காணிக்கைப்பாடல் | 620-காணிக்கையாய் எனை கொணர்ந்தேன் |
காணிக்கையாய் எனை கொணர்ந்தேன் ஏற்பாய் தேவா எனை ஏற்பாய் தேவா கள்ளமில்லா மனம் கொணர்ந்தேன் ஏற்பாய் தேவா எனை ஏற்பாய் தேவா கரம் நீட்டி எனைத் தூக்கி உனதாக்க வேண்டும் ஏற்றுக்கொண்ட என் வாழ்வில் மாற்றம் தர வேண்டும் தினம் தினமும் வழிநடத்தி எனை காக்கின்றாய் சோகம் வந்து சூழும்போது எனைத் தேற்றினாய் தனிமை வந்து வாட்டும்போது கரம் பற்றினாய் தந்தேன் என்னை நன்றிப்பலியாய் ஏற்பாய் உணர்வையெல்லாம் செயலை எல்லாம் பலியாக்குவேன் உறவைஎல்லாம் முறிவைஎல்லாம் உனதாக்குவேன் அப்பமாக இரசமாக நான் மாறுவேன் தந்தேன் என்னை நன்றிப்பலியாய் ஏற்பாய் |