136) தலைவா உனை வணங்க |
தலைவா உனை வணங்க - என் தலை மேல் கரம் குவித்தேன் வரமே உனைக் கேட்க - நான் சிரமே தாள் பணிந்தேன் அகல்போல் எரியும் அன்பு அது பகல்போல் மணம்பரவும் நிலையாய் உனை நினைத்தால் - நான் மலையாய் உயர்வடைவேன்; - 2 நீர்போல் தூய்மையையும் - என் நினைவில் ஓடச் செய்யும் சேற்றினில் நான் விழுந்தால் எனைச் சீக்கிரம் தூக்கிவிடும் - 2 ஞானத்தில் சிறந்து என்ன உயர் தானத்தில் இருந்து என்ன தாழ்மையில் மனமில்லையோ என் ஏழ்மையை என் சொல்வேன் |