளைச் செய்யும் சீடர்களும் மிகவும்
முக்கியம். பணி செய்துத் திரும்பியுள்ள சீடர்களின்
நலனுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுத்து, அவர்களை
ஓய்வெடுக்கும்படி பணிக்கிறார் இயேசு. பாலைநிலத்தில் தன்
சீடர்களை ஓய்வெடுக்க இயேசு அழைத்ததை, ஒரு சிறு உவமைக் கதை
வழியே புரிந்துகொள்ள முயல்வோம்.
கற்பனை கதைகள் சொல்வதில் தலைசிறந்த கலைஞர், ஈசோப்,
அடிக்கடி குழந்தைகளுடன் அமர்ந்து, கதை சொல்லி, சிரித்து
மகிழ்ந்திருந்தார். அவர் ஏன் தன் நேரத்தை, குழந்தைகளோடு
வீணடிக்கிறார் என்று அவரது நண்பர்கள் கேட்டனர். அவர்
நண்பர்கள் நடுவே ஒரு வில்லைக் கொணர்ந்தார். அந்த வில்லில்
கட்டப்பட்டிருந்த நாணைத் தளர்த்தி, அதை தரையில் வைத்தார்.
பின் தன் நண்பர்களிடம், "நாண் தளர்த்தப்பட்ட இந்த
வில்லைப்பற்றி என்ன நினைக்கிறீர்கள்?" என்று கேட்டார்.
நண்பர்களால் எந்த பதிலும் சொல்ல முடியவில்லை. எனவே, ஈசோப்
அவர்கள், அந்த வில்லை கையில் வைத்துக்கொண்டு, "இந்த
வில்லின் நாண் எப்போதும் விறைப்பாக இழுத்துக்
கட்டப்பட்டிருந்தால், இந்த வில் விரைவில் முறிந்துபோகும்.
அவ்வப்போது நாணைத் தளர்த்தி, தேவைப்படும்போது மட்டும் அதை
விறைப்பாகக் கட்டினால், வில்லை அதிக காலம்
பயன்படுத்தமுடியும்" என்று கூறினார். பணியும், ஓய்வும்
இணைந்து செல்லவேண்டும். ஓயாத பணி, ஒருவரை உடைத்துவிடும்.
தனிப்பட்ட வாழ்விலும், குடும்ப வாழ்விலும், இயந்திரமாக
இயங்கும் நாம், ஒவ்வொரு நாளும், தேவையான அளவு ஓய்வெடுப்பது
முக்கியம். ஓய்வுக்கு நேரம் ஒதுக்குவதுபோல், இறைவனுக்கும்
நேரம் ஒதுக்கி, தியானத்தில் ஈடுபடுவது, உடலுக்கும்,
உள்ளத்திற்கும் இன்னும் பல நன்மைகளைக் கொணரும். நம்மை
ஒருமுகப்படுத்தும் தியானங்கள், எவ்வளவு நன்மை பயக்கும்
என்பதை, ஒரு சிறுவர் குழு இவ்வுலகிற்கு அண்மையில்
சொல்லித்தந்துள்ளது.
10 முதல் 16 வயது நிறைந்த 12 சிறுவர்களும், அவர்களது
வழிகாட்டியான Ekkaphon Chanthawong அவர்களும், தாய்லாந்து
நாட்டின் Tham Luang குகையில் 16 நாட்களாக அடைபட்டிருந்த
நிகழ்வு, உலகெங்கும் பரவிய ஒரு செய்தி. ஜூலை 8,9,10 ஆகிய
மூன்று நாள்களில் இவர்கள் அனைவரும் மீட்கப்பட்டது, பெரும்
புதுமை என்று பேசப்படுகிறது. அச்சிறுவர்கள் அனைவரும்
உடலால் தளர்ந்திருந்தாலும், மனதளவில் பாதிப்புகள்
அதிகமின்றி அக்குகையைவிட்டு வெளியேறியதை, அதைவிட பெரிய
புதுமையாகக் கருதவேண்டும்.
ஜூன் 23ம் தேதி இந்த குகைக்குள் சிக்கிக்கொண்ட
இச்சிறுவர்களும், வழிகாட்டியும், 9 நாட்களுக்குப் பிறகு
கண்டுபிடிக்கப்பட்டனர். அந்த 9 நாட்களும், அந்தக்
குகையில், இருளில், குளிரில், உணவு ஏதுமின்றி,
அச்சிறுவர்கள் எப்படி வாழ்ந்தனர் என்பது, பெரும் புதுமையே.
இயல்பாகவே, சிறுவர்கள் என்றால் துடிப்பு நிறைந்தவர்கள்
என்பதை அறிவோம். அதிலும், குகைக்குள் சென்ற சிறுவர்கள்,
ஒரு கால்பந்தாட்டக் குழுவைச் சேர்ந்தவர்கள். துடிப்பும்,
துறுதுறுப்பும் நிறைந்த அச்சிறுவர்கள், ஒன்பது நாட்கள்,
அதாவது, 216 மணி நேரங்கள், 12,960 நிமிடங்கள், வெளி
உலகுடன் எவ்விதத் தொடர்பும் இன்றி, இருளில், குளிரில்,
பசியுடன் வாழ்ந்தனர் என்பது, எண்ணிப்பார்க்க இயலாத ஒரு
சூழல். இதற்கு ஒரு முக்கிய காரணம், அவர்களது வழிகாட்டி
Chanthawong அவர்கள் சொல்லித்தந்த தியான பயிற்சிகளே! உடலை
அதிகமாக செயல்படுத்தாமல், அச்சிறுவர்கள் தியான
முயற்சிகளில் ஈடுபட்டால், அவர்களால் உடல் சக்தியைக்
காப்பாற்றமுடியும் என்றும், குளிரும், இருளும், பசியும்
அதிகமாகப் பாதிக்காது என்றும் Chanthawong அவர்கள்
சொல்லித்தந்தது, அச்சிறுவர்களைக் காப்பாற்றியது.
"நீங்கள் பாலைநிலத்திலுள்ள தனிமையான ஓர் இடத்திற்குச்
சென்று சற்று ஓய்வெடுங்கள்" என்று தன் சீடர்களிடம் இயேசு
கூறியதன் பொருளுக்கு மற்றுமோர் எடுத்துக்காட்டாக
விளங்குபவர்கள், தாய்லாந்து சிறுவர்கள்.
பாலைநிலத்தில், தனிமையைத் தேடிச்செல்வது அங்கேயேத்
தங்குவதற்கு அல்ல, மாறாக, தனிமையில் பெற்ற இறை அனுபவத்தை,
மக்களோடு பகிர்ந்துகொள்ளவே அந்தத் தனிமை. இதை நமக்குச்
சொல்லித்தருகிறது இன்றைய நற்செய்தியின் இறுதிப் பகுதி.
பாலை நிலத்திற்கு இயேசுவும், மற்ற சீடர்களும் சென்றுள்ளனர்
என்பதை அறிந்துகொண்ட மக்கள் அங்கும் அவர்களைத்
தேடிச்சென்றனர். பாலை நிலமென்றும் பாராமல், தங்களைத் தேடி
வந்த மக்களைக் கண்டதும் இயேசு நடந்துகொண்டது, நமக்கு
மற்றும் ஒரு பாடமாக அமைகிறது.
மாற்கு நற்செய்தி 6: 34
இயேசு கரையில் இறங்கியபோது, பெருந்திரளான மக்களைக்
கண்டார். அவர்கள் ஆயரில்லா ஆடுகளைப்போல் இருந்ததால்
அவர்கள் மீது பரிவு கொண்டு, அவர்களுக்குப் பலவற்றைக்
கற்பித்தார். என்று இன்றைய நற்செய்தி முடிவடைகிறது.
பணிகளில் மூழ்கியதால், உண்ணவும் நேரமின்றி தவித்த
சீடர்களுடன் பாலை நிலத்தை நாடிச்சென்ற இயேசு, அங்கும்
மக்கள் தங்களைத் தேடி வந்துள்ளனர் என்பதை அறிந்ததும், தனது
தேவைகளையும், தன் சீடர்களின் தேவைகளையும் புறந்தள்ளி,
மீண்டும் மக்களின் தேவைகளை நிறைவேற்றும் பணியைத்
துவக்கினார் என்று இன்றைய நற்செய்தி முடிவடைகிறது.
இரண்டு சிந்தனைகளை இன்று நாம் மனதில் ஆழப்பதிப்போம்.
வேலைகளில் மூழ்கித் தத்தளிக்கும் நாம், ஒவ்வொரு நாளும்
சிறிது நேரம் ஒதுக்கி, இறைவனுக்கும், நம்முடைய நலனுக்கும்
தகுந்த இடத்தை வழங்க முயல்வோம். நமது தேவைகளுக்காக நேரம்
ஒதுக்கும் சூழல்களிலும், அடுத்தவர் தேவை அதிகம் என்பதை
நாம் உணர்ந்தால், நமது தேவைகளை ஒதுக்கிவிட்டு,
அடுத்தவருக்கு உதவிக்கரம் நீட்டும் தாராள மனதை இறைவன்
நமக்குத் தரவேண்டும் என்று மன்றாடுவோம்.
ஞாயிறு அருவி மறையுரைகள் இனிய தோழன்
மறையுரை புனித பேதுரு பாப்பிறைத் தமிழ்க்
கழகம் பெங்களூர்
பொதுக்காலம் 16-ஆம் ஞாயிறு
முதல் வாசகப் பின்னணி (எரே. 23:1-6)
இறைவன் கண்ணுக்கு புலப்படாதவர், அவருக்கு உருவம்
கிடையாது. அவர் மனித உணர்விற்கும் உறவிற்கும்
அப்பாற்பட்டவர் என்று தங்களுக்கு தாங்களே வரையறைகளை
வைத்து உண்மை இறைவனை உதறித்தள்ளி வாழ்ந்தவர்கள்
இஸ்ராயேல் மக்கள். இந்த இஸ்ராயேல் மக்களுக்கு இறைவன்
தன்னை ஒர் சாதாரண மனிதனாக வெளிப்படுத்துகிறார். இறைவன்
தன்னை ஓர் ஆசானாகவோ அல்லது அறிஞராகவோ வெளிப்படுத்தவில்லை.
மாறாக, ஒர் ஆயனாக வெளிப்படுத்துகின்றார். இஸ்ராயேல்
மக்களுக்கு ஆடு வளர்க்கும் தொழிலே முதல் தொழிலாக
இருந்துது. எனவே ஆயனின் பண்புகளும் கடமைகளும்
ஆழப்பதிந்த ஒன்றாக இருந்திருக்கும். இஸ்ராயேல் மக்களின்
வாழ்வோடு ஒன்றிப்போன ஒன்றாக இருந்திருக்க வேண்டும்.
இஸ்ராயேல் தலைவர்கள் தாங்கள் வழி தவறிபோனதோடு
மட்டுமல்லாமல் மக்களையும் தவறான வழியில் நடத்தி
வந்தனர். எனவேதான் இறைவன் தன்னையே காப்பவராக,
மேய்ப்பவராக, வழிநடத்துபவராக, எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக,
நல்ல ஆயனாக இறைவாக்கினர் எரேமியா வழியாக
வெளிப்படுத்துகின்றார்.
இரண்டாம் வாசகப் பின்னணி (எபே 2:13-18)
எபேசு நகர மக்களில் பாதிக்கு மேற்பட்டோர் புற இனத்தவராக
இருந்தனர். யூத கிறிஸ்தவர்களுக்கும் புற இன
கிறிஸ்தவர்களுக்குமிடையே பல ஏற்றத்தாழ்வுகள் நிலவி வந்தன.
யூத கிறிஸ்தவர்கள் தங்களை உயர்ந்தவர்களாக எண்ணி வந்தனர்.
இந்த சூழலில் தான் தூய பவுலடியார் இயேசுவின் பாடுகள்,
சிலுவை மரணம், உயிர்ப்பு இவை மனிதரிடையே நிலவும்
ஏற்றத்தாழ்வுகள் அனைத்தையும் நீக்கிவிட்டதை தெளிவாக
எழுதுகிறார். திருமுழுக்கு பெற்ற அனைவரும் சமம்.
கிரேக்கரானாலும், யூதரானாலும், பிற இனத்தவரானலும்,
அடிமையானாலும் எல்லோரும் இயேசுவின் பெயரால் பெற்ற
திருமுழுக்கினால் சகோதரர்கள் என்ற நிலையை, உறவை
அடைகிறார்கள். எனவே இயேசு நல்ல தலைவர், வழிகாட்டி
என்பதனை தூய பவுல் எபேசு நகர மக்களுக்கு தெளிவாக
எழுதுகின்றார்.
நற்செய்தி வாசகப் பின்னணி (மாற்கு 6:30-34)
இயேசு தன்னையே நல்ல ஆயனாக அறிமுகப்படுத்துகிறார். ஏன்?
உரோமையரின் அடிமைத்தனத்தில் வாழ்ந்த யூதர்கள் உரோமை
அரசு அலுவலர்களாலும், தலைமை குருக்கள், பரிசேயர்கள்,
சதுசேயர்களாலும் ஏமாற்றப்பட்டு, ஒடுக்கப்பட்டு,
வஞ்சிக்கப்பட்டு வந்தார்கள். இந்த யூத மக்கள் தங்களின்
முகவரி இழந்தவர்களாய் வாழ்ந்து வந்தனர். என்றாவது மீட்டி
வராதா என்ற ஏக்கத்தில் இருந்த மக்களுக்கு இயேசுவின்
போதனை ஆறுதல் தந்தது. இயேசுவை தேடிவந்த மக்களின்
முகங்களில் ஏமாற்றம் தெரிந்தது, ஏக்கம் இருந்தது. எனவே
இயேசு அவர்கள் மீது பரிவு கொள்கிறார்.
மறையுரை
"பூரிவு கொண்டார்" என்ற ஒரே வாக்கியத்தை மட்டும் இந்த
மறையுரை நூலில் சிந்திக்கலாம். இந்த பரிவு அன்பில்
கலந்த பரிவு. இதனை ஆங்கிலத்தில் மொழிபெயர்ந்தால்
"Compossion" என்று சொல்லலாம். இந்த பரிவில் கலந்த அன்பு
எத்தகையது? ஓர் தாயானவள் தன் பேறுகால வேதனையில் தன்
உயிரை எல்லாம் ஒன்றிணைத்து பேறுகால வேதனையை தாங்கி
பிள்ளையை பெற்றெடுப்பாள். பெற்ற சிறிது நேரத்திலேயே தன்
வலியையெல்லாம் மறந்து தன் குழந்தையை தன் மார்போடு
அணைத்து தன்னையே அறியாமல் பாலுட்டூபவளே அதனை விட சிறந்த
அன்பு யேசுவின் அன்பு அதனைவிட சிறந்த பரிவு இயேசுவின்
பரிவு விவிலிய பக்கங்களை புரட்டிப் பார்த்தால்
இயேசுவின் அன்பு எல்லையற்றது பரந்து கிடப்பதை காணலாம்.
எல்லோரும் இவள் விபச்சாரி இவளைக் கல்லால் எரிந்து
கொல்லவேண்டும் என்றனர் ஆனால் இயேசு மட்டும் "பாவம்
செய்யாதே சமதானமாய் போ" என்றார். சக்கேயு பாவி, சக்கேயு
சபிக்கப்பட்டவன் என்று எல்லோ ராலும் வெறுத்து
ஒதுக்கப்பட்ட போது, இவனும் அபிரகாமின் மகன் என்றார்.
இயேசு (லூக்கா 19:1-10) குருட்டுப்பயயலே கத்தாதே
சும்மாயிறு என்று சுற்றியிருந்தவர்கள் எல்லோரும் அதட்டிய
போது இயேசு மட்டும் பார்த்திமேயூ என் பக்கத்தில் வா,
உனக்கு பார்வை தருகின்றேன் என்றார் (மாற்கு 10:46) இவன்
ஊதாரி, சொத்தை எல்லாம் விற்று தின்றவன் என்று ஊரே
குற்றம் சாட்டிய போதும் இவன் இறந்திருந்தான் இப்போது
உயிர்பெற்று விட்டான் என்ற தந்தையின் அன்பை தரணிக்கு
சொன்னவர் இயேசு (லூக்கா 15:11-32) இப்படி இயேசுவின்
அன்பை அடுக்கிக் கொண்டே செல்ல லாம். எல்லையில்லாமல்
அன்பு செய்யும் இறைவனை நாம் எப்படி அன்பு செய்கிறோம்?
இன்று நம்மிடையே அன்பு எப்படி இருக்கின்றது.
என்ற பாடல் வரிகள் இன்றைய அன்பின் உண்மை நிலையை
விளக்குகின்றது. ஐந்து வயதில் அண்ணன் தம்பி 10 வயதில்
பங்காளி இதுதான் அன்பின் இன்றைய நிலை, ஏன் இந்த நிலை?
நமது அன்பு பரிவில் நிலைத்திருப்பதை விட்டுவிட்டு
பணத்தில் நிலைத்திருப்பதால் தான் அப்படியென்றால்
இயேசுவுக்கு மட்டும்தான் இந்த அன்பு சாத்தியமா? இல்லை
எல்லோருக்கும் உண்டு. அன்னை மரியாளுக்கும் சூசைக்கும்
இந்த அன்பும் கணவன் மனைவி உறவும் இன்று நமக்கு
சாத்தியம் இல்லையா? அல்லது தோபித்துக்கும்
தொபியாவுக்கும் இருந்த மகன் தந்தை உறவு இன்று நமக்கு
ஏன் சாத்தியமில்லை? உண்டு இயேசுவை போல நாமும் களைப்-
பிலும் சோர்விலும் பிறரை முழுமையாக அன்பு செய்யும்
போது. மாம் நனைக்கலாம் இவர்கள் அனைவரும் விவிலிய
கதா-பாத்திரங்கள், ஆனால் நொடிக்கு நொடி மாறிக்
கொண்டிருக்கும் இந்த உலகில் உண்மை அன்பு எப்படி
சாத்தியம் என்று 3 வருடங்களுக்கு முன் அமெரிக்காவில்
நடந்த சம்பவம் ஒன்றை செய்தித். தாளில் வாசித்து
நினைவுக்கு வருகின்றது.
அது காலை நேரம் எல்லோரும் பரபரப்பாக அவரவர்கள்
அலுவலில் ஈடுபட்டிருந்தார்கள். தனியார் மருத்துவமனை
ஒன்றில் இளைஞன் ஒருவன் கையில் துப்பாக்கியை எடுத்து
கண்ணில் பட்டவர்களை எல்லாம் சுடத்துவங்கினன்.
எல்லோரும் உயிர்பிழைத்தால் போதும் என்று
ஒடிக்கொண்டிருக்கிறார்கள். ஒரு பெண் மட்டும் அவனை
நோக்கி வருகின்றாள். அவளிடம் பயம் இல்லை. இந்த இளைஞனோ
அவளை குறிவைக்கிறான் இவளோ சிறிதும் தயக்கமின்றி அவன்
அருகில் வந்து அவனை அணைத்து முத்தமிட தொடங்குகிறாள்.
இளைஞன் கையிலிருக்கும் துப்பாக்கியை கீழே போடும் வரை
முத்தமிட்டு கொண்டே இருக்கிறாள். அவனும் துப்பாக்கியை
தாக்கி எறிந்து விட்டு காவலர்களிடம் சரணடைகிறான்.
பத்திரிகை நிபுணர்களும் தொலைக்காட்சி நிபுணர்களும் அந்த
பெண்மணியிடம் எல்லோரும் உயிருக்காக அஞ்சி ஓடிக் கொண்டே
இருக்க உங்களுக்கு மட்டும் எப்படி இவ்வளவு தைரியம்
வந்தது என்பதற்கு அவள் அன்புக்காக ஏங்கும் இயேசுவை இந்த
இளைஞனிடம் கண்டேன் என்றாள். அன்பு செய்வது
எல்லோருக்கும் முடியும் எல்லாருக்கும் சத்தியம்
எப்போதும் இயேசுவைப் போல உழைப்பாலும் களைப்பிலும்
சோர்விலும் இலவசமாய் அன்பை கொடுக்கும் போது அன்பை
தாராளமாய் கொடுக்கும் போது ' இயேசுவை அன்பு செய்யவும்,
இயேசுவை போல அன்பு செய்யவும், ' இயேசுவாய் அன்பு
செய்யவும் முடியும்.
பிற மறையுரைக் கருத்துக்கள்
1. இறைவன் தன்னை ஆயனாக வெளிப்படுத்துகிறார். இன்று பல
பிரிவினை சபைகள் உருவ வழிபாட்டிற்கு தவறான விளக்கம்
கொடுத்து மக்களிடையே பல குழப்பங்களை ஏற்படூத்தி
வருகின்றனர். அவர்களின் கேள்விகளுக்கெல்லாம் பதிலாக
இன்றைய வார்த்தை வழிபாடு அமைந்துள்ளது
2. இயேசு களைப்புடன் வந்த சீடர்கனை ஓய்வு எடுக்க
சொல்கின்றார். இயேசு ஒரு நல்ல தலைவனாக இங்கு பணி
செய்கின்றார். பணியாளனின் உழைப்பை மட்டுமே கருத்தில்
கொண்டு அவனை கசக்கி பிழியாமல் அவனின் ஓய்வை
காண்கின்றார்.
மேலே செல்ல அன்பின்மடல்-முகப்பு
ஆண்டவர் ஆயர்.
ஒரு நல்ல ஆயர் ஆடுகள் மேல் இரக்கம் உடையவர்,
கனிவுடையவர். இன்றைய நற்செய்தியில் "அவர்கள் ஆயரில்லா
ஆடுகளைப்போல் இருந்ததால் அவர்கள்மீது பரிவுகொண்டு,
அவர்களுக்கு பலவற்றைக் கற்பித்தார்" (மாற். 6 : 4)
என்பதை, இம்முதல் வாசகழும் இதே கருத்தை விளக்குவதைக்
காண்க.
ஆண்டவர் நம் ஆயர்
திருப்பாடல் ஆசிரியர் "ஆண்டவரே என் ஆயர்; எனக்கேதும்
குறைவு இல்லை" (திபா. 23) என்பார். வாசகத்தில் வரும்.
ஆயராகிய நம் கடவுளும் ஆடுகளின் மேல் அக்கறை கொண்டவர்;
மந்தையை சிதறடிக்கும் போலி ஆயர்களை, மந்தையின்
எதிரிகளைத் துரத்தியடித்து, தம் கோலும் கைத்தடியும்
கொண்டு, மந்தையைப் பாதுகாத்து, வழி நடத்துவார் (திபா.
23). நற்கழனிகளுக்குக் கொண்டு சென்று, அவற்றிற்கு உண்ண
உணவும் அருந்த நீரும் அளிப்பார். எனவேதான்,
"பசும்புல்வெளி மீது எனை அவர் இளைப்பாறச் செய்வார்;
அமைதியான நீர்நிலைகளுக்கு எனை அழைத்துச் செல்வார்.
என்னுடைய எதிரிகளின் கண்முன்னே எனக்கொரு விருந்தினை
ஏற்பாடு செய்கின்றீர்'" என்பார் திருப்பாடல் ஆசிரியர்
(திபா, 23). இந்த ஆயன் பாதுகாப்பிலும் கண்
காணிப்பிலும் ஆடுகள் "அச்சமுறா;. திகிலுறா; காணாமலும்
போகா," என்கிறார் ஆண்டவர்" (எரே. 23 : 4). இத்தகைய
ஆயரைக் கொண்டுள்ள நாம் கலக்கமுறுவதற்கு என்ன இருக்கிறது?
"அவர்கள்மீது பரிவு கொண்டு, அவர்களுக்குப் பலவற்றைக்
கற்பித்தார்" (மாற். 6 : 34) என்ற சொற்கள் நமக்கு
திடமளிப்பனவாக. நாம் ஆண்டவருக்குப் பணிந்து நடக்கும்
ஆடுகளாக இருக்கிறோமா? அல்லது, பாழாக்கும் ஆயர்களுக்கு
நம்மை அடகு வைக்கிறோமா? ஆண்டவர் மட்டுமே நம்
ஆயராயிருக்கு மட்டும் நமக்குக் குறையேதுமிராது என்பதை
உணர்ந்து இந்த நல்ல ஆயருக்கு, அவரது மதிப்பீடுகளுக்கு
அடிபணிந்து நடப்போமா?
ஆண்டவர் நம் அரசர்.
தாவீது அரசரின் குலக்கொழுந்து நம் ஆயர். "அவனது அரசை
நான் என்றும் நிலைநிறுத்துவேன். நான் அவனுக்குத்
தந்தையாக இருப்பேன். அவன் எனக்கு மகனாக இருப்பான்" (2
சாழு. 7 : 19 - 14) என்பது நம் அரசராகிய கிறிஸ்துவைப்
பற்றிக் கூறப்பட்டனவன்றோ? "அரசராக இருந்து அவர் ஆட்சி
செய்வார்'' (23: 5). அவர் நீதியை நிலைநாட்டுபவராக
இருப்பார். அவரது பெயர் "ஆண்டவர் நமது நீதி" (23 : 6)
என்பதே. அரசரின் அணிகலன் நீதியே என்பதை நாம் அறிவோம்.
அந்த நீதியுள்ள அரசரின் மக்களாக வாழவிரும்பும் நாமும்
நீதிக்கு எடுத்துக்காட்டுகளாய் வாழவேண்டும். நாம்
நீதியுள்ள வாழ்க்கை வாழ்வதோடு நீதிக்காகக்
குரல்கொடுத்துப் போராடவும் தயங்கக் கூடாது.
எங்கெல்லாம் அநீதி தலைவிரித்தாடுகிறதோ, அங்கெல்லாம் நம்
குரல் ஒலிக்க வேண்டும். "நீதிநிலைநாட்டும் வேட்கை
கொண்டோர் பேறுபெற்றோர்; ஏனெனில் அவர்கள்
நிறைவுபெறுவர்" (மத். 5 : 6) என்பது நீதிக்காக
உழைப்பதில் நாம் காட்ட வேண்டிய வேட்கையைக் குறிக்கிறது
எனலாம். நீதிக்காகப் பசியும் தாகழும் கொள்கிறோமா?
அல்லது எது எவ்வாறிருந்தால்தான் என்ன? நமக்கு எதற்கு
தொல்லைகள் என்று வாளாதிருக்கிறோமா? நீதிக் கடவுளோடு
கைகோர்த்து நடப்போம். அதே வேளையில் நம்மை நீதிக்காகப்
பாடுபடத் தூண்டுபவர் இறைவனே என்பதை உணர்வோம். இந்த
உணர்வே நமக்கு உறுதியையும் நம்பிக்கையும் அளிக்கும் (12
: 6). "வல்லமைமிக்க அரசரே! நீதியை நீர்
விரும்புகின்றீர்; நேர்மையை நிலைக்கச் செய்கின்றீர்;
யாக்கோபினரிடையே நீதியையும் நேர்மையையும் நீர்தாமே
நிலைநாட்டுகின்றீர்"" (திபா. 99 : 4) என்று அவரைப்
போற்றுவோமா? "வானங்கள் அவரது நீதியை அறிவிக்கின்றன"
(திபா. 97 : 6). அறிவுள்ள மனிதர்களாகிய நாம் ....? ? ?
ஆண்டவர் நமது நீதி.
இரண்டாம் வாசகம் எபே. 2:13-18
கிறிஸ்து மக்கள் அனைவருக்கும் சமாதானம் கொண்டு வந்தார்
என்பது இன்றைய வாசகக் கருத்து. கிறிஸ்து இயேசுவில்
திருமுழுக்குப் பெற்ற அனைவரும் அவரது சகோதரர்களே, இறைப்
பிள்ளைகளே. எனவே நம்மிடையே குலம், சாதி, பணம், பதவி
இவற்றின் அடிப்படையிலே யாதொரு வேறுபாடும் இருக்கக்கூடாது
(காண் கலா. 3 : 27 28).
தொலைவிலிருந்து அருகே
நாம் எல்லோருமே பாவத்தால் கடவுளை விட்டு அகன்றுவிட்ட
நிலையிலே உள்ளோம்; அவரிடமிருந்து தொலைவில்
பிரிந்துவிட்டோம். எனவே, சாதி வெறுப்பினால், பணத்
திமிரால், அதிகார மமதையால் கிறிஸ்து நமக்கே உரியவர்;
கோவில் பணி, அதன் நடைமுறைகள் நம்முடையன; பிறர் அதில்
தலையிடக்கூடாது என்று எல்லாம் எண்ணுவதும் தவறிலும்
தவறு. கிறிஸ்து இயேசுவில் கீழ் இனத்தவரும் இல்லை, மேல்
இனத்தவரும் இல்லை. அவர்முன் நாம் எல்லோரும்
"தொலைவிலிருந்து அருகிலே கொண்டுவரப் பட்டவர்கள்" என்பதை
உணர்ந்து, சாதி அடிப்படையிலே, மத அடிப்படையிலே பிறரை
இனப்படுத்துவதைத் தவிர்ப்போம்! "சாதிகள் இல்லையடி
பாப்பா" என்று பாடினார் பாரதியார். ஆண் சாதி, பெண்
சாதியன்றி பிற சாதி யாமறியோம் என்ற முறையிலே எல்லோரையும்
ஓரினம் ஓர் குலமாக நாம் அணைத்துக் கொள்வோமா? நம்
தமிழகத் திருச்சபையின் அடிப்படைத் தேவைகளில் இது
முதன்மையானது என்பதை உணர்வோமா? கோவிலில் மட்டுமன்று,
வீடுகளிலும், வீதிகளிலும், ஏன் கல்லறைகளில்கூட, சிலரை
நாம் தொலைவில் வைத்துவிட்டோமே ! இது நியாயமா? இயேசு
அருகிலே கொணர்ந்தவரை நாம் தூர வைப்பது இயேசுவையே
பழிப்பதன்றோ? நம்மையும் தொலைவிலிருந்துதானே அவர்
கூட்டிவந்துள்ளார்? எனவே நம்மில் இனி "தொலைவு",
"அருகில்" என்ற பாகுபாடு மறையவேண்டும். அதற்காகக்
கங்கணம் கட்டி உழைப்போமா? அன்றாடம் நம்முடைய வாழ்விலே
இப்பண்பாட்டை வளர்ப்போம். பின் பங்கிலே, ஊரிலே, நாட்டிலே
குல, இன, சாதி வேறுபாடுகளை அகற்ற முயற்சி செய்வோம்.
செயலாற்றும் கிறிஸ்து!
சிலுவையிலே கிறிஸ்துவின் இதயம் குத்தித் திறக்கப்பட்டது
ஒர் அறிகுறி. எருசலேம் திருக்கோயிலின் திரைச்
சீலைகள், தலைமைக் குருவை பிற குருக்களிடமிருந்தும்,
குருக்களை மக்களிடமிருந்தும் பிரித்து வைத்தன.
கிறிஸ்துவின் இறப்பிலே இத்திரைச் சீலைகள்
கிழிக்கப்பட்டுவிட்டன. அவரின் திறக்கப்பட்ட இதயம் இதன்
அறிகுறி. எனவே, திரைச்சீலை கிழிந்து, தடை மதில் உடைந்தது.
இனித் திருத்தூயகம் அனைவர் நுழையும் இடமாகிறது.
கிறிஸ்துவின் இரத்தம் அனைவரின் பாவங்களையும்
கழுவிவிட்டது. அவரே நம்மிடையே பகைமையும் விரோதத்தையும்
போக்கிச் சமாதானத்தைக் கொண்டு வந்துள்ளார். அவர்
வழியாகவே நாம் எல்லோரும் ஒரு குலமாகத் தந்தையிடம் தேவ
ஆவியார் வழி அணுகிவரும் பேறு பெற்றுள்ளோம் (எபே 2 :
18).
நாம் இப்போது ஒரு புதிய மனுக்குலம் (எபே 2: 15).
இயேசுவால் கட்டப்பட்ட ஒரு புதிய ஆலயம். "உங்கள் உடல்
நீங்கள் கடவுளிடமிருந்து பெற்றுக்கொண்ட தூய ஆவியார்
தங்கும் கோவில்" (1கொரி. 6:19). இங்கே திரைச்சீலைகள்
கிடையா; இங்கே தடைமதில்கள் கிடையா. எனவே, கிறிஸ்துவின்
சிலுவை, அவரது திரு இரத்தம், அவரது ஊனுடல் நமக்குக்
கொடுத்துள்ள "சமாதான நற்செய்தியை" (2 : 17) நாம் நம்
அன்றாட வாழ்விலே செயல்படுத்துவோமா? ஏழையென்றும்
அடிமையென்றும் எவனுமில்லை நம்மிடையே; இழிவு பெற்ற மனிதர்
என்போர் நம்மிடையே எவனுமில்லை என்பதை உணர்வோம். இறைவன்
முன் நாம் எல்லோரும் மீட்கப்பட்ட தலீத்துகளே !
கிறிஸ்துவே நம் சமாதானம்.
நற்செய்தி மாற்கு 6:30-34
ஐந்து அப்பங்களை இயேசு பலுக்கிய நிகழ்ச்சியின்
முன்னுரையாக வருகிறது இன்றைய வாசகம். இயேசுவினுடையவும்
அவருடைய சீடருடையவும் "இரு முனை" வாழ்வை இப்பகுதி
சுட்டுகிறது. செயல்புரியும் இயேசுவுக்குச் செபம் தேவை;
செபம் செய்த இயேசவுக்குச் செயல் கடமை. செபமும்
செயலும் ஒரு நாணயத்தின் இரு பக்கங்களாக அமைந்து
இயேசுவினுடைய வாழ்வைச் செம்மைப்படுத்துகின்றன எனலாம்.
ஆசான் வழியே மாணவன் வழி என்பதை உணர்வோமா?
செபம் வேண்டும்
திருத்தூதரும் சரி, இயேசுவும் சரி, நாள் முழுவதும்
நற்செய்தியைப் போதிப்பதில் ஈடுபட்டனர். அதே வேளையில்
போதனையே போதும், செயலே எல்லாம் என்ற நிலையிலே அவர்கள்
அமைந்துவிடவில்லை. "தனிமையான இடத்துக்கு" இயேசு அவர்களை
அழைத்துச் செல்கிறார் என்று 2 தடவை இவ்வாசகத்தில்
வருகிறது (மாற் 6 : 31 - 32) தனிமையான இடத்திற்குச்
செல்வது என்பது நற்செய்திகளிலே, ஒய்வெடுக்கச் செல்வதைக்
குறிக்கும்; அதே வேளையிலே, செபம் செய்யச் செல்வதையும்
சுட்டும் (காண் மாற்.1: 35). இரவிலே மலைக்குச்
சென்றார் இயேசு என்பதும், அவரது செப வாழ்வைச்
சுட்டுவதாகும். இயேசு செபத்தின் இன்றியமையாமையை
உணர்ந்தவர். எனவேதான், "சோதனைக்குட்படாதபடி
விழித்திருந்து செபியுங்கள்" (14 :38) என்றார்.
"கேளுங்கள் உங்களுக்குக் கொடுக்கப்படும்" (மத். 7 : 7)
என்றார். பவுலும், "இடைவிடாது இறைவனிடம் வேண்டுங்கள்"
(1 தெச. 5 : 46 - 17) என்றார். நாம் கற்பனை செய்வதற்கு
மேலானவையெல்லாம் செபம் பெற்றுத் தருகிறது என்பதை
உணர்வோம். உணர்ந்து, உருக்கமாக நமது தேவைகளுக்காக,
பிறரின் தேவைகளுக்காக, நாட்டின் நலனுக்காகச்
செபிப்போம்.
செயல் வேண்டும்
நம்முடைய தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்வதற்கு மட்டுமன்று;
பிறருக்காக, பிறர் நலனுக்காக நாம் செயல்பட வேண்டும்.
நான், எனது, எனக்கு என்பதைச் சிறிது தள்ளி வைத்துவிட்டு,
பிறரது நிலையை, ஏழைகளின், நசுக்கப்பட்டோரின் நிலையைச்
சற்றுக் கவனிப்போம். எல்லா மனிதரும் சுடவுளின் சாயல்
என்பதை உணர்வோம் (தொநூ. 1 : 26 - 27). கடவுளின்
பிரதிபலிப்புகள் துன்புற்று நலிவதைக் காண்போம். இதற்கு
நாம் தூரம் தொலைபோக வேண்டியதில்லை. நம்மைச் சுற்றியே
எத்தனை பேர் நசுக்கப்பட்ட சடவாழ்வு வாழ்கின்றனர்?
இவர்கள் வாழ்கின்றார்கள் என்பதைவிட, செத்துக்
கொண்டிருக்கிறார்கள் என்று கூறலாமன்றோ! இயேசுவும் அவர்
சீடரும் "உண்பதற்குச் கூட நேரமில்லை" (8 : 3) என்ற
முறையிலே நற்செய்தி போதித்தனர்; நோயுற்றோரைக்
குணப்படுத்தினர்; பசியால் வருந்தியோருக்கு உணவளித்தனர்.
தம்மைப் பின்பற்றிய கூட்டம் ""ஆயனில்லா ஆடுகள்
போலிருந்ததால் அவர்கள் மீது மனமிரங்கி நெடுநேரம் இயேசு
போதிக்கலானார்"' (6 : 84) என்பது நமக்குப் பாடமாயமைய
வேண்டும். ஒய்வு தேடிய இயேசு, ஒய்வைத் தள்ளிவிட்டுச்
செயற்படுகிறார். என்னே அவரது செயல் வேகம்?
"மனமிரங்கினார்'" என்ற சொல்லுக்குக் "குலை
நடுங்கினார்'" என்பது அடிப்பொருளாகும். பிறர் துன்பம்
கண்டு இயேசு குலை நடுங்கியது போல், "பிறர் கண்ணில்
நீர் வடிந்தால் என் நெஞ்சம் உருகுதையா" என்று நாம்
கூறமுடியுமா? நமது திருச்சட்டமாகிய அன்பை இயேசு நம்
இதயங்களில் பொறித்து வைக்க நாம் அனுமதிப்போமா? (எரே. 31:
33). செயல் வாழ்வுதான். நம் செப வாழ்வு; விசுவாச வாழ்வு
இவற்றிற்கு வலுக்கொடுக்கிறது என்பதை உணர்வோமா? நம்
வாழ்வில் செபமும் அன்புச் செயல்களும் ஒன்றுபட்டு
நடக்கும் முறையிலே நம் நடத்தையை அமைப்போமா? செபம்
மட்டுமே நம் வாழ்க்கையை ஆக்கிரமிக்கும் போது நாம்
செத்தவர்கள் ஆகிறோம் (யாக் 2 :18- 17). செயல் மட்டுமே
நம்மை ஆக்கிரமிக்கும்போது நாம் வெறும் இயந்திரங்களாக
மாறி விடுகிறோம். எனவே, "அன்பின் வழியாய்ச்
செயலாற்றும் நம்பிக்கை ஒன்றே" (கலா. 5: 6) நம்மை
ஆட்கொள்ளட்டும்.
அவர்கள் மீது மனமிரங்கினார்.
அருள்பணி: மாணிக்கம் - திருச்சி
ஊராரும், உடனிருப்பவர்களும் என்னால் வாழ்கிறார்களா?
அன்றொரு நாள், அது ஒரு மாலை பொழுது. மக்கள் எல்லாரும் வேலை
முடித்துவிட்டு வீட்டிற்கு வரும் நேரம். நானும் என்
வீட்டிற்கு வேகமாக வாகனத்தில் வந்து கொண்டிருந்தேன். எப்போதுமே
நான் வீட்டிற்குள் நுழைந்தவுடன் என் விழிகள் தேடும் முதல்
முகம் என் தங்கையின் முகம்தான். வீடு முழுவதும்
தேடிவிட்டு, தெருவிலும் தேட ஆரம்பித்தேன். அந்தோ பரிதாபம்!
என் தங்கை அருகிலுள்ள ஒரு சாக்கடையில் விழுந்து கிடந்தால்,
உடனே ஓடிச் சென்று அவளைத் தூக்கி, தண்ணீரால் கழுவி மெதுவாக
அவளை நாற்காலியில் அமர வைத்தேன். ஏன் பாப்பா இப்படிப் பண்ண,
ஏன் வெளிய போன? என்று கேட்டேன். அவளிடம் பதில் ஒன்றுமில்லை.
அப்போதுதான் நான் சிந்தித்தேன். இவளைப் போன்று எத்தனை பேர்
இந்த உலகத்தில் இருப்பார்கள். நான் வாழும் இக்கோவை மாநகரத்தில்
எத்தனை மனிதர்கள் இப்படி இருப்பார்கள் என ஏங்கினேன். வருத்தப்பட்டேன்.
அக்கணமே என்னில் உதித்த எண்ணம்தான் " ஈர நெஞ்சம்" என்ற அறக்கட்டளை.
என் தங்கை மனநலம் பாதிக்கப்பட்ட ஒரு பெண்மணி. அவள்
வீட்டிலிருந்து அன்று வெளியே சென்று, சாக்கடையில்
விழுந்துகிடந்த தருணம், எத்தனையோ பேர் இப்படித்தானே
விழுந்து கிடப்பார்கள் என்ற சிந்தனையைக் கொடுத்தது. எனவே
இனிமேல் என் பார்வையில் இப்பேர்ப்பட்டவர்கள் நலமான
வாழ்வைப் பெற வேண்டுமென்ற ஆசையில் இந்த அறக்கட்டளையை
நிறுவி, அதன் வழியாக மனநலம் பாதிக்கப்பட்டவர்களை, ஆதரவற்றவர்களை,
யாருமில்லலாமல் தெருவிலே சுற்றித் திரிபவர்களை காப்பகத்திற்கு
அழைத்து வந்து, சிகிச்சை அளித்து, ஆற்றுப்படுத்தி, அவர்களின்
வீட்டார் இருந்தால் அவர்களிடத்தில் ஒப்படைத்து, நலமான
வாழ்வை அவர்களுக்கு கொடுத்து கொண்டிருக்கிறார் இந்த அறக்கட்டளையின்
நிறுவனர் திரு. மகேந்திரன் அவர்கள். இவர் கோவையில்
மோட்டார் உதிரிப் பாகங்கள் தயாரிக்கும் நிறுவனத்தை நடத்தி
வருகிறார். எப்படி இந்த எண்ணம் உங்களில் உதித்தது என்று
அவரிடத்தில் கேட்ட பத்திரிக்கையாளருக்கு அவர் கொடுத்த பதில்:
"என் தங்கை யாருமில்லாமல் தவித்த தவிப்பின் உச்சக்கட்டமே
அவள் சாக்கடையில் விழுந்து, சகதியில் புரண்டு, எழுந்து
நிற்ககூட முடியாமல் கிடந்த ஒரு அவலநிலை. என் தங்கை போன்று
எவ்வளவு பேர் இந்த கோவை நகரத்தில் இருப்பார்கள், அவர்களுக்கு
நலமான வாழ்வை அமைத்துகொடுக்க வேண்டுமென்ற ஆவல்தான் என்னை
இந்தளவு மற்றவர்களுக்காக வாழ வைத்தது. இன்று என்னால் அவர்களின்
முகத்தில் புன்னகையை உருவாக்க முடிகிறது, அவர்களின் இதயத்தில்
மனமகிழ்வைக் கொடுக்க முடிகிறது" என்றார். உடன் பிறந்த தங்கையும்,
உடன் பிறவா ஊராரும் என்னால் வாழ்கிறார்கள் என்று சொல்லாமல்
சொல்லி நிற்கிறது திரு. மகேந்திரனின் மகத்தான சேவை.
இறைஇயேசுவில் இனியவர்களே,
இன்றைய உலகம் நம்முடைய வாழ்வை மட்டுமல்ல, நம் எண்ணத்தையும்,
வாழ்க்கை முறையையும், வாழ்வியல் சிந்தனைகளையும்
குறுக்கிவிட்டது. சிந்திக்கின்ற யாவற்றையும் உயர்வாக
சிந்தித்த நம் சமூகம், இன்று எல்லாவற்றிலும் குறுகிய மனப்பான்மையுடன்
அணுகுவது சற்று வருத்துமளிக்கிறது. அகன்ற பார்வை, விசாலமான
எண்ணம், உயர்ந்த நோக்கம், எதிர்பாராத உதவி, ஏற்றிவிடும் ஏணி,
வழிகாட்டும் நல்லெண்ணம் இவையெல்லாம் நம்மிடமிருந்து கொஞ்சம்
கொஞ்சமாய் அகன்று வரும் வாழ்வியல் சிந்தனைகள். முகம்
பார்த்து பேசிய காலங்கள் மாறி முகநூலில் பேசும் காலம் வந்துவிட்டது.
எவ்வளவு இம்சை கொடுத்தாலும் immediate ஆக வந்து உதவிய மனிதர்கள்
இப்போதெல்லாம் இன்ஸ்டாகிராமில் வருகிறார்கள், Google pay
செய்கிறார்கள். மின்னல் வேகத்தில் விசாரிக்க கிளம்பிய மக்கள்
கூட்டம் இன்று மின்னஞ்சலில் தங்கள் விசாரணையை முடித்து
கொள்கின்றனர். அடுத்தவரின் வாய்ஸ் கேட்டு ஆனந்தம் அடைந்த
நம் மக்கள் வாய்ஸ் மெசேஜ் வந்தால் போதும் என்கிற அளவிற்கு
மாறிவிட்டனர். இக்கலாச்சாரப் பின்னணியில் நாமும் ஒழுங்காய்
வாழ்வதில்லை, மற்றவர்களுக்கும் நலமான வாழ்வைக் கொடுப்பதில்லை
என்கிற ஆழமான சிந்தனையைத்தான் இன்றைய இறைவாக்கு வழிபாடு
நமக்கு வழங்குகின்றது. நம்முடைய சுயநலப் பார்வையால் படைத்தவனின்
திட்டம் நம்மில் நிறைவேறுவதையும் நாம் விரும்புவதில்லை.
நாம் அடுத்தவர் மீது காண்பிக்க வேண்டிய பரிவுமிக்க
வாழ்வினை கொடுக்கவும் மனமில்லை என்கிற உண்மையை உரக்கச்
சொல்கின்றது இன்றைய வாசகங்கள்.
முதல் வாசகத்தில், இஸ்ரயேல் மக்கள் பிற இனத்தவரைப் போல தங்களையும்
வழிநடத்த ஓர் அரசன் வேண்டுமென ஒரு காலத்தில் விண்ணப்பித்தனர்
(1சாமு 8:5). எங்களை ஆள்வதற்கென்று நீர் அரசர் ஒருவரை எங்களுக்குத்
தாரும் என்று மக்கள் இறைவனிடத்தில் கேட்டனர். அரசர்களால்
நிகழும் துன்பங்கள் பலவாறு இருக்கும் என சாமுவேல் பல முறை
எச்சரித்தும் (1சாமு 8:10) அவர்கள் அரசர் வேண்டுமென
விரும்பினர். மக்கள் தங்களை அரசர்கள் வாழ வைப்பார்கள் என
நினைத்தார்கள். நல்ல ஆயனாக இருந்து எங்களை வழிநடத்துவார்கள்
என நினைத்தார்கள். ஆனால் அவர்கள் ஆடுகளை மேயும் ஓநாய்களாக
இருக்கிறார்கள் என்பதை பின்னாளில் தான் மக்கள் உணர்ந்துகொண்டார்கள்.
எனவே எரேமியா, எசேக்கியேல் இறைவாக்கினர்கள் வழியாக கடவுள்
நல்ல மேய்ப்பர்களை வழங்கி என் மக்களை நீதியின் வழியில் நடத்துவேன்
என்ற வாக்குறுதியை நிலைநாட்டும் வண்ணமாய் அமைகிறது இன்றைய
முதல் வாசகம். சிதறடிக்கும் மேய்ப்பர்களைப் பார்த்து, ஐயோ
உங்களுக்கு கேடு, என் மந்தையை நீங்கள் சிதறடித்துவிட்டீர்கள்.
அதனை பராமரிக்கவில்லை. ஆகவே உங்களைத் தண்டிக்க போகிறேன் என்று
கூறும் தந்தையாம் இறைவன், சிதறிப் போன மந்தையைத் தேடி
கூட்டிச் சேர்க்கும் நல்ல மேய்ப்பர்களை நியமிப்பேன் என்கிறார்.
வாழ்விழந்த மக்களுக்கு வாழ்வைக் கொடுக்க இறைவன் நல்ல
மேய்ப்பனை உருவாக்குகிறார். அவர்;கள் தன்னிகரில்லா மேய்ப்பனாய்
இருப்பார்கள் (எசே 34:11-16, எரே 23:3) என்பதையும், அவர்கள்
விடுதலையையும், பாதுகாப்பையும் கொடுத்து (எரே 23:5-6) உங்களை
வாழ்விப்பார் என்பதையும் இறைவன் கூறுகிறார். ஆக இஸ்ரயேல்
மக்கள் தங்கள் வாழ்வினை இழந்து நிற்கும் போது கடவுள் அவர்களுக்கு
மீண்டும் தன் இதயத்திற்கேற்ற மேய்ப்பர்களின் வழியாக
வாழ்வைக் கொடுக்கிறார். அப்படியாய் கொடுக்க இருக்கும் நல்ல
ஆயனாய், தாவீதின் வழிமரபினில் உதிக்கும் தளிராக இயேசுவைக்
குறித்து முன்னறிவிக்கப்படுகிறது. ஞானமுடன் செயல்படுவார்,
நீதியையும், நேர்மையையும் நிலைநாட்டுவார். யூதா அந்நாளில்
விடுதலை பெறும், இஸ்ரயேல் பாதுகாப்புடன் வாழும் என்று இயேசுவைக்
குறித்த பார்வை கொடுக்கப்படுகின்றது என்றால், அவர் நல்ல
ஆயனாக பிறரின் வாழ்விற்காய் தன் உயிரைக் கொடுக்க இருப்பவர்
என்பதைச் சுட்டிக்காட்டுகிறது.
இதைத்தான் இரண்டாம் வாசகம் மிகத் தெளிவாக எண்பித்துகாட்டுகிறது.
சகோதரர், சகோதரிகளே, ஒரு காலத்தில் தொலையில் இருந்த நீங்கள்
இப்பொழுது இயேசு கிறிஸ்துவோடு இணைந்து, அவரது இரத்தத்தின்
மூலம் அருகில் கொண்டு வரப்பட்டிருக்கிறீர்கள் (எபே 2:13)
என்பதன் அடையாளமே இயேசு தன் வாழ்வை நமக்காய்
கொடுத்திருக்கிறார் என்பதன் வெளிப்பாடே. அவர் நல்லாயனாய்
தன் மந்தைக்கு வாழ்வு கொடுக்க தன் வாழ்வை இழந்து நம்மை
வாழ்வித்துள்ளார். மந்தையாகிய நாம் மனநிறைவுடன் வாழ்வதற்கு
அவர் தம் வாழ்வை சிலுவையில் நமக்காய் கொடுத்தார். "ஆடுகள்
வாழ்வு பெறும் பொருட்டு, அதுவும் நிறைவான வாழ்வு பெறும்
பொருட்டு வந்துள்ளேன்" (யோவான் 10:10) என்ற இயேசுவின்
வார்த்தை நமக்கு வாழ்வைக் கொடுத்தது.
நற்செய்தியில் இயேசு இரண்டு விதமான வாழ்வியல் சிந்தனைகளை
நமக்குக் கொடுக்கிறார். ஒன்று தன்னுடன் பயணித்த திருத்தூதர்களின்
வாழ்வைப் பற்றியும், தன் கண்ணுக்கு முன்பாக வந்த மக்களின்
வாழ்வைப் பற்றியும் சிந்திக்கிறார். சற்று இளைப்பாறுங்கள்
என்கிற இயேசு முதலில் திருத்தூதர்களின் மீது பரிவு
கொள்கிறார். நற்செய்தி அறிவித்து, பிணிகளை நீக்கி
சோர்வுற்று இருக்கும் அவர்கள் ஓய்வெடுக்க வேண்டுமென்று அவர்கள்
மீது பரிவு கொள்கிறார். இன்னொரு புறம் பலர் அவர்களை இன்னாரென்று
தெரிந்துகொண்டு, அவர்களுக்கு முன் அங்கு வந்து சேர்ந்த மக்கள்
கூட்டத்தை இயேசு பார்த்து அவர்கள் மீது பரிவு கொள்கிறார்.
பரிவு என்பது வாழ்வு கொடுத்தலின் அடையாளம். இiத்தான் இயேசு
இன்றைய நாளில் நமக்கு கற்றுக்கொடுக்கிறார். நாம் நம்முடைய
செயலால் மற்றவர்களை வாழ்விக்கின்றோமா ? என்ற மிகப்பெரிய
கேள்விளைக் கேட்கிறார். என்னை அண்டி வந்த மனிதர்கள் யாவரும்
என்னால் வாழ்ந்தார்கள். நோயோடு வந்தவர்கள் நோய் நீக்கப்பட்டு
கடவுளுக்கு நன்றிச் செலுத்தினர். பிணிகளோடு வந்தவர்கள்
பிணிகள் விலகி, இறைவனைத் தேடினர். உயிரை இழந்தவர்கள் அதனைப்
பெற்றுக்கொண்டனர். இவ்வாறாக "வாழ்வு தரும்
நீரூற்றிலிருந்து" (யோவான் 4:14) மக்கள் முகர்ந்துகொண்டார்கள்.
எனவேதான் இன்றைய நற்செய்தியில் இயேசு ஆயனுக்குரிய மனநிலையோடு
தன் திருத்தூதர்கள் மீதும், மக்கள் மீது பரிவு கொள்கிறார்.
உடனிருக்கும் சீடர்களுக்கும், பல ஊர்களிலிருந்து வந்திருந்த
மக்களுக்கும் இயேசு வாழ்வு கொடுக்கிறார்.
இறைஇயேசுவில் பிரியமானவர்களே, இயேசு கொடுத்த வாழ்வை நாம்
பிறருக்கு வழங்க முற்படுகின்றோமா? என்கிற கேள்விக்கு
விடைத்தேடுவதே இன்றைய ஞாயிறு வழிபாடு நமக்கு விடுவிக்கும்
அழைப்பு. யார் வாழ்வைத் தர முடியும்? யார் ஒரு வாழ்கிறாரோ
அவரால்தான் வாழ்வைத் தர முடியும். அடுத்தவரின் வாழ்வைக்
கெடுக்க வேண்டுமென்று நினைப்பவரால் நிச்சயமாய் வாழ்வைத் தர
முடியாது. "எனது சதை உணவாகக் கொடுக்கிறேன். அதை உலகு
வாழ்விற்காகவே கொடுக்கிறேன்" (யோவான் 6:51) என்று இயேசு
சொல்வதன் அடையாளமே, அவர் வாழ்வைக் கொண்டிருந்தார். அத்தகைய
வாழ்வை வாழ்விழந்து தவித்த நமக்காய் கல்வாரி மலையில் செம்மறியாய்
தன்னையே பலியிட்டு, நம் பாவங்கள் போக்கி நிலைவாழ்வைக்
கொடுத்தார். அவரைப் பின்பற்றி வாழும் நாமும் மற்றவர்களுக்கு
வாழ்வு கொடுக்கவே அழைக்கப்பட்டுள்ளோம். அதன் ஒரு பகுதிதான்
பரிவு காட்டும் குணம்.
அன்பிற்கினியவர்களே, நாம் ஒரு கருத்தை மிகத் தெளிவாக இன்று
புரிந்துகொள்ள வேண்டும். பரிவு, பரிதாபம் இவ்விரண்டு
வார்த்தைக்கும் வித்தியாசம் உண்டு. இயேசு யார் மீதும் பரிதாபம்
கொள்ளவில்லை. மாறாக பரிவு கொண்டார். அதனால்தான் அவரால் சிதறிய
மந்தையாய் விளங்கிய நமக்கு நல்லாயனாய் வாழ்வு தர முடிந்தது.
ஆனால் நாமோ பல நேரங்களில் பரிதாபம் மட்டும் படுவதால்,
வாழ்வு மலர்வதில்லை. இதைத்தான் சற்று ஆழமாக நம் வாழ்வோடு
பொருத்திப் பார்க்க ஆசைப்படுகின்றேன். ஏன் நம்மால் வாழ்வு
கொடுக்க முடியவில்லை? இயேசுவைப் போன்று ஏன் நம்மால் பரிவுகாட்ட
முடியவில்லை? சின்ன உதாரணத்தின் வழியாக விளக்குகிறேன். நம்முடைய
குழந்தைகள் இப்போதெல்லாம் வீடியோ கேம்மில் அதிக ஆர்வமிக்கவராய்
இருக்கிறார்கள். நம் குழந்தைகள் அதிகம் அந்த வீடியோ
கேம்மின் பெயர்தான் ஃபீரிஃபைர் (free fire) என்ற
விளையாட்டு. அந்த கேம்மில் 50 பிளேயர்ஸ் இருப்பார்கள் அவர்களை
ஒவ்வொருவராக துப்பாக்கியால் சுட்டு கொன்றுவிட்டு, இறுதியில்
வெற்றியாளராய் மாற வேண்டும். இதுதான் அந்த கேம்மின் சுருக்கம்.
நம் குழந்தைகள் அதிகமாய் இந்த விளையாட்டில் கவனம்
செலுத்துகிறார்கள். இந்த கேம்மின் நோக்கம் அடுத்தவரின்
வாழ்வை எடுப்பது. அதாவது துப்பாக்கியால் சுட்டுக்கொள்வது.
நம் குழந்தைகள் சுமார் 8 மணிநேரம் இந்த கேம்மை விளையாடுகிறது
என வைத்துகொள்வோம். எவ்வளவு நேரம் அழிக்கும் சக்தியைச்
சிந்தனையாக தன் மனதுக்குள் தெரிந்தோ தெரியாமலோ செலுத்துகிறது.
தான் வாழ்வதற்காக மற்றவர்களை அழிக்கலாம் என்ற சிந்தனைதான்
வருமே ஒழிய, நான் வாழாவிட்டாலும், தகுதியுள்ள அடுத்தவரை
வாழ்விக்கலாம் என்ற எண்ணம் எப்படி வரும். ஆனால் தன்னை ஒரு
பொருட்டாக கருதாமல் மற்றவர்களை வாழ்விப்பவர்கள் பரிவு
காட்டுகிறார்கள். இதுதான் இயேசு விரும்பும் பரிவுள்ளம். பரிதாபம்
கொள்ள இயேசு அழைக்கவில்லை. பரிவுகாட்டவே நம்மை அழைத்துள்ளார்.
நம் வாழ்வில் நாம் உடனிருப்போருக்கும், ஊராருக்கும் எப்படி
பரிவு காட்ட முடியுமென்றால், கீழ்வரும் சிந்தனைகளிலிருந்த
நம்மை விடுவித்துகொண்டாலே போதும் நாம் பரிவு என்னும் பண்பால்
அடுத்தவரை பாருலகில் வாழ்விக்க முடியும்.
1.தீர்ப்பளிக்கும் குணம்:
யார் என்ன செய்கிறார்கள் என்பதைக் காட்டிலும், நான் மற்றவர்களுக்கு
என்னச் செய்கிறேன் என்பதுதான் முக்கியம். நீங்கள் உங்களுக்கு
தீர்ப்பளித்து திருந்தி வாழ்ந்தால் போதும், மற்றவர்களுக்கு
தீர்ப்பளிப்பதைக் கடவுள் பார்த்துகொள்வார். காரணம் நாம்
வழங்கும் தவறான தீர்ப்புகளால் பரிதாபம்கூட நம் வாழ்வில் எட்டிப்பார்ப்பதில்லை
என்பதுதான் உண்மை. தீர்ப்பிட ஆரம்பித்தால் வாழ்வைக் கொடுப்பதற்கு
பதில் வாழ்வைக் கெடுப்போம் என்பது தெளிவாகட்டும். இதைத்தான்
புனித பவுல் உரோமை நகர மக்களுக்கு இவ்வாறாய் எழுதுகிறார்:
"ஒவ்வொருவருக்கும் அவரவர் செயல்களுக்கு ஏற்ப கடவுள்
கைம்மாறு செய்வார். மன உறுதியோடு நற்செயல் புரிந்து
மாட்சி, மாண்பு, அழியாமை ஆகியவற்றை நாடுவோருக்கு அவர்
நிலைவாழ்வை வழங்குவார்" (உரோ 2:6-7)
2. கடவுள் பயம் அற்ற வாழ்வு:
நாம் நம் அறிவைப் பெருக்கிக் கொண்டுவிட்டோம். ஞானம் மிக்கவராய்
இருக்கிறோம் என எண்ணுகின்றோம். எல்லாம் எனக்கு இருக்கிறது.
யாருக்காய் நான் பயப்பட வேண்டுமென்று சிந்திக்கின்றோம். ஆனால்
நான் உங்களுக்குச் சொல்கிறேன், யார் ஒருவர் கடவுள் பயம் இன்றி
வாழ்கிறாரோ அவரால் அடுத்தவர்களுக்கு வாழ்வு கொடுக்க
முடியாது. பயமில்லாமல் இருப்பது சொகுசு வாழ்வு அல்ல.
சுடுகாட்டுக்கு இட்டுச்செல்லும் வாழ்வு. நாம் பல நேரங்களில்
யார் என்னைப் பார்க்க போகிறார் என தவறு செய்கிறோம். அதை
நியாயப்படுத்தவும் செய்கிறோம். இதைத்தான் ஆண்டவர் நம்மிடமிருந்து
அகற்ற வேண்டுமென்று சொல்கிறார். கடவுள் மீது பயமிருந்தால்,
செய்யும் செயல் நீதியாகவும், நேர்மையாகவும், உண்மையாகவும்,
ஆவிக்குரியதாகவும், அடுத்தவர் நலன் சார்ந்தாகவும் இருக்கும்,
அப்படியிருக்கையில் நாம் அடுத்தவர் மீது நிச்சயமாய் பரிவு
கொண்டு, அவர்களுக்கு வாழ்வு கொடுப்போம். இதைத்தான் புனித
பவுல் கொரிந்து நகர மக்களுக்கு இவ்வாறாய் சொல்கிறார்: "கடவுளுக்கு
அஞ்சித் தூயவாழ்வில் நிறைவடைவோம்" (2கொரி 7:1). இத்தகைய
நிறைவுதான் அடுத்தவர்களுக்கு பரிவு காட்டும். பார்போற்றும்வண்ணம்
வாழ்வைக் கொடுக்கும்.
3. கிறிஸ்துவின் மனநிலையில்லா சூழல்:
எதார்த்தமாய் சிந்திப்போம். பெற்றவர்கள் கண்டிப்பாய்
கொடுத்து பழக வேண்டும். அதுதான் உலக நியதி. சாதாரணமாக உதவி
பெறுகிறவர்கள், முடிந்தளவு மற்றவர்களுக்கு உதவ
வேண்டுமென்கிற சிந்தனை, அடுத்தவர்களுக்கு வாழ்வு கொடுக்க
அளவிற்கு மாற வேண்டுமென்பதே இயேசுவின் விருப்பம்.
கிறிஸ்துவின் மனநிலை நம்மில் உருவாகும் போது நாமும் இயேசுவைப்
போன்று வாழ்வு கொடுப்பவர்களாக மாறுவோம். இதைத்தான் புனித
பவுல் பிலிப்பியருக்கு எழுதிய திருமுகத்தில், "கிறிஸ்து இயேசு
கொண்டிருந்த மனநிலையே உங்களிலும் இருக்கட்டும்!" (பிலி
2:5) என்று கூறுகிறார். இயேசுவின் போதனையைக் கடைபிடிப்பது,
அவர் கொடுத்த வாழ்வியல் சிந்தனைகளை உள்வாங்குவது, அவர்
காட்டிய வழியில் நடப்பது இவையெல்லாம்தான் கிறிஸ்துவின் மனநிலையில்
வாழ்வது. சுருங்கூறின் மற்றவர்களுக்கு வாழ்வைக் கொடுப்பது
அவ்வளவுதான்.
4. அன்புச் செலுத்தாமை:
உண்மையான அன்பு யாரிடத்தில் விளங்குகிறதோ அவர்கள் நிச்சயமாய்
மற்றவர் மீது பரிவு கொள்வார்கள். தம் திருத்தூதர்கள்
மீதும், தன்னைத் தேடி வந்த மக்கள் மீதும் இயேசு பரிவுகொண்டார்
என்றால், அவர்களை அவர் ஆழமாய் அன்புச்செய்தார். ஆனால் நாமோ
அன்பிற்கு என்ன விலை என்று கேட்கின்றோம். இன்றைய அன்பை இரட்டை
வாழ்க்கை முறை, பிறழ்வுபட்ட பேச்சு, கண்டுக்கொள்ளாமை, மதிப்பற்று
நடத்துவது, விமர்சனம் செய்வது, வீணானவற்றைப் பேசுவது, அவதூறு
உரைப்பது இவற்றால் தூய அன்பை நாம் களங்கப்படுத்திவிட்டோம்.
ஆகவேதான் கண்முன் நிற்போரை அன்புச்செய்து, பரிவு காட்ட நம்மால்
முடியவில்லை. இருப்பினும் பேதுரு தன் திருமடலில் இவ்வாறாய்
நமக்கு நம்பிக்கை கொடுக்கிறார்: "எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக
ஒருவருக்கொருவர் ஆழ்ந்த அன்பு காட்டுங்கள். ஏனெனில், அன்பு
திரளான பாவங்களையும் போக்கும்" (1பேதுரு 4:8). மேற்சொன்ன
பாவங்கள் நம்மிடமிருந்து அகன்று, அடுத்தவருக்கு வாழ்வைக்
கொடுக்க வேண்டுமெனில், நாம் அன்புச்செய்ய வேண்டும்.
எனவே, நாம் ஒவ்வொருவரும் இறைவனிடமிருந்து பெற்ற அருளை இழந்துவிடாமல்,
உடனிருப்பவர்களுக்கும், ஊராருக்கும் வாழ்வைக் கொடுக்கின்ற
மனிதர்களாக வாழ இறைவனிடத்தில் செபிப்போம். அப்போது நம்மை
வாழ்வித்த கடவுள், நம்மால் மற்றவர்களையும் வாழ்விக்கும் நல்ல
மேய்ப்பர்களாக நம்மை உருவாக்குவார். இத்தகைய மனநிலையுள்ள
மேய்ப்பர் தன் மந்தையின் மீது நிச்சயம் பரிவுகாட்டுவார்.
நீதியின் வழியில் நடத்துவார்! அத்தகு மேய்ப்பார்களாய்
வாழ்ந்திட நல்ல ஆயனாம் இயேசுவிடத்தில் நம்மை ஒப்புக்கொடுத்து
செபிப்போம்!!
"ஆண்டவரே என் ஆயர்; எனக்கேதும் குறையில்லை" (திபா 23:1)
சிலுவையடியில் நின்ற தாயல்லோ - உம் பிள்ளைகளாய் எமை ஏற்றாயோ